Sierpień 1432. Oleśnicki w czasie kazania porównuje się do św. Stanisława. Król, który nie wiedział o spisku Szafrańców, nie rozumie tego płomiennego kazania. Ale prawda wychodzi na jaw. Jagiełło bierze na dywanik Szafrańców - Piotra i Jana. Ale zamiast ukarać, wysyła ich do Wilna. W kobiecym skrzydle nastają porządki nowej ochmistrzyni Katarzyny Karskiej. Służka Hanka, która nie lubi się myć, traci warkocz. Jagiełło wie, że musi zrzucić Świdrygiełłę z litewskiego tronu, ale obawia się, że będzie miał krew brata na rękach. Tymczasem prawosławni bojarzy warunkują swój udział w spisku zrównaniem ich w prawach z polską szlachtą. Jan z Czyżowa, bez wiedzy króla, zgadza się na żądania litewskich możnych. W Krakowie coraz więcej osób jest okradanych. Bdzigost dowiaduje się, że złodziejką jest Jagna. Dziewczyna obiecuje mu, że skończy z tym procederem i odda łupy.