Phil Walker prosi Sokole Oko o zbadanie koreańskiego niemowlęcia. Ten diagnozuje kolkę i przy okazji dowiaduje się, że kapral jest jego ojcem. Walker prosi Sokole Oko o pomoc w wywiezieniu dziecka i jego matki, Kim, do Stanów. Nie są oficjalnie małżeństwem, chociaż Koreance się wydaje, że kucharz udzielił im ślubu. Sokole Oko obiecuje pomóc, ale najpierw musi stawić czoła porucznikowi Willisowi.

Radar i pułkownik Blake zostają wezwani do kwatery głównej regimentu, gdzie stają przed komisją, by odpowiedzieć na zarzuty Franka i Gorących Warg, którzy twierdzą, że Henry jest niezdolny do dowodzenia jednostką. Pierwsze oskarżenie dotyczy wyścigu szpitalnych wózków, który odbył się na terenie obozu w dniu Kentucky Derby. Henry nie zaprzecza, ale dodaje, że Frank i Gorące Wargi zabawiali się w tym czasie w inną grę na tyłach kantyny. Drugi zarzut odnosi się bezpośrednio do Radara, który rzekomo dorabia na boku handlując butami, a trzeci do Klingera i jego ostatniej próby ucieczki z armii za pomocą lotni domowej roboty. W rezultacie Radar zostaje odesłany z powrotem do jednostki, a pułkownik Blake osadzony w areszcie.

Kolejny list Sokolego Oka do ojca opowiada o żołnierzu bigocie, który wymaga transfuzji i nie chce krwi od kogoś, kto nie ma „właściwego koloru” skóry, oczekującym na operację rannym z niewybuchłym granatem w klatce piersiowej, rodzinnych filmach Henry’ego oraz codziennych zajęciach personelu jednostki.

Sokole Oko zabiera nową pielęgniarkę, Suzanne, na piknik. Wkrótce ktoś zaczyna do nich strzelać. Po tym, jak okazuje się, że nie są to trenujący obok na strzelnicy Frank i Gorące Wargi, cała czwórka zdaje sobie sprawę, że mają do czynienia ze snajperem. Zanim docierają do obozu, strzelec rani lekko kilka osób. Podczas gdy pułkownik Blake i Radar zostają przyparci w namiocie z prysznicami, większości personelu udaje się schronić się w szpitalu. Traper dzwoni do kwatery głównej po pomoc, ale ta może nadejść dopiero następnego dnia. Nadjeżdża ambulans z rannymi. Chcąc przenieść ich bezpiecznie do szpitala, Sokole Oko, Henry i Traper wywieszają białą flagę.

Z powodu epidemii grypy, Traper, Frank i Henry są niezdolni do służby, podczas gdy Sokole Oko musi zajmować się rannymi jako jedyny dostępny lekarz. Radar stara się sprowadzić chirurgów z innych szpitali, ale tam również grypa zbiera swoje żniwo. Sokole Oko organizuje zespoły operacyjne z pozostałych, jeszcze zdrowych osób. Pozwala wyższej stopniem major Gorące Wargi dowodzić i zająć się administracją, a sam przejmuje zarządzanie sprawami natury medycznej.

Sokole Oko i Traper odkrywają, że pacjent, którego operowali ma wysoką gorączkę. Pobierają próbkę krwi do laboratorium i dowiadują się, że muszą ją wysłać do Tokio. Oznacza to 72-godzinną zwłokę zanim dowiedzą się, co dolega ich choremu. Wdzierają się zatem do biura Henry’ego, żądając by ten sprowadził inkubator. Pomimo niechęci Blake’a, Radar wysyła odpowiednie dokumenty. Po kilku dniach, w obozie pojawia się kapitan Sloan z biura kwatermistrzostwa informując, że szpitalowi nie przysługuje inkubator, ale w zamian mogą dostać piec do pizzy. Sokole Oko nakazuje Radarowi dzwonić gdzie się da, dopóki ten nie dowiaduje się, że jest ktoś, kto posiada zapas inkubatorów w Pusanie.

