Filmy schody, bar

Serial dokumentalny w którym Śmierć przedstawia widzom Świat Dysku. Opowiada między innymi o: Niewidocznym Uniwersytecie i Straży Miejskiej Ankh-Morpork, odwiedza także okrągły świat gdzie przeprowadza wywiady z Terrym Pratchettem, Nigelem Planerem, Stephenem Briggsem, Bernardem Pearsonem, Patem Harkinem, Elizabeth Alway oraz Colinem Smythe.

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

David (Dustin Hoffman) wraca w rodzinne strony wraz ze swoją żoną. Pewnego dnia na kobietę napada jeden z mieszkańców i ją gwałci. Czy skromny naukowiec poradzi sobie z tą sytuacją?

Mieszkający na przedmieściach rodzice wychowują swoje pociechy na przyszłych absolwentów Harvardu i robią wszystko aby ochronić je przed złymi wpływami. Sami jednak, znudzeni utrzymywaniem ciągłej pozy, szukają ucieczki w ukradkowych pozamałżeńskich romansach i pornografii w Internecie.

W swoim spektakularnym debiucie filmowym Whitney Houston wciela się w postać wielkiej gwiazdy estrady i filmu, Rachel Marron, która jest właśnie u szczytu sławy. Fani chcą ją oglądać. Chcą jej słuchać. Dotykać. Jest wśród nich także jeden, który chce ją zabić. Dlatego Rachel potrzebuje pomocy profesjonalisty - ochroniarza Franka Farmera. Farmer to zawodowiec, który nigdy nie zaniedbuje swoich obowiązków, zawsze nad wszystkim panuje. Nie podoba się to Rachel, która do tej pory sama kontrolowała swoje życie. Oboje chcą być górą. Oboje nie chcą się zakochać.

Pierwsza z cyklu opowieści, których bohaterem jest czarnoskóry prywatny detektyw John Shaft (Richard Roundtree. W tym odcinku Shaft wynajęty zostaje do odnalezienia porwanej córki mafioza z Harlemu. Równocześnie toczy bezpardonową wojnę z gangsterami.

Do nowo oddanego bloku, po latach oczekiwań, lokatorzy zaczynają wprowadzać się do swoich mieszkań (z wyjątkiem Balcerka, który robi to z przymusu). Wszystkim kieruje gospodarz bloku – Anioł. W kolejnych odcinkach oglądamy humorystyczne perypetie głównych bohaterów. Na koniec Anioł… awansuje na stanowisko kierownika osiedla.

Za rolę nowojorskiego, działającego niekonwencjonalnie gliniarza (Jimmy "Popeye" Doyle) Gene Hackman otrzymał nominacje do Oscara. Razem ze swoim partnerem (Roy Scheiderem) śledzą szlak przerzutowy narkotyków wiodący z Francji do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Film został oparty na autentycznych wydarzeniach, jakie miały miejsce w latach 60.

Maurice i Ian to dwaj starzejący się aktorzy. Niegdyś wielkie postacie londyńskich teatrów i kina, dzisiaj pozostały im tylko wspomnienia i czekanie na śmierć. Chociaż starają się do tego podejść z dystansem, rutyna wdarła się już do ich życia. Przerywa ją pojawienie się młodej siostrzenicy Iana, Jessie. Zamknięta i opryskliwa z początku dziewczyna wywraca ich życie do góry nogami.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".