Odcinki

W kilka godzin po tym, jak statek Gwiazda Północy stawia żagle, coś dzieje się na lądzie. Po ogromnym sztormie, którego nie wykryły żadne urządzenia, system nawigacji na statku przestaje działać. Kanały komunikacyjne są odcięte. Tak jakby nikogo tam nie było, a świat przestał istnieć. Po kilkunastu nieudanych próbach w Genewie włączono akcelerator cząsteczek. Niestety, coś się nie powiodło i maszyna spowodowała kolejny Wielki Wybuch. To, co wydawało się jedynie fałszywym alarmem, faktycznie miało miejsce. Na szczęście, w razie gdyby sprawy przybrały zły obrót, istniał "Protokół bezpieczeństwa w sytuacjach kryzysowych". Jedynie Julia, naukowiec, rozumie znaczenie tego, że podczas sztormu statek pozostał na naturalnym uskoku, który wcześniej sama oznaczyła jako współrzędne celu podróży. Za kilka godzin pojmie, że wydarzyło się coś strasznego i, że to właśnie ona musi pobieżnie wyjaśnić załodze zaistniałą sytuację. Wciąż jest dla nich nadzieja, ale lepiej, by na razie tylko ona znała całą prawdę. Skąd załoga i pasażerowie Gwiazdy Północy mogliby wiedzieć, że włączenie maszyny spowoduje nowy Wielki Wybuch? Skąd mogliby przypuszczać, że kontynenty się przesuną, morza pochłoną Ziemię, nieznane morskie potwory wyłonią się z najciemniejszych głębin, że nigdy już nie zobaczą swojej rodziny ani przyjaciół? Skąd mogliby to podejrzewać, skoro nie wiedzieli nawet, czym jest akcelerator cząsteczek?

W czasie gdy najmłodsi członkowie załogi Północnej Gwiazdy cieszą się pobytem na pokładzie, nieświadomi skali tego, co się wydarzyło, dorośli rozpaczliwie szukają odpowiedzi. De la Cuadra nie może zrozumieć, czemu w miejscu, gdzie jego mapy wskazywały na położenie kontynentów, nie ma lądu. Julia przeczesuje fale radiowe, poszukując ocalałych. Kapitan domyśla się, że Julia wie więcej, niż chce ujawnić. Dlaczego zabrała pistolet na pokład? Skąd wiedziała, że to nie był zwykły sztorm i że powinni trzymać się wytyczonych współrzędnych, by nie zatonąć? Uczniowie dobrze się bawią podczas pierwszych prób nurkowania w otwartym morzu. Nie minęła nawet doba od postawienia żagli, a Piti już zaczyna płatać innym figle. Rozwiązuje górę bikini Ainhoa na chwilę przed tym, jak dziewczyna wskakuje do wody. Nikt jednak nie widział, jak to robi, i wszyscy - od Ainhoa po De la Cuadrę - oskarżają o to Ulisesa. De la Cuadra musi interweniować. Najgorsze rzeczy nie dzieją się jednak na pokładzie, ale w wodzie. Coś boleśnie ugryzło Vilmę w nogę, gdy pływała. Gdy Burbuja łapie te dziwne stwory, nikt nie morze uwierzyć własnym oczom. Nie mają pojęcia, czym są te zwierzęta. Jedyną informacją na ich temat, płynącą z żeglarskiego doświadczenia, jest to, że nie powinno ich tam być. Emocje towarzyszące zmianom wzrosły podczas przerażającego sztormu i odbijają się na małej Valerii, która ze strachu moczy się w nocy i nie wie, jak ukryć to przed ojcem.

