Filmy policja, gitara

Freida zaprasza swoje najlepsze przyjaciółki do rodzinnego domu. Podczas spotkania wyjawia, że niedługo wyjdzie za mąż. To wyznanie sprawia, że ukrywane sekrety wychodzą na jaw.

W ramach resocjalizacji cztery dziewczyny w kobiecym więzieniu tworzą zespół muzyczny. Kiedy kapela gra na balu policjantów poza więzieniem, nadarza się okazja do ucieczki, z której dziewczyny skwapliwie korzystają. Uciekinierki jadą do Hamburga, aby wsiąść na statek i opuścić Niemcy. Codziennie pokazywane w telewizji, stają się sławne i uzyskują popularność. Za zespołem podążają tłumy wielbicieli, którzy pomagają w ucieczce przed policją...

W 1993 roku Max (Max Boublil) miał 13 lat, kiedy zaoferowano mu jego pierwszy aparat. Przez 25 lat nie przestanie filmować. Grono przyjaciół, miłości, sukcesy, porażki. Od lat 90. do 2010 roku jest to portret całego pokolenia, które wyłania się dzięki jego pasji.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.

Richard, młody chłopak z Berlina Zachodniego chce zrealizować swoje marzenie zdobycia sławy ze swoim zespołem muzycznym. Pomimo konfliktów z rodzicami, szefami, a nawet z dziewczyną uparcie dąży do celu...