Filmy śmierć bliskiego krewnego, słuchanie muzyki

Złożona z kilku nowel historia rodziny z Nowego Jorku, której losy znaczone są licznymi tragediami. Punktem wyjścia tej opowieści jest pytanie co by było gdyby: gdyby rodzice nigdy się nie spotkali, gdyby nie doszło do wypadku, gdyby ktoś w porę zauważył pędzący autobus. Reżyser Dan Fogelman zwraca uwagę na kruchość ludzkiego życia i na to, że z kluczowymi decyzjami nie warto zwlekać, bo w końcu może być za późno.

Dwoje nieco samotnych i opuszczonych ludzi, zagubionych na ulicach gwarnego Dublina. On jest ulicznym grajkiem, zbyt niepewnym, by za dnia grać przechodzącej pośpiesznie obok publiczności swoje piosenki; robi to tylko wieczorami. Ona jest emigrantką z Czech, sprzedaje róże, sprząta mieszkania i marzy o własnym fortepianie. Oboje mają niezwykły talent muzyczny, złamane serca i olbrzymią chęć, aby odmienić swoje życie. W błyskawicznie rozwijającym się i coraz bardziej bogacącym Dublinie, który zmienia się pod wpływem boomu ekonomicznego, oni oboje są outsiderami, szamoczącymi się ze swoją muzyką i uczuciami. Ich przypadkowe spotkanie odmieni życie obojga. Odkryją, że dzielą pasję do muzyki i talent. W ciągu zaledwie kilku dni, zainspirują się nawzajem do spełniania swoich marzeń. Zdecydują się na nagranie płyty, inaczej spojrzą na swoje życie, odnajdą stracone uczucia. W muzyce odnajdą łączącą ich więź. A wszystko zaczyna się od jednej smutnej piosenki, śpiewanej późnym wieczorem na Grafton Street oraz niebieskiego, zepsutego odkurzacza...

W hotelu gromadzą się miejscowe władze, aby uczcić zakończenie wojny. Wśród gości znajduje się komunista Szczuka. Podziemna organizacja wydała na niego wyrok śmierci. Zamachu ma dokonać Maciek Chełmicki, żołnierz AK. Pierwsza próba zabójstwa nie udaje się, więc Maciek również pojawia się w hotelu. Spotkanie z barmanką Krystyną rodzi w nim wątpliwości. Czy warto jeszcze zabijać, skoro wojna się skończyła? Powojenna rzeczywistość nie oferuje żadnej alternatywy.

Lina pochodzi z bogatego domu. Po krótkiej znajomości poznaje aroganckiego Johna. Nie wie o nim za wiele, ale decyduje się na małżeństwo. Mąż nie zmienia się, nie pragnie ustatkowania, jest przeciwnikiem małżeńskiego życia, które jest dla niego równoznaczne z monotonną egzystencją. Ciągle okłamuje małżonkę. Ta zaczyna podejrzewać go o najgorsze rzeczy, także o plany usunięcia jej ze świata żywych.

Akcja dzieje się w 1984 roku w małym górniczym miasteczku północnej Anglii. Bohaterem jest jedenastoletni wrażliwy chłopiec Billy. Jego ojciec i brat uczestniczą w lokalnym strajku. Billy nie ma matki, jego rodzina mieszka z niepełnosprawną umysłowo babcią. Chłopiec zamiast na lekcje boksu zaczyna uczęszczać na lekcje baletu. Ojciec nie akceptuje tego „niemęskiego” zajęcia, ale w końcu poruszony sceną, gdy zobaczył swojego syna szczęśliwego i wyzwolonego podczas tańca, godzi się na jego wyjazd w wielki świat, do Londynu, gdzie Billy będzie się profesjonalnie uczył baletu.

Viridiana (Silvia Pinal) jest młodą zakonnicą mieszkającą w klasztorze, jeszcze czekającą na złożenie ślubów. Na niedługo przed tym wydarzeniem zostaje zaproszona do siebie przez długo niewidzianego wuja (Fernando Rey), który opłacał dotychczas jej pobyt w klasztorze. Namówiona przez siostrę zakonną, postanawia po raz ostatni przed ślubami spotkać się ze światem "zewnętrznym" i odwiedzić mężczyznę. Po kilkudniowym pobycie jednak, okaże się, że pobożna dziewczyna żyjąca w wyimaginowanym, idealistycznym świecie wiary chrześcijańskiej, będzie musiała przedefiniować swój światopogląd.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Głównym bohaterem jest młody scenarzysta z Los Angeles, który porzuca gwarne miasto i przenosi się na przedmieścia Michigan, aby zająć się swoją chorą babką. Naprzeciw domu jego babki stoi dom zamieszkany przez kilka kobiet, które znacznie wpłyną na życie chłopaka.

Zaniedbany, dwukondygnacyjny dom przy podrzędnej ulicy w jakiejś "dziurze" w północnej Anglii. W domu tym co rusz "strzelają" bezpieczniki albo robi się krótkie spięcie. W tych opłakanych warunkach mieszkają dwie niewiasty. Mari (Brenda Blethyn) jest leciwą i gderliwą wdową, wciąż jeszcze łudzącą się, że swymi warunkami zewnętrznymi zwabi mężczyzn. Usta się tej kobiecie nie zamykają! Swoim gadulstwem doprowadza do tego, że jej nieśmiała, zamknięta w sobie córka - "Mały Głos" (Jane Horrocks) - bardzo rzadko się odzywa albo nic nie mówi...

Jest to prawdziwy i wzruszający film - opowieść o losach wyjątkowej rodziny, która wiedzie życie prześladowanych zbiegów. Czy w ciągłym ukryciu i uciekając przed przeszłością można stworzyć ciepły dom?