Filmy wymiociny, pijana

Film opowiada o Travisie, który jest dokładnie tym, z kim świeżo upieczona studentka Abby nie powinna mieć nic do czynienia. Noce spędza, walcząc w nielegalnych walkach bokserskich, a dni upływają mu na podrywaniu studentek z kampusu. Abby jest odporna na jego zaloty. Zaintrygowany jej nieprzystępnością, Travis proponuje Abby zakład: jeśli przegra kolejną walkę, na miesiąc wyrzeknie się seksu. Jeśli zaś wygra, Abby będzie musiała na miesiąc z nim zamieszkać. Travis nie podejrzewa nawet, że wkrótce na jaw wyjdzie mroczna przeszłość dziewczyny, która może ich niespodziewanie do siebie zbliżyć.

Rozczarowany życiem, wyniosły szef ochrony centrum handlowego (Seth Rogen) wypowiada kompetencyjną wojnę lokalnym policjantom. Na co dzień toczy walkę z deskorolkowcami, złodziejami i niezdyscyplinowanymi klientami. Marzy jednak o dniu, w którym będzie mógł zamienić ochroniarską latarkę na pistolet i policyjną odznakę.

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.

Noce spędzane na imprezach i dni przesypiane w szkole wypełniają życie szesnastoletniej Jasny. Dziewczyna w domu tworzy wokół siebie mur; zamiast relacji z bliskimi wybiera ciężkie narkotyki, alkohol i seks w każdej formie. Maja Miloš portretuje pierwsze powojenne pokolenie w Serbii. Dla snujących się bez celu po odpychającym krajobrazie nastolatków szprycowanie się dragami i zwierzęca kopulacja wydają się jedynymi dostępnymi rozrywkami. Wszystkie "przyjemności życia" są przez młodych filmowane komórkami, a następnie udostępniane na portalach społecznościowych.