Filmy wycofanie leku, relacja matka-córka

Debiut reżyserski Gary’ego Oldmana to próba rozliczenia się z demonami swojego dzieciństwa. Zbiorowym bohaterem filmu jest instytucja rodziny. Nic doustnie ukazuje upadek tej instytucji. Sadystyczny Ray (Ray Winstone) i młody Billy (Charlie Creed-Miles) są uzależnieni od alkoholu, narkotyków, a przede wszystkim od rodzinnej przeszłości, która była naznaczona brakiem uczuć, brutalnością i zagubieniem. Mężczyźni nie zauważają, że poprzez swoje zachowanie niszczą nie tylko siebie, ale także ludzi, których kochają.

"Upadek Amerykańskiego Imperium" scenarzysty i reżysera Denysa Arcand’a z roku 1986 przedstawił nam grupę 30 - letnich przyjaciół, niezwykle elokwentnych intelektualistów, których liberalne idee zaczęły tracić na znaczeniu, kiedy znudzeni zaczęli szukać ucieczki w nienasyconym seksie. Siedemnaście lat później Inwazja barbarzyńców łączy ponownie erudytów z arcydzieła Arcand’a w filmie, który jest skazany na równy poprzednikowi sukces. Spotykamy ponownie błyskotliwego Remy’ego (Remy Girard), w trudnych dla niego chwilach. Jego ex-żona Louise (Dorothee Berryman) wzywa z Londynu wspólnego syna Sebastien’a (Stephane Rousseau), wziętego finansistę. Ojciec i syn ledwo się tolerują, więc Sebastien niechętnie przystaje na prośbę matki, ale od momentu swojego przyjadu porusza dla ojca niebo i ziemię. Odświeża stare znajomości i kontakty. Zwołuje wesołą bandę ludzi, których w przeszłości spotkał na swej drodze Remy: krewnych, przyjaciół, byłe kochanki…