Major Sidney Freedman, psychiatra, oraz kapitan Sam Pak, oficer armii południowokoreańskiej, przyjeżdżają do jednostki na „konferencję”, która faktycznie okazuje się grą w pokera, w której uczestniczą Sokole Oko, Traper, pułkownik Blake i Klinger. Radar pożycza jeepa Henry’ego, żeby pojechać do miasta, podczas gdy Burns przygotowuje się do operacji. Po tym, jak Frank dowiaduje się, że jego pacjent to oficer wywiadu, odmawia dokonania zabiegu w obawie, że może dojść do ujawnienia tajemnic wojskowych.

Gorące Wargi dostaje list, który źle na nią wpływa. Dowiaduje się, że jej przyjaciółka wyszła za mąż za lekarza, ma dzieci i mieszka teraz w pięknym domu z basenem. Ona nie ma nic, nawet Franka. Czując, że zasługuje na więcej, udaje się do pułkownika Blake’a z prośbą o przeniesienie, po czym oskarża Sokole Oko i Trapera o podważanie jej autorytetu i wygarnia Henry’emu, iż jest pozbawionym kręgosłupa, wędkującym na muchę oszustem. Pułkownik daje jej odpowiednie dokumenty pod warunkiem, że sprawa na razie zostanie zachowana w tajemnicy. Jednak Radar podsłuchuje rozmowę i ogłasza odejście Gorących Warg przez megafon.

Sokole Oko zostaje wezwany do sali operacyjnej, gdzie musi zająć się żołnierzem z raną w klatce piersiowej. Henry powiadamia go, że pacjent to syn generała Mitchella. Nie robi to na nim wrażenia, w odróżnieniu od Franka, który chce asystować przy zabiegu, co w rezultacie doprowadza do sprzeczki. Tymczasem Klinger ma nowy pomysł na to jak odejść z armii, udając, że jest w ciąży. Po przyjeździe generała Mitchella, Henry przekazuje mu, iż jego syn operowany był przez Sokole Oko i Trapera, za co lekarze zostają nagrodzeni trzydniową przepustką do Tokio. Bawią się tam tak dobrze, że żandarmeria musi eskortować ich z powrotem do jednostki.

Pułkownik Blake wraca z podróży do Tokio, co z ulgą odczuwają Sokole Oko i Traper, których nie cieszyło tymczasowe dowództwo Franka. Henry oznajmia, że w trakcie pobytu w Japonii zakochał się w dwudziestoletniej Nancy Sue Parker. Przyjaciele starają się mu przypomnieć, że jest żonaty, co nie odnosi żadnego skutku. Henry farbuje włosy i biega, chcąc wyglądać młodziej, a gdy przybywa jego wybranka, wydaje się być nią nadal oczarowany.

Zgłoszone przez Sokole Oko trzy miesiące temu zapotrzebowanie na nową parę butów nadal nie zostaje rozpatrzone. Traper sugeruje, żeby zwrócił się do sierżanta Zale’a, odpowiedzialnego za zaopatrzenie. Zale obiecuje pomóc, o ile Sokole Oko załatwi mu wizytę u dentysty, dr Futtermana. Natomiast Futterman przyjmie Zale’a za trzydniowy urlop w Tokio. Sokole Oko i Traper udają się do Henry’ego, by załatwić przepustkę, a ten, zdenerwowany, że Gorące Wargi pisze złośliwy raport do generała, obiecuje załatwić sprawę pozytywnie pod warunkiem, że zdejmą mu z głowy problem z nadgorliwą panią major.

Szeregowy Danny Baker, młody żołnierz z bardzo dużym nosem, zostaje przywieziony do jednostki przez żandarmerię po tym, jak zdezerterował. Baker wyznaje ojcu Mulcahy, że nos rujnuje mu życie. Wielebny prowadzi młodzieńca do Sokolego Oka i Trapera, ale ci nie mogą wykonać nie przewidzianej w regulaminie operacji. Postanawiają zatem zwabić do szpitala majora Stanleya Robbinsa, świetnego chirurga plastycznego z Tokio.

Pięcioosobowa koreańska rodzina sprowadza się do jednostki i rozpoczyna budowę domu w samym środku obozu. Pułkownik Blake wzywa kapitana Sama Paka, koreańskiego chirurga, by dowiedział się w czym rzecz. Pak raportuje, że jednostka zlokalizowana jest na rodzinnej farmie wieśniaków, którzy przybyli ją odzyskać.

