Kiedy król Anglii, Henryk VIII chce wypowiedzieć wojnę Francji, kardynał Thomas Wolsey proponuje mu podpisanie traktatu, który pozwoli władcy przejść do historii. Książę Buckingham prowadzi intrygę mającą na celu zaspokojenie swoich roszczeń do angielskiego tronu. Po zamachu na wuja, król Anglii Henryk VIII postanawia zapisać się w historii jako władca, który wydał wojnę Francji. Mimo sprzeciwu wielu członków królewskiego dworu, kardynał kanclerz Thomas Wolsey jest zdecydowany realizować własne ambicje, by zostać następnym papieżem. Wolsey zapewnia francuskiego ambasadora i biskupa Bonniveta, że pomoże im w uniknięciu kosztownego konfliktu zbrojnego i zleca sir Tomaszowi More’owi opracowanie traktatu, który stanie się gwarancją pokoju w Europie. Kiedy Wolsey zajmuje się ciężarną kochanką króla, Elizabeth Blount, na dworze Henryka szykuje się rewolta. Jej inicjatorem jest książę Buckingham, który ogłasza, iż jest jedynym prawowitym pretendentem do angielskiego tronu. Buckingham przyłapuje swoją córkę in flagranti w łożu z księciem Suffolk, a Henryk odmawia ukarania winnego, chyba że kobieta postanowi oskarżyć księcia o gwałt.

W przeddzień podpisania sojuszu z Francją, Henryk dowiaduje się o spisku Buckinghama, który chce pozbawić go życia. Lady Blount daje mu długo oczekiwanego syna. Po przybyciu do Val D’Or na długo oczekiwane spotkanie, Henryk VIII i jego dworzanie podziwiają wspaniały pawilon z płóciennych malowideł, Pałac Iluzji, zbudowany przez Francuzów specjalnie na tę okazję. Mimo że zarówno Henryk, jak i jego kuzyn Franciszek I dążą do zawarcia traktatu, otoczenie z łatwością dostrzega, iż obaj mężczyźni ewidentnie ze sobą rywalizują. Kiedy Henryk przegrywa z Franciszkiem partię zapasów, kardynałowi Wolsey’owi z trudnością udaje się przekonać władcę, by nie zrywał obietnic dotyczących pokoju. Henryk dowiaduje się, że król Hiszpanii Karol V Habsburg został namaszczony na kolejnego Cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego i natychmiast wydaje Wolsey’owi polecenie, by rozpoczął przygotowania do utworzenia politycznego sojuszu, w skład którego nie wejdzie Francja. Król nie zdaje sobie sprawy, że taki rozwój wydarzeń może zaprzepaścić marzenia kardynała o papieskiej tiarze.

Henryk chce scementować swój nowy sojusz z cesarzem Hiszpanii, Karolem V Habsburgiem. Anna Boleyn zaczyna uwodzić angielskiego króla. Aby przygotować grunt pod zerwanie sojuszu z Francją i zawarcie traktatu z siostrzeńcem żony, cesarzem Karolem V Habsburgiem, Henryk zaprasza młodego hiszpańskiego monarchę i jego świtę do Anglii, aby omówić ich przyszłe plany. Henryk obiecuje cesarzowi rękę swojej dziewięcioletniej córki i - aby scementować alians - planuje także wydanie swojej siostry, księżniczki Małgorzaty za wiekowego króla Portugalii. Aby uniknąć oporu ze strony kobiety, która jest niechętna planom brata, Henryk rozkazuje Brandonowi, księciu Suffolk, by eskortował Małgorzatę podczas jej podróży do Portugalii. Królowa Katarzyna cieszy się z planów utworzenia sojuszu politycznego przez jej hiszpańską i angielską rodzinę, ale ostrzega wysłanników Karola, by nie ufali znanemu z intryg kardynałowi Wolsey’owi. W tym samym czasie Katarzyna bezskutecznie stara się zapewnić Henryka o swojej miłości i wierności. Thomas Boleyn każe swojej córce Annie uwieść króla.

