Filmy teatr, artysta, sztuka

Zarówno prawdziwa, jak i wyimaginowana autobiograficzna artystka zajmująca się sztuką ciała, Marina Abramovic. Film komponuje estetykę życia kobiety swoich czasów, której osobista historia jest silnie naznaczona Jugosławią, zwyczajną przemocą, doświadczeniem ograniczeń fizycznych i psychicznych. Wyjątkowa podróż kobiety. Dobrowolne przywołanie przeszłości wydobywa coś bardziej tajemniczego, bardziej intymnego: nieznaną przyszłość, która ucieleśnia się w fikcjach odbieranych jako autentyczne fragmenty prawdy.

Alma Schindler jest córką znanego malarza, Emila Schindlera. Młodej Almy nie pociąga jednak malarstwo, a komponowanie i doskonalenie swojej sztuki pianistycznej. Dziewczyna coraz szybciej zyskuje uznanie jednej z bardziej utalentowanych pianistek. Dzięki licznym protekcjom udaje jej się spotkać z jednym z najbardziej cenionych wiedeńskich kompozytorów, Gustavem Mahlerem. Oboje zakochują się w sobie i podejmują decyzję o małżeństwie, mimo że kompozytor jest o dwadzieścia lat starszy od dziewczyny i jest Żydem.

Czterdzieści lat temu, w małym miasteczku Checkford, Dorothea (Tyne Daly) i Greta (Elisabeth Henry-Macari) przekształciły opuszczoną fabrykę chleba w specjalną przestrzeń artystyczną: "The Bread Factory". Ale słynna para chińskich celebrytów przybyła do miasta i grozi pozbawieniem dotacji na wsparcie tego miejsca i całego miasteczka. Ludzie z Checkford próbują dostosować się do zmian, aby przeżyć.

Praca dyplomowa brytyjskiego reżysera zrealizowana pod opieką Stanisława Różewicza, pierwsza zachowana rejestracja treningu wokalnego i fizycznego aktorów, prowadzonego przez Jerzego Grotowskiego, obrazująca jego ówczesne badania nad działaniami rezonatorów. Materiał powstał w okresie przygotowań Teatru 13 Rzędów do spektaklu „Tragiczne dzieje doktora Fausta” wg Christophera Marlowa (premiera, zarazem polska prapremiera dramatu, 23 kwietnia 1963 roku). Zawiera ponad sześciominutowe fragmenty tego spektaklu, przedstawiające przede wszystkim Zbigniewa Cynkutisa w roli tytułowej, ale także Renę Mirecką (Mefista). Grotowski udzielił też wywiadu do filmu, został nagrany przy kościoła „na górce” w Opolu. Artysta był związany z miastem od 1959 do 1964 roku, kiedy kierował Teatrem 13 Rzędów, przekształconym z czasem w Teatr Laboratorium 13 Rzędów, działającym przy Rynku w klubie Maska. Film otrzymał Nagrodę DKF „Zygzakiem” na Festiwalu Filmów PWSTiF, Warszawa, 1964 rok.

Starzejący się dziennikarz Jep Gambardella (Toni Servillo) od dziesięcioleci w pełni korzysta z wystawnego życia nocnego w Rzymie. Jest zapraszany na wystawne przyjęcia i kolacje, na których jest mile widziany z powodu dobrego, wyszukanego dowcipu. Teraz, przy okazji kolejnego jubileuszu urodzin wspomina swoją pełną namiętności młodość.

Reżyser teatralny zamierza wystawić do bólu realistyczną sztukę teatralną opowiadającą o jego własnym życiu. Wraz z postępem prac nad sztuką rozpada się jego życie prywatne.

Powszechnie szanowany prawnik Walter Bridge jest głową statecznej rodziny. Jego konserwatywne poglądy nadają ton życiu pozostałych domowników. Żona Waltera India nauczyła się podporządkowywać woli męża, jednak w głębi duszy tęskni za partnerskim układem i ciepłem miłości. Dorastające dzieci państwa Bridge zaczynają kwestionować surowe zasady ojca. Rodziną wstrząsają coraz silniejsze konflikty. Walter Bridge musi zweryfikować swoje podejście do życia, jeśli nie chce dopuścić do rozpadu rodziny.