Pewnego dnia do domu rodziców Geralta przyjeżdża stary wiedźmin. Na mocy przysięgi złożonej kilka lat wcześniej przez ojca, Geralt zostaje odebrany rodzicom i zabrany do Kaer Morhen, gdzie zostaje poddany mutacjom, magicznym próbom i szkoleniu. Dzięki tym zabiegom zyska ponadludzkie właściwości i zostanie wiedźminem.

Geralt jest już młodzieńcem. Szkoli się i uczy. Nie jest akceptowany przez rówieśników. Ma więcej cech ludzkich niż wiedźmińskich, a jednocześnie przejawia nadzwyczajne zdolności. Rada młodszych wiedźminów, żeby skompromitować Geralta, nasyła na niego piękną wiedźminkę Adelę. Geralt po raz pierwszy zakochuje się w kobiecie. Wbrew wszystkim spiskom na jego życie, Geralt zostaje wiedźminem i z łatowścią pokonawszy w próbie miecza, mającego go zabić wiedźmina Thornwalda, opuszcza Kaer Morhen.

Geralt zakończył naukę w górskiej akademii Kaer Morhen i teraz wędruje po świecie z misją obrony ludzi przed potworami. Na początek musi się jednak zmierzyć z drugim człowiekiem. W leśnej głuszy wiedźmin pomaga dziewczynie, którą próbuje zgwałcić grupa żołdaków. Po raz pierwszy łamie więc wiedźmiński kodeks, który zabrania mu zabijania ludzi. Uratowana dziewczyna to księżniczka Renfri, która uciekła z domu i chce przystąpić do bandy leśnych zbójników, aby w przyszłości zemścić się na swojej macosze. Geralt doświadcza z jej strony pogardy i odkrywa, że księżniczka jest zepsuta i dwulicowa. Następnie Garalt ratuje życie driadzie Morenn, którą napada leśny wij. Stan driady jest poważny, gdyż wcześniej została zaatakowana i postrzelona przez ludzi. Magiczne mikstury wiedźmina pomagają jej odzyskać zdrowie. Morenn zakochuje się w Geralcie, jednak on postanawia nie angażować się w ten związek i odwozi driadę w jej rodzinne strony.

Geralt jest już doświadczonym wiedźminem. Przybywa do pewnego miasteczka, by za zapłatę zabić bazyliszka. Częste kontakty z ludźmi napawają go jednak wątpliwościami co do sensu jego pracy. Zastanawia się bowiem, czy to nie ludzie - podstępni, chytrzy i okrutni - nie są gorszymi potworami, niż stwory, które przychodzi mu zabijać w obronie człowieka. Występując przeciw potworom, występuje bowiem przeciw naturze. Kiedy Geralt rozprawia się z bazyliszkiem, do jego i tak skąpego majątku dobierają się miejscowi złodziejaszkowie. Naprzeciw ich niecnym zamiarom wychodzi tajemniczy rycerz Borch Trzy Kawki oraz jego świta - dwie zerrikańskie wojowniczki. Geralt zaprzyjaźnia się z rycerzem i w dalszą drogę wyruszają razem. Podczas przeprawy przez las spotykają barda Jaskiera, dawnego przyjaciela wiedźmina. Śpiewak opowiada im o planowanej wyprawie na smoka. Chociaż nie chcą robić konkurencji myśliwym, Geralt, Borch i Jaskier przyłączają się do polowania. W lesie, niespodziewanie wiedźmin spotyka czarodziejkę Yennefer, z którą kiedyś łączył go płomienny romans. Ulegając uczuciu, Geralt po raz kolejny odsuwa się od wiedźmińskiego kodeksu.

Geralt postanawia zamieszkać z Yennefer w Aedd Gynvael, żeby zakosztować zwyczajnego życia. Wkrótce okazuje się, że Yennefer spotyka się także z miejscowym czarodziejem Istreddem (Bronisław Wrocławski).

Podczas wędrówki przez las, Geralt ratuje życie młodej księżniczce. Jej matka, a zarazem królowa Cintry, w dowód wdzięczności zaprasza go na swój dwór. Dowiadując się o licznych przymiotach Wiedźmina, prosi go pomoc. Wkrótce bowiem odbyć ma się zlot zalotników, podczas którego będzie ona musiała oddać rękę swojej jedynej córki Pavetty. Jeden z pretendentów - niejaki Jeż z Erlenwaldu - spędza królowej sen z powiek. Cały zamek żyje domysłami, że ten skrywający się permanentnie pod zbroją potwór, chroniony silnymi mocami, zakrada się nocami do królewskich komnat. Straże i cała świta pozostają bezradne. W dodatku Jeż rości sobie prawa do księżniczki i zarazem tronu Cintry, na mocy obietnicy złożonej mu niegdyś przez króla. Królowa Calanthe prosi więc Geralta, by pojechał do Erlenwaldu i rozprawił się dziwnym rycerzem, zanim ten wystąpi ze swoimi roszczeniami. Wiedźmin dociera do Jeża, który wyjaśnia mu, że Pavetta należy mu się na mocy prawa niespodzianki. Ponadto tylko księżniczka może odczynić rzuconą na niego klątwę. Jeśli Pavetta obdarzy go miłością, on przestanie być pół-człowiekiem pół-jeżem.