W drodze do Portugalii pomiędzy Brandonem i księżniczką Małgorzatą, która ma być poślubiona królowi Portugalii, rodzi się uczucie. Norfolk i sir Thomas More spiskują, aby zdyskredytować Wolsey’a. Król Henryk stara się o rozwód z Katarzyną Aragońską. Księżniczka Małgorzata zostaje umieszczona pod opieką Brandona, który ma bezpiecznie dowieźć ją do Portugalii, gdzie poślubi ona leciwego króla. Henryk wybucha gniewem, kiedy dostaje list, w którym Marcin Luter ustosunkowuje się do królewskiego pamfletu broniącego Kościoła Katolickiego. Z Włoch dobiegają dobre wieści – Karol V pokonał Francuzów. Henryk zdaje się być tym niewzruszony, jest coraz bardziej zajęty Anna Boleyn, która bawi się z nim w gierki i odmawia przyjęcia kosztownych prezentów. W tym samym czasie, aresztowany królewski sekretarz traci w więzieniu zmysły, co pozwala Wolsey’owi mianować na jego miejsce Thomasa Cromwella. Thomas Boleyn informuje Norfolka o finansowych nadużyciach kardynała.

Ponawiając po raz kolejny próbę zdobycia serca Anny Boleyn, Henryk oficjalnie uznaje ojcostwo syna, którego urodziła mu Elizabeth Blount, i nadaje chłopcu tytuły księcia Richmond i Somerset. Elizabeth jest zrozpaczona, że jej syn nie będzie się z nią wychowywał, a królowa Katarzyna z ciężkim sercem przyjmuje do wiadomości, że jej córka, księżniczka Maria, zostanie odesłana do Walii, gdzie będzie dorastać pod czujnym okiem Lady Salisbury. Henryk wydaje się być niewzruszony wieścią, że cesarz Karol V uwalnia francuskiego króla z niewoli i skupia całą swoją uwagę na zabiegach Wolsey’a, które mają na celu uzyskania zgody na królewski rozwód. Tym bardziej, że Anna stwierdza wprost, iż nie chce zostać jego metresą. W drodze powrotnej do Anglii, po śmierci króla Portugalii Brandon prosi księżniczkę Małgorzatę o rękę. Thomas Boleyn czuwa nad planami uwiedzenia monarchy przez córkę. W zamian za utrzymywanie przyjaznych stosunków z cesarzem Karolem V, otrzymuje on bardzo korzystną ofertę finansową. More ostrzega, że królowa Katarzyna jest zbyt popularna, by mogła zostać odsunięta na bok, ale Wolsey chce bezwzględnie wykonać rozkaz króla. Kiedy staje się jasne, że unieważnienie małżeństwa nie będzie łatwe, Wolsey przechwytuje list Katarzyny do cesarza i zaczyna namawiać Henryka, by ten zacieśnił sojusz z Francją. Po powrocie Małgorzaty do Anglii, wszyscy dowiadują się, iż będąca w żałobie księżniczka ponownie wstąpiła w związek małżeński. Henryk postanawia usunąć ją i Brandona z dworu.