Kapitan z całych sił stara się, by życie na statku wróciło do normy. Wszystko jednak się komplikuje, gdy kilka metrów od statku samolot wpada do oceanu. Prędkość, z jaką maszyna uderzyła w wodę, oznacza, że ktoś mógł przeżyć - sonar wciąż działa. Trzeba za wszelką cenę odzyskać dane z czarnych skrzynek. Choć De la Cuadra jest temu przeciwny, Ulises nurkuje 90 metrów w głąb, w miejsce, skąd dochodzi sygnał. Vilma ma problemy zdrowotne związane z ciążą i musi dostać się do szpitala. Gdy Palomares dowiaduje się, że kapitan postanowił nie zawijać do portu i nie zawozić jej do lekarza, wpada w szał. Na pokładzie wszczyna się bunt. Aby uczniowie nie zobaczyli, co się dzieje, dostają zakaz wchodzenia na główny pokład. Są zamknięci w swoich kajutach, gdzie chłopcy podsłuchują rozmowy dziewczyn. Piti przesyła Esteli miłosną wiadomość kodem Morse'a, ale ona myśli, że wysłał ją Ramiro, który jej się podoba. Zgadza się więc na spotkanie. Valeria przez cały dzień słyszy dziwne odgłosy i przypomina sobie opowieść jej matki o "duchach piratów", duszach zmarłych żeglarzy wałęsających się po statku. Kapitan, wciąż uczący się, jak radzić sobie w roli ojca, opowiada Valerii o skutecznych metodach odstraszania duchów...

Żałoba i strach psują nastrój załogi. Julia próbuje ich pocieszyć: zgodnie z jej wyliczeniami, gdzieś musi istnieć jakiś ląd, i prędzej czy później go znajdą. Wszyscy wiedzą jednak, że to nie będzie takie proste. Nie mają wystarczająco jedzenia, by żeglować bez końca. Bez owoców czy warzyw, w ciągu kilku miesięcy mogą zachorować na szkorbut. A bez prądu filtry nie będą działać, więc skończy się też woda pitna. Podczas inwentaryzacji całego statku znajdują paczkę z ministerstwa, której nie ma na liście sporządzonej przez lekarza. Otwierają ją i odkrywają małe metalowe pudełeczko z zegarkiem. Tajemnicze urządzenie odlicza czas. Cokolwiek to jest, pozostało im 13 godzin i 22 minuty. Ramiro nie potrafi zaakceptować zaistniałej sytuacji. Jest przekonany, że wszystko, co się wydarzyło, jest częścią wielkiego eksperymentu, a oni, w roli królików doświadczalnych, są badani pod kątem reakcji. Próbuje znaleźć sojusznika w Pitim, by móc przekonać resztę co do swoich domysłów. Ten jednak jest zbyt zajęty wykorzystywaniem sytuacji, by uwieść Estelę. Udaje mu się namówić lekarza na zorganizowanie zabawy w błyskawiczne randki.

Ponad 40000 wygłodniałych i zmęczonych mew kieruje się na statek. Uciekają od źródła katastrofy i poszukują terenu, na którym mogłyby odpocząć i znaleźć pożywienie. Burbuja uważa, że to wszystko jego wina.

Na pokładzie statku zaczyna brakować żywności. Problemy prowadzą do buntu studentów. Gamboa, wykorzystując sytuację, usiłuje zdyskredytować kapitana i proponuje wybory, które mają wyłonić nowego dowódcę. Na statku zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Położenie załogi staje się coraz bardziej dramatyczne.

Ponieważ kompas na statku jest uszkodzony i nie pokazuje północy, załoga nie jest w stanie stwierdzić, w którym kierunku płynie. Kapitan postanawia dać szansę wybrankowi swojej córki i zaprasza parę na kolację. Ulises znajduje w morzu zwłoki marynarza.

Ramiro po przesłuchaniu nagrania z czarnej skrzynki, udostępnia je załodze. Podczas próby zdobycia pożywienia, wędki załogi porywa ogromny potwór. Okazuje się, że ryba mierzy 34 metry i krąży wokół statku. Ochotnikiem na pozbycie się zagrożenia jest Ulises. Jeśli nie uda mu się zabić ryby, prawdopodobnie ona zatopi statek.

Na radarze statku pojawia się obiekt. Okazuje się, że na pokładzie znajdowała się rodzina, która została zaatakowana przez coś niezidentyfikowanego na chwilę przed kontaktem z załogą statku. Relacje miłosne na pokładzie komplikują się.

Burbuja zauważa na horyzoncie mgłę. Chłopak ma co do niej złe przeczucia, ponieważ pojawiła się zupełnie nagle, nie jest wilgotna i słychać w niej echo. Ainoha opowiada ojcu o złej sytuacji z Gamboą.

Barbuja zniknął, dlatego wszyscy uważają, że zaginął. Przypuszczają, że niebaczny na toksyczną mgłę, wpadł do morza, gdzie pochłonęły go fale. Natomiast Ramiro jest pewien, że Ulises zamordował profesora i wyrzucił jego zwłoki za burtę.

