Filmy nrd, lata 80.

Znany dramaturg Georg Dreyman wraz ze swoją partnerką - Christą Marią Sieland - popularną aktorką, tworzyli parę intelektualistów – gwiazd w socjalistycznym państwie. Jednak ich poglądy i styl życia nie zawsze zgadzały się z doktryną partii. Christa spodobała się Ministrowi Kultury, który rozkazał agentowi Stasi obserwować i podsłuchiwać parę. Z czasem ich życie zaczęło go coraz bardziej fascynować i wciągać.

Lato 1980 roku. Lekarka Barbara zostaje wysłana z Berlina do małego wiejskiego szpitala, gdzieś na północnych peryferiach wschodnich Niemiec. To kara za to, że próbowała wyjechać do RFN, gdzie czeka na nią jej kochanek Jorg. Mężczyzna planuje ucieczkę Barbary, ale zanim uda się ją zorganizować musi ona odnaleźć się w zupełnie nowych warunkach. Pełniąc obowiązki dziecięcego chirurga jest skrupulatna i pełna troski o pacjentów, jednak swoich kolegów z pracy traktuje z dystansem. Barbara wie, że ten szpital to tylko chwilowy przystanek a jej przyszłość jest zupełnie gdzie indziej. Spokoju nie daje jej tylko Andre kierujący placówką. Od początku obdarza ją zaufaniem, dba by czuła się jak najlepiej w nowym miejscu i często się do niej uśmiecha. Kiedy kryje ją w sprawie Sary, młodej dziewczyny, która uciekła z domu, Barbara zaczyna się zastanawiać, czy przypadkiem Andre nie jest współpracownikiem Stasi? A może po prostu się zakochał? Im bliżej dnia planowanej ucieczki na zachód tym większe obawy zaczyna mieć Barbara. Czuje, że traci kontrolę. Nad sobą, nad planami, nad miłością...

Bohaterka filmu traci przytomność, kiedy widzi jak policjaci pałują jej syna podczas obalania berlińskiego muru i przez kilka miesięcy leży w śpiączce. Kiedy się budzi, nie ma już NRD, ale ona o tym nie wie, nadal unieruchomiona w swoim łóżku. Narratorem obrazu jest jej syn Alex. Wychowany prze matkę, komunistkę-aktywistkę, chadzający na pochody, wychowany na dobranocce o Piaskowym Dziadku. Alex kocha matkę i w obawie o jej zdrowie tworzy przed nia iluzję dawnego świata. Cała kamienica daje sie wciągnąć w tę zabawę-powszechnie lubiano energiczną szefową lokalnej organizacji partyjnej, do której wszyscy należeli.

Berlin Zachodni, 1961 rok. Konrad (Anian Zollner) i Sophie (Meret Becker) zostają rozdzieleni, próbując uciec z Berlina Wschodniego, kilka dni po budowie muru. Od tego momentu żyją w dwóch przeciwstawnych światach, Sophie na Zachodzie, Konrad na Wschodzie. Konrad, który stał się znanym astrofizykiem, próbuje skorzystać z kongresów naukowych poza wschodnimi Niemcami, aby umówić się na spotkanie z Sophie. Spotykają się w Pradze. Postanawiają mieszkać razem w Pradze, ale rosyjska inwazja oddziela ich ponownie. Sophie, ewakuowana na Zachód, spodziewa się dziecka Konrada. Dzięki temu dziecku mogą się teraz widzieć. Biorą ślub, ale każde z nich mieszka gdzie indziej. Wydaje się, że nadzieja wspólnego życia została porzucona. Ale 9 listopada 1989 roku, 27 lat po ich rozstaniu, Konrad (August Zirner) i Sophie (Corinna Harfouch), spotykają się na Grenz Bergang, w środku radości Berlińczyków.