Filmy artysta, samotność

Rozpoczynający się autentycznymi zdjęciami z pierwszego wyjścia Titanica w swój dziewiczy rejs film przedstawia zdarzenia tragicznej nocy widziane oczyma Rose, młodej kobiety, która przeżyła katastrofę. Obecnie jako stulatka, opowiada ona swoją historię grupie poszukującej zaginionego klejnotu, opisuje obowiązki, miłość oraz tragedię tamtej nocy.

Reżyser teatralny zamierza wystawić do bólu realistyczną sztukę teatralną opowiadającą o jego własnym życiu. Wraz z postępem prac nad sztuką rozpada się jego życie prywatne.

Harvey Pekar jest urzędnikiem w miejscowym szpitalu. W domu nasz bohater czyta, pisze i słucha jazzu. Jego mieszkanie jest wypełnione tysiącami książek i płyt długogrających. Kiedy po latach komiks zaczyna być traktowany jak ważna forma sztuki dla dorosłych nasz bohater postanawia napisać własny. Po raz pierwszy opublikowany w 1976 roku kultowy komiks Harveya zyskuje sławę na całym świecie.

Tytułowa Mowa ptaków jest językiem, jakim posługują się wykluczeni z agresywnej, hałaśliwej większości: dręczony przez dzieci nauczyciel historii, wyrzucony z pracy polonista, trędowaty kompozytor, dziewczyna sprzątająca w domu bankiera, szpotawa kwiaciarka i zafascynowana kinem uczennica. Zepchnięci na out przez reprodukujący bezmyślność system, przez skandujące „Nie-na-wi-dzę! Nie-na-wi-dzę!” stadionowe bandy nazioli; na swoją obronę mają tylko ironię, kwiaty i cytaty z klasyków.

Frank Goode, po śmierci żony, próbuje odzyskać kontakt z dorosłymi już dziećmi. Postanawia wyruszyć w podróż i niespodziewanie odwiedzić całą czwórkę: Davida, który jest „uznanym artystą” w Nowym Jorku, starszą córkę Amy, która „wysoko zaszła w reklamie”, Roberta, „dyrygenta w Chicago” i Rosie – „główną tancerkę w rewii w Las Vegas”. Jak wiele wspólnego z rzeczywistością ma to, co Frank wiedział do tej pory o życiu swych dzieci...?

Koniec XIX wieku, Londyn. Zdeformowany mężczyzna nazywany "Człowiekiem - słoniem" jest zmuszany do pracy jako atrakcja cyrkowa. Pewien lekarz postanawia mu pomóc.

Młody wybitny pianista po zerwaniu tournee po Europie ma do zwrócenia organizatorom ponad 300 tys. euro. Na swej drodze spotyka niezwykle barwną postać, emeryta, gracza na wyścigach konnych, próbującego bezskutecznie wygrać duże pieniądze. Dążąc od tej pory do sukcesu razem, odkrywają prawdziwą przyjaźń i realizują marzenia o wielkiej wygranej i osobistej wolności.

Bay Kennish, nastolatka z zacięciem artystycznym, jest wraz z bratem Toby'm wychowywana w bogatej dzielnicy przez Kathryn, gospodynię domową i byłego zawodowego gracza w baseball, Johna. Po zajęciach z biologii dotyczących grup krwi, Bay postanawia sprawdzić, dlaczego jej grupa krwi różni się od rodziców. Kiedy Kennishowie potwierdzają, że Bay nie jest z nimi biologicznie spokrewniona, dowiadują się, że w szpitalu ich córka została przypadkowo zamieniona z innym noworodkiem. W tym momencie na scenę wkracza Daphne Vasquez, wychowywana w dzielnicy robotniczej przez samotną matkę i babcię. Dziecięce zapalenie opon mózgowych spowodowało u niej utratę słuchu, więc teraz uczęszcza do szkoły dla dzieci z problemami słuchowymi, gdzie należy do drużyny baseballowej. Kiedy te dwie rodziny się poznają, dziewczęta odnajdują u swoich biologicznych rodziców cechy, które do tej pory wydawały się im u nich samych niewytłumaczalne: Bay - zdolności artystyczne matki, a Daphne - zamiłowanie do sportu po ojcu. Kiedy Kennishowie dowiadują się o problemach finansowych Reginy Velasquez proponują jej zamieszkanie w ich domku gościnnym. Nowa sytuacja zmusza nastolatki i ich rodziny do zrozumienia i zaakceptowania podobieństw i różnic między nimi.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Ciepła i wzruszająca opowieść o dwóch starszych, mieszkających razem siostrach. Znajdują na plaży nieprzytomnego młodego człowieka, zabierają go do domu i opiekują się nim. Gdy ten odzyskuje przytomność, okazuje się, że jest Polakiem. Wraz z biegiem czasu jednak, między nim a siostrami nawiązuje się nić porozumienia...