Filmy izolacja, relacja rodzinna

Najnowsze dzieło Luca Bessona to opowieść o birmańskiej działaczce politycznej i laureatce Pokojowej Nagrody Nobla, Aung San Suu Kyi. Po śmierci ojca – walczącego o niepodległość Birmy – Suu Kyi opuściła kraj i zamieszkała w Oksfordzie. W 1988 roku, zostawiając w Anglii dwóch dorastających synów i męża, powróciła do ojczyzny, aby zająć się schorowaną matką i nieoczekiwanie stanęła na czele ruchu walczącego o niepodległość Birmy. Kierując się filozofią walki bez użycia przemocy Mahatmy Gandhiego, założyła i stanęła na czele Narodowej Ligii na Rzecz Demokracji, która w 1990 roku wygrała wybory. Rządząca w Birmie junta wojskowa skazała ją za na trwający piętnaście lat areszt domowy (bez dostępu do telewizji, radia czy prasy), rozdzielając ją z mężem i dziećmi.

Nowa Anglia, rok 1630: William i Katherine prowadzą bogobojne życie wraz z piątką swych dzieci, osiedlając się na skraju nieprzebytej dziczy. Kiedy ich nowonarodzony syn znika w tajemniczych okolicznościach a plony niszczeją, członkowie rodziny zaczynają zwracać się przeciwko sobie. „The Witch” to mrożący krew w żyłach portret rodziny w okowach własnych lęków i obaw, zdanej na łaskę nieuchronnego Zła.

Dwoje nastolatków przyjeżdża na tydzień do dziadka i babci, aby pozwolić samotnej mamie odpocząć na wakacjach. Przy okazji postanawiają nakręcić dokument, który pozwoli im odkryć, dlaczego ich matka nie rozmawia ze swoimi rodzicami. Nieoczekiwanie dzieci odkrywają różne dziwne zachowania dziadków.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Film będący przestrogą co niesie ze sobą wojna jądrowa na przykładzie mieszkańców małego, amerykańskiego miasteczka.

Siedemnastoletni Noi, razem ze swoją ekscentryczną babką mieszka w małej miejscowości na Islandii. Jego ojciec taksówkarz-alkoholik marzy, aby syn skończył szkołę i stał się Kimś. Chłopak ma jednak zupełnie inne plany, a jego niesubordynacja owocuje wyrzuceniem go ze szkoły. Noi chciałby uciec z Islandii, a do swojego planu próbuje przekonać Iris, dziewczynę, która pracuje w sklepiku na stacji benzynowej.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Katastrofa przemysłowa, atak terrorystyczny, wojna nuklearna? Przerażona i zdezorientowana rodzina włącza telewizor, desperacko szukając jakichkolwiek informacji. Na ekranie pojawia się złowieszczy komunikat: "Zostańcie w domu i czekajcie na dalsze instrukcje".

Kiedy matka Jelizy-Rose umiera z powodu przedawkowania narkotyków, ojciec zabiera ją do Teksasu, na wieś. Dziewczynka ma tam dojść do siebie, ale tak naprawdę, aby uciec od samotności i trudnego dzieciństwa, coraz bardziej pogrąża się w mrocznym świecie fantazji. Rozmowy z głowami lalek, spotkania z człowiekiem z bagien, czyhające w trawie rekiny-potwory, przyjaźń z upośledzonym umysłowo Dickensem – to wszystko sprawia, że Jeliza-Rose zaczyna niebezpiecznie balansować na granicy obłędu.

Wiosna 2020, Polska. 16 filmowców tworzy 14 historii o niespodziewanym doświadczeniu izolacji spowodowanej pandemią.