Henryk wysyła Wolsey’a do Paryża, aby wynegocjował warunki nowego traktatu. Chcąc pomóc ojcu i Norfolkowi, Anna podsyca zastrzeżenia króla do lojalności kardynała. Działając także na niekorzyść kościelnego dostojnika, królowa Katarzyna dzieli się swoimi obawami z wysłannikiem króla Hiszpanii, Mendozą, którego prosi o wstawiennictwo u Karola V w sprawie wystosowanej przez jej męża petycji o rozwód. Marzenia Wolsey’a o papieskiej tiarze spełzają na niczym, a sam kardynał śpieszy na spotkanie do Francji. W tym samym czasie, Katarzyna postanawia porozmawiać z Anną wprost o jej romansie z Henrykiem. Wiadomość, że papież uciekł z niewoli skłania Cromwella do podsunięcia Henrykowi pomysłu, by wysłać do Włoch prywatnego posłannika z prośbą o rozwiązanie małżeństwa. Henryk nie chce widzieć na swoim dworze Brandona, co sprawia, że Thomas Boleyn i Norfolk postanawiają porzucić starania o przywrócenie księcia do łask, by zająć się niszczeniem opinii Wolsey’a. Henryk powierza Dr Knightowi, przyjacielowi Cromwella dokumenty, które ten ma przekazać do rąk własnych papieża. Kardynał Wolsey dowiaduje się, że król Franciszek nie ma zamiaru zgodzić się na zawarcie pokoju z Anglią. Podczas samotnego pobytu we Francji, Wolsey zwierza się More’owi z obaw, iż Henryk znajduje się pod coraz większym wpływem innych osób. Jego obawy się potwierdzają, bo w Anglii Norfolk i Boleyn przedstawiają królowi dowody na okradanie przez kardynała królewskiego skarbca.

Przebywający w swoim majątku William Compton pada ofiarą zarazy, która pustoszy Anglię. Podczas wieczerzy z królem i królową w pałacu Hampton Court, Wolsey oświadcza, iż wysłał do Orvieto dwóch prawników, którzy mają przedstawić uzasadnienie wniosku rozwodowego na dworze wygnanego z Rzymu papieża, Klemensa VII. W tym samym czasie, Mendoza dostarcza do pałacu Whitehall zaszyfrowaną wiadomość, która zapewnia królową Katarzynę o poparciu Karola V. Śmierć Comptona pogrąża w żałobie jego żonę, Ann Hastings, oraz kochanka Thomasa Tallisa. W całym kraju szaleje zaraza, a Wolsey wykorzystuje epidemię czarnej ospy, aby pozbyć się z londyńskiego dworu swoich przeciwników, w tym Norfolka. Wizyta francuskiego ambasadora na królewskim dworze sprawia, że Henryk nadal żywi nadzieję, iż wskrzeszony sojusz z Francją pomoże mu w uzyskaniu rozwodu. Jednocześnie, staje się oczywiste, że poddani nie pogodzą się łatwo z rozwiązaniem małżeństwa monarchy. Wobec zagrożenia zarazą, Katarzyna zostaje wysłana do Walii. Anna zapada na ospę i zostaje odesłana do domu swego ojca. Henryk szuka schronienia w swojej londyńskiej rezydencji, gdzie modli się o ocalenie od zarazy. W tym samym czasie, do dworu papieża na wygnaniu przybywa dwóch angielskich legatów z prośbą o audiencję.

Wolsey z honorami przyjmuje w Anglii papieskiego legata, kardynała Campeggio, pomimo, iż ma świadomość, że uzyskanie rozwodu jest mało prawdopodobne. Lojalnie informuje Campeggio o konsekwencjach wydania negatywnego dla króla wyroku. Mając nadzieję na kompromis, Campeggio sugeruje, że należy uzyskać zgodę królowej Katarzyny na rozwiązanie małżeństwa, a następnie umieścić ją w klasztorze. Obaj zwracają się do monarchini z przygotowaną prośbą, ale Katarzyna odpowiada Campeggio, że nie ma zamiaru rozwodzić się z Henrykiem i chce, by dowiedziała się o tym całą Anglia. W tym samym czasie, Cromwell stara się za pomocą Anny przekonać Henryka do nauk Marcina Lutra, a Mendoza opowiada Campeggio o wielkiej popularności Katarzyny oraz spiskach prowadzonych na dworze Henryka przeciwko Wolsey’owi. Powróciwszy do łask króla, Brandon prosi księżniczkę Małgorzatę o powrót na dwór. Ta oskarża go jednak, że książę traktuje ich małżeństwo jako drogę do przysporzenia sobie korzyści i przyznaje, że nie widzi przyszłości dla ich związku. Henryk tak bardzo chce postawić na swoim, iż osobiście zwraca się do Katarzyny z prośbą o jej zgodę na unieważnienie ich małżeństwa. Anna ostrzega króla, że jego najbliższym otoczeniu znajduje się zdrajca. Opętany obsesją król oskarża Wolsey’a o spowalnianie działań kościelnego sądu i wysyła Cromwella na spotkanie z papieżem w Rzymie. Brandon udaje się do Paryża, aby zebrać informacje o Wolsey’u i motywach jego działania.

