Stephen H. Price postanawia urządzić sobie urodziny jak żadne inne. W tym celu zaprasza kilku znajomych do spędzenia z nim nocy w nawiedzonej rezydencji. Tylko, że zamiast zaproszonych zjawia się grupka przypadkowych ludzi, a dobra zabawa szybko zmienia się w koszmar. Okazuje się bowiem, że wszyscy są potomkami, ludzi… zobacz więcej
- Reżyseria
- William Malone
- Scenariusz
- Dick Beebe
- Aktorzy
- Geoffrey Rush, Famke Janssen, Taye Diggs
- 4 osoby lubią
- 0 osób chce obejrzeć. obejrzy
Geoffrey Rush
Famke Janssen
Taye Diggs
Peter Gallagher
Chris Kattan
Ali Larter
Bridgette Wilson-Sampras
Max Perlich
Jeffrey Combs
Dick Beebe
Lisa Loeb
Peter Graves
Stephen H. Price postanawia urządzić sobie urodziny jak żadne inne. W tym celu zaprasza kilku znajomych do spędzenia z nim nocy w nawiedzonej rezydencji. Tylko, że zamiast zaproszonych zjawia się grupka przypadkowych ludzi, a dobra zabawa szybko zmienia się w koszmar. Okazuje się bowiem, że wszyscy są potomkami, ludzi którzy przeżyli masakrę mającą tam miejsce kilkadziesiąt lat temu, a zło z przed lat upomniało się o ich dusze. Asmodeusz
- Premiera
- 1999-10-27 (świat), 2004-10-13 (dvd)
- Wytwórnia
- Dark Castle Entertainment
- Kraj produkcji
- USA
- Inne tytuły
- Dom na nawiedzonym wzgórzu (Polska)
Nawiedzony dom (Polska) (tytuł TV) - Wiek
- od 16 lat
- Czas trwania
- 96 minut
- Budżet
- 19 000 000 USD
Pierwszą ofiarą śmiertelną w filmie jest sama scenarzystka – Dick Beebe. zobacz więcej
Aż żal na to patrzeć… – To jest najgorszy film jaki oglądałem! Jest kompletnie beznadziejny. Niby horror a jest taki straszny jak serial "Gęsia skórka". Totalna porażka, film do bani…..
Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji
o filmie.
Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu:
Pozostałe
- Komentarze
- Nagrody
- Wiadomości
- Wytwórnie
- Seanse TV
- Repertuar
- Inne strony www
Proszę czekać…
Ocena może i trochę zawyżona choć i tak po latach troszkę ten film stracił w moich oczach, mimo wszystko dalszym ciągu ma on w sobie coś takiego, że ogląda mi się go naprawdę z dużą przyjemnością. Być może jest to zasługa robiącej wrażenie scenografii, budującej napięcie muzyki czy w końcu gry aktorskiej na naprawdę wysokim poziomie. Takie moje guilty pleasure.