Geralt trafia do Novigradu, tętniącego życiem miasta. Tu, w zabawnych okolicznościach, spotyka swojego dawnego kompana, barda Jaskiera. Jaskier po raz kolejny przyłącza się więc do Geralta, by podążać jego wiedźmińskim szlakiem. W lokalnej karczmie ratują z opresji sympatycznego mieniaka, zwanego Dudu. Temu przedstawicielowi starożytnej rasy potrafiącej wcielać się w różne postaci, w Novigradzie - mieście nietolerancji, grozi gilotyna. Władzę w mieście sprawują bowiem kapłani Wiecznego Ognia, z fanatycznym Chapelle na czele. Wiedźminowi udaje się ocalić życie swoje oraz towarzyszy i wyrwać się z rąk rycerzy ze straży kapłańskiej. Kompani udają się w daleką podróż, aż na sam koniec świata, zostawiając po drodze, w bezpiecznym miejscu, mieniaka Dudu. Po długiej wędrówce docierają do przepięknej krainy zwanej Doliną Kwiatów. Kraj ten, niegdyś należący do elfów, dziś jest oazą dobrobytu i spokoju. W lokalnej karczmie Wiedźmin przekonuje się, że próżno tu szukać jakiegokolwiek zajęcia dla niego. W drodze powrotnej spotyka jednak miejscowego chłopa, który prosi go o pomoc. Okazuje się, że w lasach grasuje diabeł...

Geralt dowiaduje się, że w Wyzimie grasuje strzyga. Wyrusza więc do miasta, gdzie dowiaduje się, że strzyga jest córką króla Foltesa, na którą rzucono klątwę. Geralt podejmuje się próby zdjęcia czaru z królewny.

Geralt jest coraz bardziej wyczerpany ciągłymi walkami z potworami. Wspomagające eliksiry, które przyjmuje, także nie pozostają obojętne dla jego organizmu. Po zaciekłej bitwie z bagiennym stworem, ranny Wiedźmin ostatkiem sił dosiada konia i dociera do świątyni Melitele, gdzie kolejny już raz Matka Nenneke otacza go troskliwą opieką. Geralt powoli odzyskuje siły. Tymczasem renegat Falvick, działając na zlecenie potężnego cesarza Nilfgardu, ma odnaleźć ocalałą z rzezi wnuczkę królowej Cintry. Dziewczynka, jako ostatnia z rodu Starszej Krwi, jest według planów cesarza idealną kandydatką na żonę. Ponieważ setki elfów i uciekinierów ze zniszczonej Cintry znalazło schronienie w świątyni Melitele, trop w poszukiwaniu Ciri prowadzi właśnie tam.

Geralt wyrusza na poszukiwanie miejsca w którym mógłby ukryć Ciri. Tymczasem Falvick, wraz z rycerzami Zakonu Białej Róży przybywa do świątyni Melitele. Grozi, że jeżeli kapłanki nie wydadzą mu Ciri zacznie zabijać ludzi i elfy znajdujące się na terenie świątyni.

Geralt wybudza się ze snu, w jaki zapadł po wypiciu magicznej substancji podanej mu podstępnie przez Renfri. Postanawia przeszkodzić jej w planowanej zemście na magu Stregeborze. Gdy dociera na dziedziniec, spotyka czekającą już na niego bandę okrutnej Dzierzby. Wspomagany wiedźmińskimi eliksirami szybko rozprawia się ze zbirami. Wtedy zjawia się sama przywódczyni - księżniczka Renfri - i wyzywa go na pojedynek. Geralt próbuje odwieść ją od tej decyzji. Paradoksalnie czuje więź z Renfri, która jawi mu się jako ofiara swojego losu.

Geralt poszukuje Ciri, porwanej ze świątyni przez Falvicka. W przebraniu nilfgaardzkiego rycerza dostaje się do karczmy w której rycerze Falvicka przetrzymują dużą grupę dzieci. Mając nadzieję, że znajdzie wśród nich Ciri Geralt staje do walki z rycerzami.

Geralt, który dzięki fortelowi unika śmierci z rąk rycerzy Nilfgardu, nie ustaje w poszukiwaniach Ciri. Z każdym dniem traci jednak nadzieję, że kiedykolwiek odnajdzie dziewczynkę. Smutek odbiera mu najpierw chęć do dalszej walki, z czasem także chęć do życia. Zaniepokojony stanem zdrowia swojego przyjaciela, Jaskier postanawia mu pomóc. W mieście nie odnajduje jednak żadnego tropu, który zaprowadziłby go do Ciri. Poeta wpada za to na inny pomysł. Postanawia wrócić do lochów, w których miała być według intuicji Geralta przetrzymywana dziewczynka, aby zabrać stamtąd zgromadzone przez Nilfgardczyków kufry pełne złotych monet. Za zdobyte pieniądze Jaskier kupuje jedzenie i zwierzęta dla głodujących elfów. Miłosierny gest śpiewaka tylko chwilowo poprawia Wiedźminowi humor. Geralt decyduje się porzucić wiedźmiński los. Do życia człowieka szczęśliwego brakuje mu jednak Ciri. Aby raz na zawsze zerwać z kodeksem, który przyniósł mu tyle nieszczęścia, oraz ostatecznie dowiedzieć się, kim jest, Geralt wybiera się do Kaermorhen.