Nurt reformacji zaczyna coraz bardziej zagrażać pozycji kościoła katolickiego. Sąd kościelny, który rozpatruje wniesiony przez króla Henryka wniosek o rozwód kontynuuje swoje obrady, pomimo niestawienia się królowej Katarzyny. Nurt reformacji zaczyna coraz bardziej zagrażać pozycji kościoła katolickiego. Sąd kościelny, który rozpatruje wniesiony przez króla Henryka wniosek o rozwód kontynuuje swoje obrady, pomimo niestawienia się królowej Katarzyny. Poddawana prywatnym naciskom Wolsey’a, który nalega, aby poddała się woli męża, Katarzyna nie waha się oskarżyć kardynała o forsowanie rozwodu w imię władzy i korzyści materialnych, w czym zgadzają się z nią Norfolk i Boleyn. Czując, że grunt pali się mu pod nogami, kardynał Wolscy, najbardziej zaufany doradca króla, wysyła More’a na negocjacje do Francji z rozkazem odbudowania dobrych stosunków z Franciszkiem I i dołożenia wszelkich starań, by nie zawarł on ponownego sojuszu z Hiszpanią. Małgorzata ukrywa swoją poważną chorobę przed Brandonem. Henryk ostrzega kardynała Campeggio, iż w razie nieotrzymania korzystnej decyzji w sprawie rozwodu, wzniecony przez Marcina Lutra ogień reformacji może przenieść się także do angielski grunt.

Po wygnaniu kardynała Wolsey’a, król Henryk chce umocnić swoją władzę i mianuje Brandona i Norfolka na stanowiska przewodniczących królewskiej rady. Po wygnaniu kardynała Wolsey’a, król Henryk chce umocnić swoją władzę i mianuje Brandona i Norfolka na stanowiska przewodniczących królewskiej rady. Jako nowy Lord Kanclerz, sir Tomasz More, prześladuje religijnych dysydentów. Za namową Anny, Henryk zgadza się zapoznać z dziełami Marcina Lutra, zwłaszcza, że dotyczą one autorytetu monarchy i jego władzy nad wszystkimi ludźmi, włącznie z samym papieżem. Wolsey nie poddaje się i zwraca się do Anny z prośbą o udzielenie mu pomocy w odzyskaniu łaski monarchy. Henryk wysyła Cromwella z misją uzyskania zgodnej opinii o zakresie królewskiej władzy od najwybitniejszych teologów Europy. Norfolk obawia się, że pałający chęcią zemsty Wolsey może odzyskać władzę.

Henryk VIII, jak wcześniej zamierzał uzyskać od papiestwa stwierdzenie nieważności jego małżeństwa z Katarzyną Aragońską, tak teraz dąży do ustanowienia samego siebie głową Kościoła w Anglii. Z kolei Anna Boleyn zabiega, by Henryk odprawił królową Katarzynę z dworu. Nowo wybrany papież Paweł III, nie chcąc pogarszać swych stosunków ani z królem, ani z cesarzem, sugeruje, że najlepiej by się stało, gdyby Anna... zginęła. Luterański duchowny Tomasz Cranmer, niedawno przybyły na dwór, dzięki poparciu Cromwella i Boleyna otrzymuje prestiżowe stanowisko królewskiego kapelana. Tomasz i George Boleynowie decydują się przekupić kucharza, by zatruł jedzenie biskupa Rochester Johna Fishera, najsilniejszego zwolennika Katarzyny. Biskup jednak przeżywa, kucharza zaś czeka okrutna kara. Henryk nakazuje królowej Katarzynie opuścić dwór. Ambasador hiszpański Eustachy Chapuys omawia z pewnym zakapturzonym mężczyzną sprawę zabójstwa Anny Boleyn. Jakie reperkusje będzie miała ta rozmowa?