Ponieważ na froncie jest trochę spokojniej, w szpitalu nie ma poszkodowanych. Blake się opala, ojciec Mulcahy sędziuje mecz baseballa, a Klinger ponawia swoje próby odejścia z wojska. Tymczasem po rozmowie z Gorącymi Wargami, Frank opornie się zgadza, by poprosić Sokole Oko o zoperowanie jego przepukliny. Na krótko przed rozpoczęciem zabiegu okazuje się jednak, że do szpitala ma zostać przywieziony kolejny transport rannych. Ponieważ brakuje krwi, ojciec Mulcahy organizuje dawców, podczas gdy Radar stara się dodzwonić do jednostki artylerii i powstrzymać grad pocisków spadających w pobliżu szpitala.

Pułkownik Blake zwołuje spotkanie personelu chirurgicznego i powiadamia wszystkich, że wróg odciął ich drogi dostaw. Gorące Wargi sugeruje, aby podjąć drastyczne kroki, w celu opanowania sytuacji. Frank ma odpowiadać za dystrybucję jedzenia, Traper za ogrzewanie i elektryczność, Sokole Oko za konserwację i ogólne zapasy. Gorące Wargi zajmuje się pielęgniarkami, a ojciec Mulcahy utrzymaniem dobrego morale. Odpowiedzialny za zakwaterowanie Radar dostawia trzy łóżka w kwaterze chirurgów, żeby zaoszczędzić na ogrzewaniu. W ramach odwetu, wściekły Trapper wrzuca jego podkładkę do pisania do pieca.

Major Frank Burns, wspomagany przez Gorące Wargi, bada pacjentów w sali pooperacyjnej i wygląda na to, że zamierza wysłać ich z powrotem na pole walki, czy są na to gotowi czy nie. Szeregowy George Weston oprócz ran ma na ciele mnóstwo siniaków, więc Frank zamierza mu dać reprymendę za wdawanie się w bójki. Kilka dni później, kuśtykający o lasce Weston prosi Sokole Oko o odesłanie go na front. Zapytany o siniaki mówi, że został pobity, ponieważ jest homoseksualistą. Frank zamierza doprowadzić do karnego zwolnienia George’a z wojska, więc Sokole Oko i Traper postanawiają go szantażować, żeby do tego nie dopuścić.

Nadchodzi poczta, a Radar zostaje niemal stratowany przez personel, niecierpliwie oczekujący na wieści z domu. Traper dostaje połamane ciasteczka i zdjęcia córek, co sprawia, że tęskni za domem. Henry otrzymuje obiecująco wyglądające pudełko z książeczką czekową do spłacenia. Sokolemu Oku siostra przysyła zrobiony na drutach sweter, który pomieściłby jego i Trapera. Frank dowiaduje się od swojego maklera, że zarobił w zeszłym miesiącu dwa tysiące dolarów. Klinger przychodzi do pułkownika z mokrym od łez listem matki, w którym pisze, że jego ojciec umiera, myśląc, że da mu to powód do zwolnienia z wojska. Natomiast Radar ma problem z poznaną korespondencyjnie dziewczyną, którą okłamał, że jest przystojnym chirurgiem.

Niezrównany pułkownik Flagg łamie rękę podczas katastrofy helikoptera. Odmawia przyjęcia morfiny i zwierza się Blake’owi, że jest agentem CIA, prosząc o zachowanie tajemnicy. Radar, który podsłuchiwał rozmowę przez ścianę, używając do tego stetoskopu, informuje wszystkich, że Flagg jest CPA – dyplomowanym księgowym. W jednostce pojawia się oficer wywiadu wojskowego Vinnie Pratt i mówi Traperowi, że Flagg sam złamał sobie rękę i wysłał do szpitala, żeby móc powęszyć oraz zdobyć informacje, dzięki którym zrobi dobre wrażenie na przełożonych.

