Filmy groteska

Elphaba i Glinda są studentkami Uniwersytetu Shiz w fantastycznej Krainie Oz i nawiązują głęboką przyjaźń. Jednak po spotkaniu z Czarnoksiężnikiem z Krainy Oz ich przyjaźń stanie na rozdrożu, a ich życie obierze zupełnie inne ścieżki. Glinda, pragnie popularności, marzy o władzy, podczas gdy Elphaba pozostanie wierna sobie i tym, którzy ją otaczają. Jej postawa będzie miała jednak nieoczekiwane konsekwencje dla jej przyszłości. Niezwykłe przygody w krainie Oz sprawią, że ostatecznie wypełnią swoje przeznaczenie jako Dobra Czarownica z Południa i Zła Czarownica z Zachodu.

W Watykanie trwa konklawe. Wszyscy czekają na słowa: habemus papam (łac. mamy papieża). Wśród kardynałów panuje ogromne napięcie, każdy się modli o to by ... nie zostać wybranym. Los wskazuje na kardynała Melville, przeżywającego kryzys wiary niespełnionego aktora, który na wiadomość o wyborze wydaje okrzyk rozpaczy. Pomóc nowemu papieżowi starają się jego rzecznik prasowy i psychiatra. Zadanie nie będzie łatwe...

W niedalekiej przyszłości wszechwładna korporacja powierza szalonemu geniuszowi komputerowemu zadanie udowodnienia przełomowego twierdzenia matematycznego.

Adaś Miauczyński, lat 44, leży w nadrannym półśnie, półjawie. Boi się wstać. Boi się dnia. Klnie i żegna się. Gimnastykuje się do siedmiu: jest numeromanem. Pociąga siedem łyków mineralnej. Twarz obmywa do siedmiu. Podciera tyłek - do siedmiu lub trzynastu bądź dwudziestu jeden. Podmywa się: trzy razy tyłek, cztery - krocze; razem - siedem. Wsypuje do miseczki siedem garstek płatków. Żeby nie jeść samotnie, je z telewizorem: cierpi przez niezgodę w Sejmie.

Żyjące w Nowym Jorku zwierzęta okazują się mieć podobne problemy do ludzi.

Szokujący i dekadencki film będący artystyczną prowokacją reżysera. Czterech zamożnych mężczyzn spotyka się na uczcie w podmiejskiej willi. Pilot Marcello (Marcello Mastroianni), sędzia Philippe (Philippe Noiret), producent telewizyjny Michel (Michel Piccoli) oraz restaurator i kucharz Ugo (Ugo Tognazzi) postanawiają popełnić samobójstwo z... przejedzenia. Po pierwszym dniu objadania się sprowadzają do willi trzy prostytutki. Do towarzystwa dołącza też żądna wrażeń nauczycielka. W willi dochodzi do orgii obżarstwa i seksu.

Statkiem podróżuje pasażer „na gapę”. Zostaje uznany za instruktora kulturalno-oświatowego.

Głównym bohaterem filmu jest znany choćby z „Bezdroży” amerykański aktor Paul Giamatti, który gra tutaj samego siebie. Giamatti rozczarowany swoim życiem i wypalony wewnętrznie, nie potrafi skupić się na swojej najnowszej teatralnej roli w czechowowskim „Wujaszku Wani”. Dlatego postanawia oddać swoją duszę do popularnej ostatnio przechowalni i sprowadzić zamiast niej inną, bardziej pomocną przy jego pracy – duszę z Rosji. Fakt, że dusza Giamatti’ego wygląda jak ciecierzyca to tylko pierwsza z serii ironicznych niespodzianek, jakie czekają na bohatera.

Jeden z najbardziej oryginalnych debiutów fabularnych w historii polskiego kina. Komedia obyczajowa utrzymana w tonie groteski, w której odnaleźć można inspiracje twórczością Billy’ego Wildera, ale i Witolda Gombrowicza. Ludwik, młody, przystojny naukowiec, grany przez Jana Machulskiego, szuka spokojnego miejsca do pracy. Wynajmuje pokój w willi zamieszkanej przez trzy kobiety. Każda z nich wciąga go w swoją intrygę.

Filmu "Do ciebie, człowieku" nie da się streścić ani opowiedzieć. Trzeba go obejrzeć. Zobaczyć staruszka poruszającego się za pomocą balkonika, który ciągnie za sobą skrępowanego smyczą psa. Zobaczyć, jak nikogo wokół to nie dziwi. Smutne? Tak. Komiczne? Bardzo. Takich scen jest wiele. Bo "Do ciebie, człowieku" jest specyficznym, brawurowo pomyślanym rejestrem przeróżnych stron ludzkiej egzystencji, ilustracją starego skandynawskiego przysłowia: „Człowiek jest radością dla drugiego człowieka, ale też może być źródłem bólu”. Burząc przyzwyczajenia widza, odchodząc od chronologii i spoglądania na rzeczywistość jako ciąg przyczyn prowadzących do określonych skutków Andersson uzyskał przejmujący efekt – wrażenie, że oglądamy własne życie, nad którym ktoś z uwagą się pochylił.