Barbuja bada dziwne dźwięki, które dobiegają z systemu wentylacji, i znajduje dziennik podróży. Jest to pamiętnik należący do poprzedniego kapitana statku, w którym opisano podróż oraz przyłączenie się nowego pasażera: dziwnego mężczyzny z Liverpoolu, skrywającego niebezpieczną tajemnicę.

Po wielu dniach nieobecności Gamboa pojawia się cały i zdrowy. W opinii doktora jest w zadziwiająco dobrym stanie, jak na kogoś, kto dryfował przez parę dni. Po czymś takim powinien być nieprzytomny, osłabiony i odwodniony, jednak żaden z tych objawów nie wystąpił.

Okazuje się, że dowódca Hopkins znajduje się w Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, której załoga potrzebuje pomocy, ponieważ wkrótce skończy im się tlen. Tam, gdzie powinna wylądować kapsuła ratunkowa, przewidywany jest kolejny sztorm. Montero chce uratować kosmonautów, lecz nie podoba się to pierwszemu oficerowi. Ricardo dostaje nagłego bólu brzucha. Okazuje się, że to wyrostek robaczkowy. Ramiro zaczyna żałować, że pogodził się z Gamboą.

Akcja ratunkowa nie udaje się. "Gwiazda Polarna" trafia na wielką ilość wodorostów. Podczas prób ratowania statku, na pokład dostaje się tajemnicza istota morska i gryzie Pitiego. By go uratować, Julia musi jak najszybciej dowiedzieć się, co go ugryzło i jakie trzeba podać antidotum. Vilma desperacko szuka zwierzęcia. Ramiro traci zaufanie do Gamboi, za co czeka go kara.

Na horyzoncie pojawiają się skrzynie ze statku Queen America oraz... czworo rozbitków: Tom, Leonor, Victor i Dulce. Julia nie pozwala zabrać ich na pokład, ze względu na ich zły stan zdrowia. Palomares sprawia, że jednak zostają wpuszczeni na statek. By udobruchać Vilmę, Piti składa łóżeczko dla dziecka.

Załoga "Gwiazdy Polarnej" ciepło wita rozbitków. Leonor twierdzi, że ma wiadomość dla kapitana od jego zmarłej żony Marisy. Radość z nowych członków załogi mija, kiedy okazuje się, że na "Gwieździe Polarnej" zaczynają masowo wylęgać się komary. Dulce próbuje uwieść Pitiego, by wyznać mu przerażającą prawdę o czwórce rozbitków.

Valeria podczas zabawy dostrzega, że Leonor prowadzi rozmowę przez telefon. Jednak kiedy mówi o tym kapitanowi Montero, ten jej nie wierzy. Wychodzi na jaw, że odnalezionym wcześniej rozbitkom zależy tylko na czarnej skrzynce samolotu. Ricardowi, Julianowi i Ulisesowi, którzy postanawiają walczyć z fałszywymi pasażerami, niespodziewanie pomaga Gamboa. W trakcie poruszenia Bąbel zabiera Valerię i czarną skrzynkę, by schować się w kajucie nr 31...

Tom, Victoria i Leonor uciekają. Załoga angażuje się w przygotowanie 6. urodzin Valerii. Ku zdziwieniu wszystkich, dziewczynka nie zaprasza na nie swojego ojca - kapitana Montero. Statek zaczyna płynąć z coraz większą prędkością, mimo że silniki pracują na tych samych obrotach. Bąbel i de la Cuadra zaczynają się niepokoić. Roberto podejrzewa, że statek zbliża się do wodospadu. Aihnoi nie straszne są groźby Gamboi i całuje Ulisesa na oczach wszystkich.

W związku z nieuchronnym zbliżaniem się do wodospadu, kapitan planuje przywiązać hamaki na korytarzach, w których załoga ma przetrwać upadek. Gamboi i Esteli nie przekonuje pomysł Montero - próbują ratować się na własną rękę. Bąbel wpada na karkołomny pomysł, który pomoże mu sprawdzić, jak wielki jest wodospad...

Załoga organizuje pchli targ, by wymienić się przedmiotami. Julia wyznaje koleżankom, że śniła o kapitanie w jednoznaczny sposób. Słysząc to, Salome i Aihnoa wpadają na pomysł, by zaaranżować radnkę dr Wilson i Montero. Piti, Ramiro i Vilma trafiają na taśmę kapitana Zunigi. To kolejna zagadka z przeszłości.

