Filmy płacz, pijana

Mavis Gary (Charlize Theron) jest trzydziestosiedmioletnią rozwódką i pisarką powieści dla młodzieży, która ciągle rozpamiętuje czasy, gdy była królową balu maturalnego. Pewnego dnia postanawia wrócić do rodzinnego miasteczka w Minnesocie i odzyskać swoją szkolnego chłopaka (Patrick Wilson). Nie przeszkadza jej w tym wcale fakt, że mężczyzna ma żonę i właśnie został ojcem… Zdobywczyni Nagrody Akademii Charlize Theron (Mad Max: Na drodze gniewu) jako kobieta na życiowym zakręcie, która musi stawić czoła bolesnej rzeczywistości i w końcu dorosnąć. Czarna komedia w reżyserii czterokrotnie nominowanego do Oscara twórcy Juno Jasona Reitmana portretuje bohaterkę, która uporczywie próbuje cofnąć czas i jeszcze raz przeżyć swoją młodość. Obok Theron w filmie występują Patton Oswalt (Sekretne życie Waltera Mitty), dwukrotnie nominowany do Złotego Globu Patrick Wilson (miniserial HBO Anioły w Ameryce), Elizabeth Reaser (Saga "Zmierzch": Zaćmienie) oraz Collette Wolfe (Interstellar).

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.

Noce spędzane na imprezach i dni przesypiane w szkole wypełniają życie szesnastoletniej Jasny. Dziewczyna w domu tworzy wokół siebie mur; zamiast relacji z bliskimi wybiera ciężkie narkotyki, alkohol i seks w każdej formie. Maja Miloš portretuje pierwsze powojenne pokolenie w Serbii. Dla snujących się bez celu po odpychającym krajobrazie nastolatków szprycowanie się dragami i zwierzęca kopulacja wydają się jedynymi dostępnymi rozrywkami. Wszystkie "przyjemności życia" są przez młodych filmowane komórkami, a następnie udostępniane na portalach społecznościowych.

Amelia skłonna do przesadnej autoanalizy i użalania się nad sobą, zazdrości swej przyjaciółce Laurze rychłego zamążpójścia. Przyjaźń jest zagrożona. Amelia czuje się gorsza, bardziej samotna. Kolejne desperackie próby odnowienia czy też zachowania trwałego związku z mężczyznami kończą się niepowodzeniami. Ale i Laura ma swoje problemy.