Etiuda 2007

Rabuś wchodzi do małego, przytulnego sklepiku mając na celu zrealizowania swej „zawodowej” powinności. W tym czasie wiekowa babcia o złym spojrzeniu robi zakupy. Nagłe wszystko zaczyna dziać się źle i nie tak jak powinno...

Niespełnione marzenia, miłości i nadzieje - troje ludzi szukających drogi pomiędzy sobą nawzajem i w końcu tę drogę odnajdujących - o tym opowiada film "Kilka prostych słów". Krystyna jest atrakcyjną, energiczną i zaradną kobietą. Postanawia zabrać swoją córkę, wbrew jej woli, na przesłuchanie do zespołu wokalno-tanecznego. Niespodziewana awaria samochodu sprawia, że Krystyna zmuszona jest szukać pomocy u mężczyzny, którego nie widziała od lat. To spotkanie zmieni wiele w życiu każdego z nich.

Nie widzi w życiu celu. Nie rozumie postaw rówieśników. Odczuwa bezsens codziennych poczynań, życia z dnia na dzień. Chce wyrwać się z świata pełnego nic nie znaczących gestów. W tym celu postanawia popełnić samobójstwo.

Historia mima ulicznego, który traci wiarę w sens własnej pracy.

Opowieść, która mogłaby dotyczyć każdego z nas. Śmierć człowieka rozpoczyna reakcję łańcuchową wciągająca coraz to nowe osoby, od sąsiadów zaczynając. Satyra na świat, w którym żyjemy, oparta na prawdziwej historii.

Marcin jest niewidomym kibicem i masażystą w piłkarskim klubie. Choć może jeździć z piłkarzami, to nie wyobraża sobie innego sposobu dotarcia na mecze Widzewa niż z kibicami. Sam mierząc się z życiem, wychowuje 4-letniego Henia. Zabiera go na stadion, pokazuje swoją pracę i świat kibiców Widzewa. Henio ma słaby wzrok i podobnie jak ojciec może przestać widzieć. Ojciec przygotowuje go do dorosłego życia.

Wiele różnych spojrzeń na życie przedstawianych przez bezdomnych. Mówią oni o sobie, o ludziach przechodzących obok, świecie, do którego oni już nie nalezą i który nie chce wiedzieć o tym, że istnieją.

Fantazja fabularna: epizod z Powstania Warszawskiego, wymyślony przez studenta katowickiego Wydziału Radia i Telewizji UŚ i zainscenizowany przezeń w etiudzie pod opieką Filipa Bajona, Magdaleny Piekorz i Michała Rosy. Efekt dramaturgiczny wynika tu ze sprzeczności między bezwzględną ostatecznością sytuacji a codzienną zwykłością reakcji emocjonalnych trójki mężczyzn występujących w epizodzie.

Przez pogrążoną we śnie Brukselę wędruje nocą trzydziestoletni mężczyzna. Ulice są zupełnie puste, nic się nie dzieje... Do czasu, aż niespodziewanie zostaje zaczepiony przez pijanego biznesmena, który siłą wciąga go do koreańskiego baru karaoke.