Rzym na próżno stara się zapanować nad Henrykiem VIII, żądającym stwierdzenia nieważności jego ślubu z Katarzyną Aragońską. Król ogłasza się wobec głową Kościoła w Anglii.

Po wielu nieudanych próbach unieważnienia małżeństwa z Katarzyną, Henryk traci cierpliwość i potajemnie poślubia ciężarną Annę Boleyn.

Po chrzcinach księżniczki Elżbiety Thomas Cromwell ujawnia nowy akt sukcesji, zgodnie z którym tron Anglii mogą odziedziczyć wyłącznie dzieci Henryka z jego małżeństwa z Anną.

Henryk próbuje umocnić swoją władzę i zalegalizować małżeństwo. Tymczasem Tomasz More i kardynał Fisher stwierdzają, że tylko Chrystus może być głową Kościoła. Anna Boleyn zaczyna obawiać się o swoją pozycję. More i Fisher dostają ostatnią szansę złożenia przysięgi, jednak konsekwentnie odmawiają. Zostają skazani na śmierć za zdradę stanu...

Wraz z rosnącą popularnością reformacji, z każdym dniem rośnie władza Cromwella. Henryka VIII prześladuje duch skazanego More'a, a królowa Anna Boleyn popada w coraz głębszą paranoję. Wszędzie widzi zdrady króla, wskutek czego małżeństwo powoli zaczyna się rozpadać...

Thomas Cromwell w bezwzględny sposób wprowadza w życie reformę kościoła. Tymczasem Annę Boleyn dręczą koszmary w których królowa Katarzyna i księżniczka Maria zagrażają jej pozycji u boku króla.

Na rozkaz Henryka Jane Seymour zostaje damą dworu Anny, co budzi podejrzenia u królowej. Tymczasem cesarz Karol wykazuje zainteresowanie odnowieniem kontaktów z Anglią.

Anna wraz z utratą syna, straciła swoją ostatnią szansę na uratowanie małżeństwa. Boleyn zostaje oskarżona o cudzołóstwo i posądzona o czary. Razem z Anną zostają aresztowani jej domniemani kochankowie. A karą jest śmierć...

W czasie gdy Anna Boleyn czeka w celi na śmierć, Henryk oświadcza się Jane Saymour. Ponieważ jego małżeństwo z Anną jest nieważne, jego córka, Elżbieta traci wszelkie prawa do tronu...

Zaraz po egzekucji Anny Boleyn Henryk VIII żeni się po raz trzeci. Jego wybranką jest Jane Seymour. Wszyscy liczą, że nowa małżonka da w końcu wyczekiwanego męskiego potomka. Thomas Cromwell i lord Rich obawiają się o reformację. Wielu, dotąd wiernych poddanych, buntuje się przeciwko antykatolickim nastrojom korony.

Bunt, znany jako Pielgrzymka Łaski ogarnia York. Henryk nakazuje Brandonowi rozprawić się z uczestnikami zamieszek. Król, cały czas cierpiący od niezagojonej rany, sfrustrowany tym, że kolejna żona nie może mu dać potomka, znajduje sobie nową kochankę. Jest nią lady Ursula Misseldon...

Księżniczka Maria przybywa na dwór w towarzystwie swojej młodszej siostry, Elżbiety. Król jest zaskoczony jej widokiem, ale cieszy się, że może spędzić Boże Narodzenie w otoczeniu dzieci. Robert Aske zostaje wezwany na audiencję do króla. Widok monarchy bardzo go jednak deprymuje i onieśmiela. Henryk szykuje się do wyjazdu do Yorku. Poucza Karola Brandona, że wszyscy uczestnicy powstania – łącznie z arystokracją – muszą przyznać się do zdrady stanu, wyrzec się katolicyzmu, przysiąc lojalność Koronie i wesprzeć Reformację. Każda osoba, która nie złoży przysięgi zostanie postawiona przed sądem i stracona. W konsekwencji kilkudziesięciu powstańców, którzy odmówili złożenia przysięgi królowi, zostaje powieszonych. Królowa Jane informuje Henryka, że jest przy nadziei. Król nie posiada się z radości. Pomimo obiecanej nietykalności, do Tower trafiają Aske i Darcy, gdzie przesłuchuje ich nieprzejednany Cromwell. Król cieszy się, że powstanie Pielgrzymów zostało w końcu stłumione.

