Naznaczony: Rozdział 2

Podobał mi się i wciągnął mnie, może nawet trochę bardziej niż pierwsza część. Przeszkadzał mi jednak jeden element pokazany pod koniec pierwszej części a zostawiony z małym echem na początku drugiej. Patrick w moim odczucie bardzo dobrze zagrał swoją rolę, Tucker i Specs również na plus.

Niezły. – Nie zgodzę się, że gorszy od 1, raczej na bardzo podobnym poziomie.
Dużo odwołań do części 1, i bardzo dużo naniesień z horrorów z lat 80.
W trakcie oglądania trzeba trochę przestawić racjonalne myślenie, bo inaczej historia nie będzie zjadliwa.
Oceniam dość wysoko.

Sequel moim zdaniem dobry, może ciut gorszy od jedynki, ale tylko trochę. Jednak jest pewne powielenie tematu, no ale niby jak miało być inaczej? Patric Wilson zagrał faktycznie świetnie.

Jeszcze raz to samo. Podróże w zaświaty były już w Poltergeiście – i był to najsłabszy element tego filmu.

5/10 – Część 2 to najsłabszy film Wana. W Cinema City do biletu dodają odświeżacz powietrza do zawieszenia w samochodzie, na szczęście Insidious 2 nie jest aż tak nieświeży, ale czuć jednak pewną wtórność w zastosowanych trikach. Nie dziwię się, że reżyser ogłosił niedawno emeryturę na polu kina grozy, widocznie powiedział już wszystko co miał do powiedzenia.

Po dość naiwnym wprowadzeniu, będącym pomostem pomiędzy częściami, następuje bardzo bezpośrednia kontynuacja, twórcom czasem uda się oryginalnie rozwinąć fabułę oryginału, ale kilka chwil później popadają w okropne klisze.

SPOILER
Na przykład okazuje się, że jednym z duchów przeszkadzających rodzinie w jedynce był sam Patrick Wilson, jest to całkiem oryginalny pomysł przywodzący nieco na myśl Powrót do przyszłości 2. Niestety zaraz potem na scenę wchodzi król schematów czyli morderca wypaczony przez matkę.
KONIEC SPOILERA

Patrick Wilson ma tutaj zdecydowanie więcej do zagrania, niestety więcej jest też znanych z jedynki pogromców duchów, o ile wtedy byli oni dziwnym akcentem zmierzającym w stronę pastiszu, tak tutaj mają oni typowo komediowe gagi, których zadaniem jest rozluźnienie publiczności. Za mało w tym talentu aktorskiego, za dużo błazenady. Po tym razem niestrawnej ilości prostackiego "buuuu!!!" film zmierza do wyraźnie doczepionego i niezbyt jasnego zakończenia otwierającego furtkę do trzeciej części. Zakończenia które jest przetworzeniem oryginalnego finału i zarazem świetnym podsumowaniem całego filmu. Jest niby podobne, a jednak dużo słabsze.