Filmy soho, erotyka

Trzydziestoletnia Elizabeth jest właścicielką galerii sztuki. Pewnego razu, przypadkowo poznaje na zakupach przystojnego Johna, maklera giełdowego. Po jakimś czasie znowu się spotykają, lecz tym razem już nie jest to przypadek. To on aranżuje całe spotkanie. Zaczyna także stopniowo wciągać Elizabeth w niebezpieczną grę erotyczną, pełną perwersyjnego seksu, uzależnień i prowokacji.

W sprawie Cathrine Tramell (Sharon Stone), oskarżonej o zamordowanie kochanka, zaangażowany zostaje uznany londyński psychiatra, Robert Glass (David Morrisey). Jego zadaniem jest udowodnienie, jak groźna jest znana nam z pierwszej części erotycznego thrillera wszech czasów, autorka bestsellerowych kryminałów. Zafascynowany Cathrine wbrew swoim zasadom i ostrzeżeniom pozwala na jej na uwodzicielska grę w trakcie dochodzenia. Zdaje sobie sprawę, że stracił kontrolę nad sytuacją, dopiero gdy ginąć zaczną kolejne osoby z jego najbliższego otoczenia. Opisane przez Cathrine morderstwa, jak wiemy, potrafią przenosić się z literackiej fikcji do realnego życia…

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".