Do jednostki przyjeżdża z wizytą generał Steele, nowy dowódca regionu. 68-letni weteran zjadł zęby na wojnie i jest zwolennikiem surowej dyscypliny. Każe pedantycznemu Frankowi usunąć włosy z nosa oraz rozkazuje Gorącym Wargom „wciągnąć brzuch i wypiąć pierś”, mówiąc Blake’owi, że zacytował Pershinga. Po kolejnych dziwnych komentarzach i niepokojącym zachowaniu generała, Sokole Oko dochodzi do wniosku, że ten cierpi na psychozę i robi wszystko, by odesłać go do szpitala w Seulu.

Z powodu wciąż napływających rannych, Sokole Oko i Traper muszą po raz kolejny odwołać swoją podróż do Tokio. W trakcie przeprowadzania kolejnych operacji, Sokole Oko zauważa, że zajmują się nadzwyczaj dużą ilością lekkich przypadków. Okazuje się, że Frank najpierw przysyła Amerykanów, potem sojuszników, a na końcu wrogów, zamiast kierować najciężej poszkodowanych, co skłania Sokole Oko i Trapera do odejścia. W międzyczasie okazuje się jednak, że dziewięciu pojmanych przez wroga żołnierzy wymaga pomocy medycznej, której Chińczycy nie są im w stanie udzielić. Gotowi są przekazać ich do szpitala polowego, o ile odbiorą ich tylko nieuzbrojeni lekarze w towarzystwie sanitariusza.

Pułkownik Henry Blake jest na wyjeździe, więc ponownie rządy w jednostce sprawuje major Burns. Po przeprowadzeniu zgodnej z protokołem ceremonii wieszania flagi, inspekcji uzbrojenia oraz kolejnej potyczki z Klingerem, Frank wyciąga Sokole Oko z łóżka oznajmiając, że został wyznaczony na oficera dyżurnego. Po zakończeniu nadzorowania zmiany warty, Sokole Oko zapada w wielokrotnie przerywaną drzemkę w biurze Blake’a, aż do przyjazdu pułkownika Flagga z ciężko rannym północnokoreańskim jeńcem, którego czeka przesłuchanie w Seulu zanim zostanie stracony za szpiegostwo.

Słynny wojownik, generał Kelly „Żelazne Nerwy”, przyjeżdża z wizytą do jednostki, ponieważ jest pod wrażeniem jej wspaniałych wyników. Blake pokazuje mu pracujących na sali operacyjnej chirurgów, ale ten zainteresowany jest jedynie ładnymi pielęgniarkami. W klubie oficerskim generałowi wpada w oko Gorące Wargi. Odsyła zatem swojego współpracownika i Franka na inspekcję obozu, po czym udaje się z panią major do jej kwatery. Gdy Sokole Oko i Traper już śpią, budzi ich Gorące Wargi i nalega, żeby z nią poszli. Okazuje się, że generał Kelly leży nieżywy na łóżku w jej namiocie. Lekarze stwierdzają atak serca.

Ranni przybywają helikopterami, ambulansami oraz jeepami i wkrótce sala operacyjna się zapełnia. Oprócz huku przelatujących nad głowami samolotów odrzutowych, w pobliżu rozbrzmiewają eksplozje pocisków artyleryjskich. Wszyscy w jednostce stawiają się do pracy, podczas gdy Sokole Oko, Traper i Henry pracują na najwyższych obrotach. W pewnym momencie Blake upuszcza swoje narzędzia, co zwraca uwagę Sokolego Oka, który diagnozuje u niego początki reumatyzmu. Dla pułkownika może to oznaczać bilet do domu. Przybywa ojciec Mulcahy, aby napisać list za jednego z pacjentów, który chce wyznać żonie swoje zdrady. Traper sygnalizuje wielebnemu, żeby go jednak nie wysyłał, ponieważ chory wyzdrowieje.

W Korei nastała wiosna, która skłania wszystkich do flirtowania. Frank i Gorące Wargi udają się na piknik. Klinger oświadcza Blake’owi, że ma zamiar zawrzeć związek małżeński, mając nadzieję, że w ten sposób uda mu się wrócić do domu. Natomiast Radar zaczyna interesować się pielęgniarką o imieniu Louise i wciąż wymyśla jakieś sprawy służbowe, żeby przebywać w jej towarzystwie. Pułkownik Blake nie ma zamiaru pozwolić Klingerowi na opuszczenie Korei, ale ponieważ nie jest bez serca, zgadza się na przeprowadzenie ceremonii ślubnej drogą radiową.

