Filmy deszcz, wyspa tropikalna

Ekscentryczny miliarder John Hammond, wykupuje wyspę, na której dzięki grupie naukowców i DNA uwięzionych w bursztynie komarów, ożywia kilkanaście gatunków dinozaurów. Kilka miesięcy później na wyspę przylatuje grupka paleontologów, mająca zachęcić ludzi do nowej atrakcji. Tymczasem nad wyspę nadciąga burza i dochodzi do awarii, w wyniku której dinozaury uwalniają się z klatek. Wśród nich są również Raptory i Tyranozaur.

Dwóch odrobinę "nieprzystosowanych społecznie" mężczyzn - pruderyjny kawaler Elling i zwariowany kobieciarz Kjell Bjarne - po dwóch latach spędzonych w specjalistycznym zakładzie opieki, postanawia rozpocząć normalne życie we własnym mieszkaniu. Kiedy Elling postanawia zostać poetą, kupuje paczki z kiszoną kapustą i po ukryciu w nich karteczki ze swoim wierszem, zwraca je do sklepu pełen nadziei, że ktoś zainteresuje się jego twórczością.

Poza światem to opowieść o współczesnym człowieku, który dzięki gadżetom telekomunikacyjnym jest wszędzie i bez przerwy osiągalnym, zaganianym, uzależnionym w pełni od czasu. Chuck Noland (Tom Hanks) to wysoko postawiony pracownik Fed Exu, lotniczej firmy kurierskiej. W jego pracy liczy się przede wszystkim punktualność i skuteczność działania. Od pierwszych sekwencji filmu poznajemy diabelskie tempo pracy międzynarodowej firmy kurierskiej, w której zatrudniony jest Chuck. Według niego, każda stracona sekunda to stracone pieniądze lub zaufanie. Noland czuje się w swojej pracy jak ryba w wodzie, co chwila sprawdza pager, z narzeczoną ustala terminy spotkań tylko wtedy, gdy już wszystkie zawodowe sprawy załatwi terminowo. W dniu, kiedy go poznajemy, nad Pacyfikiem szaleje burza. Jego samolot odbywający nocny kurierski lot spada. Noland przeżywa katastrofę. Po sztormie wszystko się uspokaja i wstaje piękny ranek. Oczom Chucka ukazuje się wyspa, na której spędzi najbliższe lata. Tak oto dynamiczny człowiek sukcesu zostaje wyrzucony poza świat, poza czas z kilkoma paczkami, które nie zostaną już doręczone. Musi bardzo wiele wytrzymać, przede wszystkim znieść samotność, której nie zagłuszy nawet tykanie zegara.