Jeden z najwybitniejszych aktorów filmów hindi, znany pisarz i scenarzysta. Studiował literaturę angielską na Harvardzie, potem uczył się także na Uniwersytecie Pendżabskim. Ożenił się z Damayanti Sahni. W Shantiniketan w Bengalu pracował chwilę jako nauczyciel angielskiego i hindi. Tutaj urodził się jego syn Parikshit Sahni, który także został aktorem. Pracował z Mahatmą Gandhim w 1938. W następnym roku udał się do Anglii, aby pracować w BBC - London Hindi jako spiker radiowy. Powrócił do Indii w 1943 roku. Swoją karierę rozpoczął od wystąpień w sztukach IPTA. Zagrał następnie w kilku filmach, ale zauważony został dopiero w 1953 roku w roli w nagrodzonym w Cannes filmie "Do Bigha Zamin". Był lubianym i cenionym aktorem. Jego żona Damayanti zmarła młodo w 1947 roku. Dwa lata później ożenił się ze swoją kuzynką Santosh Chandhok, która została później scenarzystką. Balraj, podobnie jak jego brat Bhisham Sahni, był także utalentowanym pisarzem. Początkowo pisał w języku angielskim, później zajął się twórczością w języku pendżabskim. Wspierał także pendżabski magazyn "Preetlari". Jest autorem wielu wierszy i opowiadań, napisał także swoją autobiografię pt. "Meri Filmi Aatmakatha". Za książkę "Mera Rusi Safarnama", napisaną po podróży po dawnym ZSRR otrzymał w 1969 roku Soviet Land Nehru Award. Pisał także scenariusze. Interesował się też polityką, był znany ze swoich lewicowych skłonności. Balraj Sahni zmarł w wieku 59 lat w wyniku zatrzymania akcji serca. Przed tym zdarzeniem miał depresję z powodu przedwczesnej śmierci jego córki, Shabnam.