Pasażer nr 4

niezły film nie chciałbym się spotkać w tej sytłacji co główni bohaterzy

Sam temat opiera się na wyborach moralnych bohaterów. Czy moje czyny są słuszne, czy jest jeszcze nadzieja, ile mogę jeszcze poświęcić, co więcej mogę zrobić. Mamy 3 astronautów i nagle odkrywają ósmego, oj, czwartego pasażera misji. No i jak to bywa zaczynają się komplikacje. System podtrzymywania życia nawala. I właśnie pojawiają się powyższe pytania. Sam film jest prowadzony monotonnie na jednej spokojnej tonacji, przypomina wiosenny spacer po parku. Przez dwie godziny obserwujemy głównie jak wspomniana czwórka walczy z swoimi moralniakami. Dowódca chciała aby jej ostatnia misja przebiegła bez problemów – klops. Biolog robi wszystko aby ocalić wszystkich na statku – łatwo się domyślić. Lekarka jak wiadomo z dewizą – po pierwsze nie szkodzić, chce ocalić życie pasażera na gapę. Dogląda ran i nie godzi się na drastyczne decyzje. Chyba wiadomo jakie. Trąca też tutaj SF bo nie sądzę aby NASA czy ESA wymyślili albo pakowali miliardy na wytworzenie sztucznej grawitacji na stacjach kosmicznych. To było mega irytujące dla mnie w tym filmie. Na statkach jest a idealnie w połowie między dwoma częściami nagle znika. Muzyka trochę też usypiająca przez większość seansu. Tylko w może dwóch scenach była bardziej ożywioną, krzyczała "zaraz wydarzy się coś ważnego dla fabuły, nie spać!".
Nudne filmidło. Jak komuś nie chce się spać. Niech odpali ten film, to od razu przyśnie.