Cromwell odwiedza w celi Lorda Darcy. Żąda by ten obciążył zeznaniami Roberta Aske’a. Stary lord upiera się jednak, że Aske jest "wybitnym człowiekiem", a znajomość z nim "była dlań zaszczytem". Cromwell pokazuje królowi pamflet autorstwa angielskiego kardynała Reginalda Pole’a, który nazywa Henryka heretykiem i cudzołożnikiem. Henryk nakazuje Sir Francisowi Bryanowi wyruszyć do Paryża z żądaniem, by król Franciszek wydał Pope’a Anglikom. Niespełnienie tego warunku może wywołać nowy konflikt pomiędzy krajami. Ciąża Jane napawa króla radością. Henryk chce koronować małżonkę tuż po porodzie. Uwięziony w York Robert Aske odbywa ostatnią spowiedź. Jego spowiednikiem jest jeden z Pielgrzymów. Aske wyznaje, że uważa Cromwella za wysłannika diabła. Królowa rodzi. Poród trwa jednak niepokojąco długo i medycy zaczynają rozważać cesarskie cięcie. Na szczęście, królowa powija syna siłami natury. W królestwie rozpoczynają się liczne uroczystości. Syn Henryka dostaje na chrzcie imię Edward. Radość króla nie trwa jednak długo. Jane dostaje gorączki. Wycieńczona przez długi i skomplikowany poród umiera.

Małym Edwardem opiekuje się troskliwie księżniczka Maria oraz kilka dwórek lady Jane. Po wycofaniu się z życia publicznego króla, w Anglii zaczyna się okres chaosu i bezprawia. Sir Robert Packington, parlamentarzysta i przyjaciel Cromwella, zostaje zastrzelony na ulicy w Londynie. Podobny los spotyka Gawana Carew'na. Niedługo potem ofiarą zamachu pada królewski oficer. Sytuacja zaczyna bardzo niepokoić Cromwella. Król spotyka się z Biskupem Gardinerem, który wraz z grupą biskupów pracuje nad doktryną Kościoła Anglikańskiego. Henryka irytuje fakt, że prace nie posuwają się na przód. Postanawia sam opracować sześć prawd dotyczących doktryny, która będzie leżeć u podstaw nowego kościoła.

Rozpoczyna się poszukiwanie kandydatki na królową. Cromwell ma nadzieję, że nowa protestancka żona wyrwie Henryka spod wpływu katolicyzmu. Uwagę Henryka przykuwa francuska księżniczka. Jest już jednak obiecana królowi Szkotów. Francuski ambasador proponuje więc transakcję wiązaną – syn francuskiego króla ożeni się z księżniczką Marią, a Henryk poślubi jedną z dwóch młodych córek Madame Longeville. Wprowadzenie "Sześciu artykułów wiary" sprawia, że jeden z biskupów rezygnuje ze stanowiska, a wielu innych duchownych ucieka na kontynent. Henryk wydaje się być tym niewzruszony. Zdaniem Cromwella, artykuły nie zachowały ducha luteranizmu. Woli jednak nie afiszować się ze swoimi poglądami. Duże nadzieje wiąże bowiem z nowym ożenkiem króla. Cromwell poleca Sir Johnowi Huttonowi, angielskiemu ambasadorowi w Holandii, sporządzenie listy potencjalnych kandydatek. Henryk mianuje Karola Brandona przewodniczącym Tajnej Rady. W konsekwencji Karol staje się królewskim namiestnikiem. Problemy ze zdrowiem zaczynają coraz bardziej nękać króla. Odnawiają się wrzody na nodze. Wkrótce potem król zapada na zakażenie krwi. Wiele osób obawia się, że król może umrzeć. Księżniczki z Mediolanu i Francji nie są zainteresowane małżeństwem z Henrykiem. Na placu boju pozostają tylko dwie siostry księcia Kliwii.

