Urodzeni, by zabijać?

Syn Sama miał się stać najbardziej znanym mordercą w historii Nowego Jorku. Strzelając do kobiet i zakochanych par w samochodach, tajemniczy zabójca sterroryzował metropolię do tego stopnia, że młode kobiety ścinały i farbowały sobie włosy, by nie stać się kolejną ofiarą. W listach do policji i prasy Syn Sama twierdził, że jego "praca" sprawia mu ogromną przyjemność i że został "zaprogramowany do zabijania". Zakrojone na wielką skalę śledztwo doprowadziło w końcu policję do Davida Berkowitza, samotnego młodzieńca, adoptowanego w chwili urodzenia, który utrzymywał, że do zabijania skłoniło go szczekanie psa sąsiada. Czy Syna Sama opanowały demony? Czy był chory psychicznie i brał odwet na całym świecie? A może urodził się jako seryjny morderca na tle seksualnym?

Kiedy odkrycie ludzkich szczątków, które zatkały kanalizację w pewnym londyńskim domu, doprowadziło do aresztowania 37-letniego urzędnika państwowego Dennisa Nilsena, ten spokojnie wyznał zdumionym policjantom, że zabił co najmniej 15 młodych mężczyzn. Wkrótce miał przejść do historii jako najbardziej aktywny seryjny morderca w Wielkiej Brytanii. Policja ustaliła, że ten rzeczowy na pozór Szkot od dzieciństwa miał obsesję na punkcie śmierci. Żył samotnie, dusił swe ofiary, a zwłoki trzymał w mieszkaniu dla towarzystwa, sadzając je na krzesłach, rozmawiając z nimi i oglądając wspólnie telewizję. Później je ćwiartował, palił lub rozgotowywał na drobne kawałki. Czy obsesja Dennisa Nilsena na punkcie śmierci zrodziła się w dzieciństwie? A może urodził się już z potrzebą zabijania?