Kino już dawno odkryło subiektywną perspektywę, lecz szybko z niej zrezygnowało. A jak to jest w grach? Tutaj taki punkt widzenia ma się dobrze. FPS, VR, a nawet platformówki korzystają z wchodzenia w buty swego awatara. Jakie są zalety i wady tego subiektywizmu? Trinity i jej goście wyjaśnią nam to dokładnie. Przykładowe gry: „Call of Duty: WWII” (2017), „Mirror’s Edge Catalyst” (2016), „The Stanely Parable” (2013), „Resident Evil 7” (2017), „Dying Light” (2015) i „DOOM” (1993).