Filmy relacja mężczyzna-kobieta, opieka

Opowieść o trzydziestoparoletniej kobiecie z małego, dolnośląskiego miasteczka. Zewsząd otoczonego górami i oddalonego od najbliższej, większej miejscowości o 20 kilometrów. To głęboka prowincja, bez perspektyw i nadziei. Niszczeje infrastruktura, tymczasem ludzie trwają w nie rokującej na jakąkolwiek przyszłość apatii. Takiej codzienności przeciwstawić się postanawia Ela, samotna matka kilkuletniego chłopca, zapalona pomysłodawczyni skomplikowanych przepisów kulinarnych. Kobieta nie chce dłużej czekać i biernie się tej nijakości przyglądać. Postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, stawiając czoła wszelkim przeciwnościom. Nie poddaje się nawet wtedy, kiedy umierają bliskie jej osoby.

Historia życia świętej Rity Lotti. XIV wiek. Piękna i odważna Rita (Vittoria Belvedere) mieszka w mieście Cascia, którym rządzą bogate włoskie rodziny. W nietuzinkowej dziewczynie zakochuje się jeden z członków zamożnego rodu Mancinich, przystojny rycerz Paolo (Martin Crewes). Kobieta musi odnaleźć się w świecie patriarchatu, przemocy i wendety. Dzięki uporowi i silnej wierze udaje się jej przezwyciężać kolejne przeciwności losu i wnosić pokój nie tylko do serca męża.

W niedalekiej i dystopijnej przyszłości prowincją Quebec w Kanadzie wstrząsa wojna domowa. Valérie (Léane Labrèche-Dor) jest jedyną osobą, która przeżyła masową egzekucję. Życie stracił wtedy jej ukochany chłopak. Wiele lat później kobieta jest w bliskim związku ze swoim nowym partnerem, Gabrielem. W Ośrodku Opieki Długoterminowej, gdzie pracuje jako opiekunka, zaprzyjaźnia się z Jeanne (Micheline Lanctôt), oczytaną i zabawną kobietą, która boryka się z poważnym upośledzeniem fizycznym. Obraz łącząc realizm i niepokojącą fantazję, eksploruje wiele tematów – w tym syndrom ocalałego, proces żałoby, siłę miłości i radość życia. Twórcą produkcji jest dobrze rokujący filmowiec Martin Laroche (Tadoussac).

Jakże obrzydliwym stworzeniem jest człowiek! – słyszymy z ust bohaterki filmu Masumiyet. Demirkubuz zapewne nie podpisałby się pod tym stwierdzeniem. Jego niezwykle dojrzały, drugi w dorobku film stanowi bardzo mroczne studium ludzkiej natury. Główny bohater filmu (Yusuf) wychodzi na wolność po dziesięciu latach spędzonych w więzieniu. Nie wie, co zrobić ze swoim życiem. Nie ma pracy ani dachu nad głową, jego rodzina zginęła podczas trzęsienia ziemi. Rusza do Izmiru, gdzie mieszka jego zamężna siostra. Zatrzymuje się w podrzędnym hotelu. Za sąsiadów ma osobliwą parę: wyzywającą szansonistkę (Uğur) i jej krewkiego kochanka (Bekira) oraz wyraźnie zaniedbywaną przez oboje głuchoniemą córeczkę Uğur (Çilem). Yusuf opiekuje się Çilem pod nieobecność matki. Z dnia na dzień bohater coraz lepiej poznaje swoich sąsiadów, a także skomplikowaną historię ich związku. Zafascynowany Uğur niebezpiecznie zbliża się również do przestępczego półświatka, wplątując się w sieć intryg i zgubnych namiętności. Wszyscy bohaterowie filmu są zakładnikami własnych pożądań i przesądów, naznaczonymi przez swoją historię. Czy w tym świecie pełnym zepsucia i przemocy znajdzie się miejsce na bezinteresowne uczucia?

Rain to zrealizowane z chłodnym dystansem studium rodzinnego zobojętnienia, które prowadzi do aktów tragicznej desperacji. Janey jest narratorką historii o nadmorskich wakacjach nowozelandzkiej rodziny, która powoli się rozpada i wewnątrz której dochodzi do niespodziewanego wybuchu. Ponura trzynastolatka właściwie sama opiekuje się małym braciszkiem Jimem, podczas gdy jej rodzice, Kate i Ed, beztrosko się bawią i upijają się każdej nocy. Adaptując niewielką powieść Kirsty Gunn, Jeffs wykazała wiele zrozumienia dla wściekłości, którą może wyzwolić okres dojrzewania.