Kolejny rok 2010

Spore zdziwienie – Nie przepadam za takimi filmami – zawsze uważałem, że poza ciekawymi bohaterami jest potrzebna jakaś fabuła, konflikt, coś co będzie napędzać akcję. Tutaj czegoś takiego nie ma: oto mamy wyrwany rok z życia niemal idealnego małżeństwa, wraz z jego problemami, małymi radościami, dziwactwami itp. Żadnych nagłych zwrotów akcji, tylko płynący z wolna czas i lekko sentymentalna otoczka. Słowem: nudy.

A jednak cholera mi się ten film podobał. Bardzo dobre aktorstwo, nieco niewymuszonego humoru, a przede wszystkim mnóstwo emocji, wynikających nie z efektownych zagrywek fabularnych, ale z tego, jak układa się życie. Może to zabrzmi nieco jak zarzut, ale reżyser świetnie owo życie skopiował: obserwując gadatliwą przyjaciółkę, dojmującą samotność (tym bardziej widoczną, że wszyscy wokół się cieszą) czy małe przyjemności czuć, że to wszystko jest autentyczne, bo podobne sceny zdarzają się wokół nas (a może nawet i nam samym) każdego dnia. Ale nie udałoby się to gdyby nie znakomite aktorstwo – zwłaszcza Lesley Manville, która w końcówce jest po prostu niesamowita.

Co prawda – jak wspominałem – całość jest lekko sentymentalna (głównie przez muzykę, samą w sobie dobrą), ma niespieszne tempo i raczej nie obfituje, ale ogląda się przyjemnie, a im bliżej końca, tym poziom rośnie. Dobra rzecz.

Cholera, chyba się starzeję :>

Film od spotkania do spotkania w domu starszego małżeństwa, podczas których poznajemy skrywane emocje bohaterów, ich samotność i desperację, widzimy jak robią dobrą minę do złej gry, by za chwilę po paru głębszych stracić rezon.

film dobry na sen

Dostateczny ! – Film lekko przynudza…