Cesarz Karol V i król Francji podpisali przymierze, które nieoficjalnie wspiera papież. W Anglii rozpoczynają się przygotowania do odparcia ataku. Kardynał Pole wyrusza z Rzymu z tajemną misją. W Brukseli spotyka się z Karolem V. Pole nalega na inwazję, ale Karol wyjaśnia, że decyzja o zbrojnym ataku jest uzależniona od stanowiska Francji. Hiszpania nie jest w stanie prowadzić wojny w pojedynkę. Portret Anny Kliwijskiej przypada Henrykowi do gustu. Potencjalny alians z Ligą Protestancką, w świetle zbliżającej się wojny, może przynieść Anglii wiele finansowych i militarnych korzyści. Brandon jedzie do Calais, aby spotkać się z królewską wybranką i jej dworem. Ma ją eskortować do Londynu. Karol jest niemile rozczarowany brakiem obycia, wyrafinowania i pospolitą aparycją księżniczki Anny. Pierwsze spotkanie Henryka i Anny nie wypada dobrze. Księżniczka wygląda inaczej niż król sobie myślał. Monarcha czuje się oszukany. W przeciwieństwie do wcześniejszych ceremonii wesele jest smutne i ponure. Brak zainteresowania ze strony króla sprawia, że młoda księżniczka zamyka się w sobie. Na dworze krążą plotki, że nowe małżeństwo nie zostało skonsumowane. Młoda żona nie pociąga Henryka.

Anna Kliwijska stara się dobrze wypełniać obowiązki królewskiej małżonki. Miesiąc po królewskim ożenku trwają jednak nadal spekulacje czy związek został skonsumowany. Plotki nie są bezpodstawne – Anna nie pociąga Henryka. Król uważa, że Bóg nie pozwala im począć dziecka. Na dworze pojawia się 17-letnia Katarzyna Howard. Piękna, młoda kobieta ma być lekiem na małżeńskie frustracje Henryka. Jej młodość i uroda sprawiają, że król traci głowę. Protestancki książę Filip uwodzi księżniczkę Marię. Ich szczęście nie trwa jednak długo – król chce się rozwieść z Anną i nakazuje jej młodemu kuzynowi powrócić do Bawarii. Henryk rozkazuje Cromwellowi obdarować Katarzynę Howard ziemią i posiadłościami. Odwiedza ją tam regularnie. Cromwell cieszy się absolutną władzą i jest w kraju drugą po królu osobą. Jednak podczas spotkania Rady Dworu, Brandon oświadcza, że Cromwell jest „zdrajcą”, a jego słowa potwierdzają bracia Seymour. Cromwell zostaje wyprowadzony z sali przez królewską straż. Henryk wyjaśnia zdenerwowanej żonie, że w imię ich wspólnego szczęścia, powinna przeprowadzić się na jakiś czas do pałacu w Richmond. Anna nie wie, że Edward Seymour i doradcy króla chcą unieważnić ich związek. Jest zaskoczona kiedy dowiaduje się, że jej małżeństwo zostało uznane za nieważne. Zbliża się koniec Cromwella. Architekt Reformacji ma zostać powieszony wraz z pospolitymi przestępcami. Kiedy wchodzi na szubienicę zapewnia zgromadzonych o swojej lojalności wobec Henryka VIII.

Król Henryk VIII poślubia swoją piątą królową, pożądliwą nastolatkę której piękno i burzliwa przeszłość rozpalają namiętność w zaufanym dworzaninie króla, Thomasie Culpeperze.

Podczas świętowania Bożego narodzenia wiek Henryka daje o sobie znać. Tymczasem arogancki Lord Surrey bierze na cel potężny ród Seymourów.