Cały personel jednostki dostaje rozkaz poddania się badaniom kontrolnym. Poborowi zbadani zostaną przez oficerów, a oficerowie przebadają siebie nawzajem. W kantynie, Traper sprawdza gardła i migdałki, podczas gdy Sokole Oko bada serca i płuca. Klinger po raz kolejny próbuje załatwić sobie żółte papiery. Gdy nikt tego nie widzi, Traper krzywi się z bólu i łapie za brzuch. Sokole Oko bada Gorące Wargi. Major cieszy się dobrym zdrowiem, ale mogłaby zgubić parę kilogramów. Powinna również przestać dojadać między posiłkami. Tymczasem Traper początkowo odmawia poddania się badaniu, ale w końcu przyznaje, że ma wrzody, co potwierdza zdjęcie rentgenowskie.

Pułkownik Blake i ojciec Mulcahy otrzymują niepokojące wieści od swoich bliskich. Henry martwi się, że żona go zdradza, a siostra wielebnego chce porzucić religijne życie, wyjść za mąż i mieć dzieci. Tymczasem w szpitalu pojawia się pewna Koreanka i prosi Sokole Oko o obrzezanie jej synka. Ojciec dziecka jest Żydem i nakazał, żeby przeprowadzono odpowiednią ceremonię. Radar zostaje wysłany po rabina. Natomiast Frank i Gorące Wargi podejrzewają, że zabieg jest niezgodny z regulaminem i planują raz na zawsze rozprawić się z Sokolim Okiem.

W pewną deszczową noc, Sokole Oko i Traper wracają do swojej kwatery, natrafiając na Franka nadzorującego demontaż ich destylarni. Henry przebywa na konferencji medycznej, więc Burns ponownie pełni obowiązki dowódcy. Major postanawia dowieść, że obaj chirurdzy są alkoholikami. Ponadto zarządza prohibicję na terenie całej jednostki.

Zagrożenie zrzutem spadochronowym wroga obliguje szpital polowy do ewakuacji pacjentów i pielęgniarek do innej jednostki, gdzie będą bezpieczniejsi. Frank rozstaje się czule z Gorącymi Wargami, przekazując jej lok swoich włosów. Traper i Sokole Oko żegnają się z ich ulubionymi pielęgniarkami. W tym samym czasie Klinger dokonuje kolejnej próby ucieczki, ukrywając się marynarskim worku. Po wyjeździe pielęgniarek, Frank nakazuje kopanie okopów. Inni, w tym Radar i ojciec Mulcahy muszą zastąpić brakujący personel medyczny.

Znużony jedzeniem wątróbki i ryby jedenasty dzień z rzędu, Sokole Oko marzy o żeberkach z jego ulubionej jadłodajni w Chicago. Rozmyśla o nich przez całą noc i w końcu budzi Radara, żeby ten zadzwonił do Stanów. Po trzech dniach udaje im się zlokalizować restaurację i zamówić 20 kilogramów żeberek wraz z pięcioma litrami sosu. Teraz trzeba się zastanowić, jak je dostarczyć do Korei.

Korzystając z magnetofonu Trapera, Sokole Oko nagrywa wiadomość dla ojca, informując go o wydarzeniach poprzedniego dnia. Opowiada o tym, jak Frank dokonuje oceny stanu zdrowia rannych, przy czym bardziej interesuje go papierkowa robota niż pacjenci i jak Klinger przywozi jeepem luksemburskiego porucznika. Kolejnym pacjentem jest pewien Turek. Chociaż ranny i po podaniu środków uspokajających, rzuca się na wszystkie strony, wymachując nożem. Następnie pojawia się porucznik Smith, wnosząc swojego sierżanta. Gdy Frank domaga się, by mu zasalutował, Smith wyciąga broń. Tymczasem Turek wstaje ze stołu operacyjnego, a przeznaczona dla niego igła wbija się w Henry’ego, zwalając go z nóg. A to wcale nie koniec tego pełnego wrażeń dnia.