Mary Poppins 1964

Tylko dla dzieci [6/10] |||

Znajoma 9-letnia krytyczka filmowa była zachwycona, ale dorosłym polecam raczej sprzątnąć w tym czasie mieszkanie. Efekty specjalne są niesamowite jak na 1964 rok (jak oni to zrobili bez komputerów???), jedna piosenka jest superkalifragilistyekspialityczna, znajdzie się też kilka scen zabawnych dla dorosłego widza (zwłaszcza z robiącym z siebie kretyna tatusiem), ale jako całość produkcja raczej nie kwalifikuje się jako film dla całej rodziny. Pozostałe piosenki są zupełnie niestrawne (chyba, że ktoś lubi musicalowy kicz) a fabuła pretekstowa i prostacka. Pomimo wszystko jestem pozytywnie zaskoczony, bo spodziewałem się totalnego zakalca a tutaj okazuje się, że film zestarzał się z zaskakującą godnością, niczym olśniewająca odtwórczyni głównej roli, Julie Andrews.

Aha, i jeszcze jedno – książki o Mary Poppins czytałem ponad 30 lat temu, więc mogę się mylić, ale wydaje mi się, że ten film ma bardzo niewiele wspólnego z literackim pierwowzorem.

To nie to… – Bardzo lubię książki o Mary Poppins, ale ten film jakoś mi nie podszedł; to nie ta atmosfera…

Oczywiście wykonanie jak na tamte czasy świetne (bez efektów specjalnych!), ale jednak jest to film skierowany głównie do dzieci

Super! – Genialna historyja! Świetne połączenie filmu z animacjami. Mimo że tytuł ma prawie 50 lat to zrobili to bardzo porządnie. Jestem pod wrażeniem. 9/10