8 grudnia 1431 roku. Jagiełło, po podpisaniu rozejmu ze Świdrygiełłą, wraca do Krakowa. Na Wawelu ściera się z Oleśnickim o dysponowanie dobrami kościelnymi w ramach pomocy mieszkańcom ziem spustoszonych przez krzyżaków. Niemira przyjmuje do swojego domu Jagnę, ale stawia granice - nie wyjdzie za złodzieja. Lech ma uczciwie pracować. Wśród służby rozchodzi się - zainicjowana przez Oleśnickiego i Głowacza - plotka o tym, że Zofia otruła Jadwigę. Jadwiga słucha opowieści o Joannie d’Arc, którą opowiada wpatrzony w nią Adam Świnka. Gdy Katarzyna Mężykowa wychodzi na chwilę, królewna i młody kanonik wyznają sobie miłość i po raz pierwszy i ostatni się całują. Przy łożu umierającej córki jest Jagiełło, Zofia, Jan Szafraniec i Adam Świnka.