Święta góra 1973

7.5/10 – Imponujący wizualnie do tego stopnia, że momentami wręcz hipnotyzuje. Przyczynia się do tego też ścieżka dźwiękowa. „Święta góra” to moim zdaniem kwintesencja surrealizmu w jego klasycznej formie, a sam Alejandro Jodorowsky to taka szalona wersja Kubricka. Film powala swoim rozmachem i monumentalnością scen, zachowując jednocześnie maksymalną dziwność i nietypowość obrazów. Fabułę można streścić w dwóch zdaniach, ale jest tu ona akurat średnio ważna. Najważniejsze są tu chyba same odczucia po seansie. Jodorowsky podobno eksperymentował wraz z całą ekipą z LSD w trakcie kręcenia filmu i to naprawdę da się odczuć.
We mnie "Święta góra" wywołała ciężką do opisania mieszaninę ciekawości, podziwu i niesmaku.

To naprawdę dobry film, ale niektóre sceny nie są artystyczną wizją lecz totalnym debilstwem (głównie te z seksualnym podtekstem)

Powstał pod wpływem zażywania LSD przez ekipę filmową.Surrealistyczne brednie -nie dla mnie.Ze wzg. na zdj. daję 3.Symbolizm.Strasznie nudny,nie wywołuje emocji

Trochę się wypala w połowie, jakby obiecywał większy odjazd niż faktycznie daje. Nie zmienia to faktu, że ogrom wizji zapiera dech w piersiach.

Szok. Zgroza. Obrzydliwość. Symbolika. Morał wyciągnięty w ostatnim zdaniu. Jak na dzisiejsze czasy to za mało.