Filmy 1911

Historia dzieje się w XVIII wieku. Film rozpoczyna się od uroczystej kolacji arystokratów. Panowie i panie ubrani w jedwabie, jedząc obiad i pijąc, gawędzą z wielkim ożywieniem. Ruszają do sali balowej by zatańczyć, ale gospodarz, Barona Munchhausen, jest zbyt pijany by zatańczyć, może ledwie chodzić i przez służących zaprowadzony zostaje do łóżka. W sypialni znajduje się ogromne lustro i wkrótce, jak Munchhausen zapadnie w sen, to lustro staje się sceną jego koszmarnego snu. W tym śnie podróżuje do Egiptu, gdzie jest sterroryzowany przez faraona; widzi trójkę kobiet, które zamienią się w potworne zwierzęta; jest atakowany przez olbrzymie owady; widzi kobiety, ubrane w stylowe greckie kostiumy; walczy ze smokiem. Kiedy baron zobaczy słonia noszącego monokle, osiąga granicę wytrzymałość i rozbija lustro stolikiem nocnym...

Biedna, młoda dziewczyna zakochuje się w bogatym plantatorze. Podczas wojny secesyjnej pomaga mu wydostać się z niewoli po tym, jak został pojmany przez żołnierzy Unii. Po wojnie, kiedy cały jego majątek przepadł, dziewczyna postanawia wyznać mu miłość...

Żołnierze Unii maszerują do walki wśród wiwatujących tłumów. Kiedy losy bitwy zaczynają obracać się na ich niekorzyść, jeden z żołnierzy ucieka i ukrywa się w domu swojej ukochanej. Wstydząc się swojego tchórzostwa, mężczyzna odnajduje w sobie odwagę i przekracza linię wroga, by uwolnić swoich towarzyszy broni...

Rudi próbuje zdobyć serce pięknej kobiety. Próbuje więc zaimponować jej uprawianiem różnych dyscyplin sportowych – jeździ konno i na rowerze, gra w tenisa i w piłkę nożną, a nawet skacze przez przeszkody i wiosłuje. Przy tym wszystkim jest komicznie niezdarny.

W listopadzie 1456 r., w twierdzy belgradzkiej, stronnicy Władysława Hunyadiego roznieśli na szablach Ulryka hr. Cylii - wuja i doradcę niepełnoletniego króla Węgier Władysława Pogrobowca, stojącego na czele lig magnackich, sprawujących faktyczne rządy w państwie. Pomimo obietnic króla, że poniecha zemsty za śmierć swego krewnego, Hunyadi został wkrótce pojmany i stracony. Chronologicznie rzecz biorąc, jest to najstarszy serbski film fabularny. Nakręcony został kilka dni przed zrealizowaniem dużo ambitniejszego i bardziej znanego obrazu „Život i dela besmrtnog vožda Karađorđa”, jednak z powodu późniejszego zaprezentowania publiczności zajmuje w serbskiej filmografii drugie miejsce.

Pierwszy serbski film etnograficzny, przedstawiający wesele Branki Minić (bratanicy popa Mihailo Minicia, wieloletniego posła Partii Radykalnej w parlamencie Królestwa Serbii) i inżyniera Dragutina Todoricia. Gośćmi na weselu byli wybitni serbscy radykałowie (Nastaša Petrović, Stojan Protić), liczni intelektualiści, literaci i mieszkańcy wioski. Film nakręcono we wsi Majdevo nieopodal miasta Kruševac latem 1911 r., prezentacja zaś odbyła się w 1912 r. w Belgradzie, w należącym do Svetozara Botoricia, pierwszym w Serbii stacjonarnym kinie „Pariz” (wraz z projekcją reportażu o zatonięciu Titanica). Dokument ten jest jedynym w swoim rodzaju przykładem reportażu we wczesnym kinie serbskim. Nadzwyczaj utalentowany operator Louis de Beery, niezwykle zręcznie sfilmował najważniejsze wydarzenia na weselu: wyprowadzenie panny młodej z domu, orszak weselny w drodze do cerkwi, powrót do domu, obiad z udziałem trzystu gości na łące przed domem oraz zabawę ludową i kolo (serbski taniec narodowy) na zakończenie.

Wydaje się, że każda warszawska kwiaciarka uwzięła się na Antosia, aby kupił od niej kwiatka. W końcu mężczyzna nie ma już pieniędzy na kolejne rośliny, więc oddaje kobietom różne części swojej garderoby.