W nocy na statku dochodzi do awarii. Rano okazuje się, że wszystkie metalowe przedmioty emitują prąd... Ramiro widzi, jak Palomares czyta Biblię, po czym nagle rzuca się do wody. Ramiro skacze za nim i ratuje go, jednak stan kapłana jest ciężki. Julia z pomocą Ramiro i Gamboi walczą o utrzymanie go przy życiu. Koniecznie staje się użycie defibrylatora.

Kaczka, którą Bąbel i Piti znaleźli na pokładzie, była na lądzie około 12 godzin wcześniej - odkrywają dr Julia i kapitan. Julian ma wątpliwości, czy dzięki tej wiedzy, załodze uda się odnaleźć ląd. Montero chce, by dr Wilson dowiedziała się czegoś więcej. Kucharka znajduje tabletki na raka, przerażona myśli, że kapitan może wkrótce umrzeć.

W nadziei na odnalezienie lądu, załoga postanawia zamontować na łapie kaczki urządzenie śledzące. Ulises zauważa, że do urządzeń sterujących statkiem, przymocowane są materiały wybuchowe. To oznacza, że każda zmiana kursu spowoduje wybuch. Śledzenie kaczki staje się coraz trudniejsze. Ptak coraz bardziej oddala się od "Gwiazdy Polarnej".

Załoga "Gwiazdy Polarnej" jest niepocieszona, ponieważ kaczka, którą śledzili, zniknęła z radaru. Chwilę później na horyzoncie pojawia się rosyjski statek. Kapitan, pierwszy oficer, Gamboa i Bąbel postanawiają sprawdzić, jakie zamiary ma załoga obcego statku. Gamboa zdradza Ulisesowi, że zna jego sekret. Pod osłoną nocy, Julia wdziera się na rosyjski statek...

Julian i Bąbel znikają ze statku, prawdopodobnie zostali porwani. Montero zmusza Julię, by opowiedziała mu więcej o projekcie "Aleksandria". Jednak nie jest jej dane dokończyć swojej opowieści, ponieważ do Ricardo dzwoni Victor i proponuje wymianę jeńców. Chce dostać czarną skrzynkę. Stan Juliana pogarsza się jeszcze bardziej. Nieświadomi niczego studenci, na czele z Salome, organizują występ artystyczny.

Zbliża się Boże Narodzenie. Załoga "Gwiazdy Polarnej" zajmuje się przygotowaniami do Świąt, a Valeria i Bąbel piszą list do Św. Mikołaja. Marzeniem kapitana jest spełnienie próśb córki. Salome chce zorganizować przedstawienie - przybycie Trzech Króli. Wysoka gorączka sprawia, że Gamboa ma halucynacje i zaczyna zdawać sobie sprawę z niektórych swoich win.

Zaintrygowany Bąbel odkrywa, że kaczor Manolito znów się pojawił na radarze i lata regularnie do jednego miejsca. Razem z Ricardo stwierdzają, że muszą znajdować się w pobliżu lądu. Julian cierpi po rozstaniu z Salome i przeprowadza się do kajuty uczniów. Estella natomiast daje Gamboi zaprosić się na randkę...

Kapitan Montero zauważa światło, które najprawdopodobniej pochodzi z latarni morskiej. Gdy "Gwiazda Polarna" podpływa coraz bliżej, światło nagle gaśnie. Ricardo postanawia poinformować załogę, a w tym uczniów, że najprawdopodobniej są blisko stałego lądu, jednak nikt nie wie, co ich tam czeka. Zarządza głosowanie. Załoga decyduje, by kierować się w stronę lądu. Kapitan prosi Gamboę, by przygotował studentów do ewentualnej walki.

Aihnoa, która do tej pory pływała na rosyjskim statku, wraca na "Gwiazdę Polarną". Kapitan traci kontakt z Ulisesem, który wypłynął wcześniej w stronę lądu. Aihnoa przyprowadza ze sobą więźnia - Koreańczyka Cho Sunga. Czy Julian i Bąbel dowiedzą się, gdzie znajduje się Ulises? Część studentów odkrywa, że dostali się na kurs na "Gwieździe Polarnej", pomimo że nie spełnili wymaganych kryteriów. Postanawiają dowiedzieć się więcej na temat tajemniczego projektu "Aleksandria".