Filmy dźwiękowiec, męska nagość

Historia brytyjskiej sceny muzycznej od lat siedemdziesiątych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych. Tony Wilson jest ambitnym, ale sfrustrowanym prezenterem telewizyjnym, szukającym swojego powołania. Po koncercie mało znanego wówczas zespołu Sex Pistols namawia stację telewizyjną, by nagrała ich występ. Ruch okazuje się strzałem w dziesiątkę. Niedługo potem do jego drzwi zaczynają dobijać się kolejne kapele z manchesterskiej sceny punkowej. Niesiony na fali muzycznej rewolucji Wilson wraz z przyjaciółmi zakłada legendarną wytwórnię Factory Records, dzięki której zespoły takie jak Joy Division i New Order na zawsze odmieniły oblicze muzyki.

Historia pewnego dźwiękowca pojawiającego się na ekranie w tytułowych 24 scenach. Widzimy go przy pracy: jak rejestruje dźwięki. Przysłuchuje się ludzkiemu głosowi. Chwyta dźwiękową prozę życia: konflikty, momenty cielesnego zbliżenia, zaciekłe rozmowy o polityce, brzmienie naturalnego pejzażu. Nieprzypadkowe są też lokacje. Interesuje go zarówno miasto, jak i dżungla. Idzie do kina, przechadza po cmentarzu, nagrywa występy muzyków. Nienachalny podsłuchiwacz, duch o niezachwianej posturze. Jakby za wyobrażoną szybą – obecny, a jednak pozbawiony interakcji z otaczającym go światem, pozostawiony w bezgłosie. Sporadycznie tylko reaguje na podsłuchiwane sceny, czasem uśmiechem – na dowcip czy na absurd sytuacji. Każda podsłuchiwana przez niego osoba to kolejny głos w większej, duchologicznej układance.