Hej, skarbie 2009/II

Ostatnie minuty po prostu miażdżą, a przecież są odegrane przez aktorkę komediową, kompletną amatorkę i popową piosenkarkę z wyśmiewanymi zdolnościami aktorskimi. Tymczasem te 3 panie dają prawdziwy koncert po którym trzeba zbierać się z wrażenia z podłogi.

Mimo nagromadzenia przeciwności losu jakie spotykają główną bohaterkę, film nie popada w tanie chwyty niczym z jakichś "Okruchów życia", a finał zamiast czarodziejskiej różdżki daje nadzieję. 9/10

7/10 Film jest dobry, ale szału nie ma. Gdyby to było europejskie kino, dramat tego typu przeżywałbym całym sobą… jednak tu czuje się, że wszystko się dobrze skończy – no bo inaczej jak! Temat ciężki, ale przekazany w zjadliwy sposób, choć przyznam że postać agresywnej matki była dość dobrze wykreowana i czasem zaskakiwała! Nie rozumiem tylko, progejowskiej wstawki?

Poruszająca historia warta obejrzenia po prostu.
Jak to było i jak jest dalej w rodzinach patologicznych nie tylko w USA a i w każdym państwie na świecie.
Jednym słowem POLECAM.
8.5/10

Nie chciałbym dać za dużej oceny, bo podobne rzeczy kręcono już dawniej. Przynajmniej odniosłem takie wrażenie – to już było. Jednak sposób przedstawienia problemów dziewczyny z slamsów, jest na tyle jakościowy, że nie pozwala oderwać się od fabuły aż do samego końca. Piękna rola matki. Warto obejrzenia. 7/10 – dobry

Podpisuję się pod słowami justangel. Historii podobnych było mnóstwo, ale dzięki świetnej grze aktorskiej, film bardzo mocno się przeżywa.

Zgadzam się z przedmówcami. Prawdziwie poruszający film, skłania do przemyśleń, które zostały we mnie na długo po obejrzeniu. Wspaniałe kreacje głównych bohaterek, porażająco smutna historia opowiedziana w niebanalny sposób, ani przez chwilę się nie nudziłam.
Polecam.

Dla mnie 7/10. Scena z biura pomocy społecznej – miazga. Polecam ludziom lubiącym użalać się nad sobą.
Niezłe kino