Filmy narkomanka

W Hongkongu co trzy lata odbywają się na prywatnej wyspie Hana turnieje zawodników walk wschodnich. Spotykają się tam sławy światowego karate. Rządowa agencja ds. zwalczania przestępczości nakłania do współpracy mistrza kung-fu Lee, który udaje się na wyspę Hana. Ma rozbić mieszczący się na niej gang.

Młoda kobieta walcząca z uzależnieniem wchodzi w posiadanie starożytnego zagadkowego pudełka, nieświadoma, że ​​jego celem jest przywołanie Cenobitów — grupy sadystycznych nadprzyrodzonych istot z innego wymiaru. Jest to remake klasycznego horroru z 1987 roku o tym samym tytule, autorstwa Clive'a Barkera.

Pod skórą pięknej Anny czai się zabójcza kobieta, która jest najskuteczniejszą morderczynią rządu.

Rysa to połączenie kryminału z thrillerem psychologicznym, w którym największą zagadką okazują się zepchnięte do podświadomości bolesne doświadczenia. To także przekonująca opowieść o kobiecie, która z całych sił stara się odnaleźć w patriarchalnym policyjnym świecie, wygrać z dręczącymi ją lękami i ocalić samą siebie. Czy mimo głębokich cieni, jakie rzucają dawne grzechy, uda jej się to osiągnąć?

Porter Nashem i Tom Brant prowadzą śledztwo w sprawie seryjnego mordercy, który - aby zyskać rozgłos - zdradza swoje plany.

Carrie Fisher ze swadą i humorem opowiada na scenie o swoim barwnym, choć niełatwym życiu. Nie omija tematów związanych z burzliwym związkiem jej rodziców, dorastaniem w Hollywood czy własną karierą aktorską. Wspomina nieudane małżeństwo z Paulem Simonem i porusza kwestię swojego uzależnienia od narkotyków i alkoholu. Nie brakuje jej przy tym dystansu do siebie i lekkości języka. A trzeba przyznać, że Carrie ma o czym mówić. Jest aktorką, autorką scenariuszy i bestsellerowych książek – na podstawie jednej z nich powstał znany film Pocztówki znad krawędzi. Jej rodzicami byli piosenkarz Eddie Fisher, po którym, jak twierdzi, odziedziczyła psychozę maniakalno-depresyjną, i hollywoodzka gwiazda Debbie Reynolds. Fisher w wieku dziewiętnastu lat stała się ikoną popkultury, wcielając się w rolę księżniczki Lei w kultowej trylogii „Gwiezdne wojny”. Znakomity monodram Carrie Fisher, oparty na jej własnym scenariuszu i wyprodukowany przez stację HBO, został nagrany przed żywą publicznością. Produkcja bawi i wzrusza, a sama aktorka prezentuje się jako osoba obdarzona błyskotliwym poczuciem humoru, zmysłem autoironii, a także ciętym językiem. Za reżyserię filmu odpowiedzialni byli twórcy „Party Monster” oraz głośnych dokumentów „Głęboko w gardle” i „Becoming Chaz”, Fenton Bailey i Randy Barbato. Obraz został wyróżniony dwiema nominacjami do nagrody Emmy (najlepszy montaż, najlepsza produkcja w kategorii program variety/musical/komedia).

Mocna opowieść, oparta na faktach, o miłości, akceptacji i rodzinie, osadzona w latach 70-tych. Kiedy nastolatek z zespołem Downa (Isaac Leyva) zostaje porzucony przez swoją matkę, homoseksualna para (Alan Cumming oraz Garret Dillahunt) przygarnia go i staje się dla niego kochającą rodziną, jakiej nigdy nie posiadał. Niestety, w momencie, gdy ich niekonwencjonalny układ zostaje odkryty przez urzędników socjalnych, mężczyźni są zmuszeni do walki ze stronniczym systemem prawnym, by uratować rodzinę. Główny wątek filmu to batalia rozgrywająca się na sali sądowej. Po jednej stronie jest system amerykańskiej opieki społecznej broniący konserwatywnych zasad pod pozorem dobra dziecka. Po drugiej para wrażliwych opiekunów, którzy niczym nieumęczony Don Kichot, do ostatnich sił, walczą o chłopca. Lada dzień wszystko się okaże…

Luli (Chloë Grace Moretz), nastoletnia dziewczyna z Nebraski, postanawia porzucić swoje dotychczasowe życie i udać się na własną rękę do Las Vegas. Bez słowa pożegnania opuszcza ojca-pijaka oraz zaniedbującą matkę, która woli spędzać czas ze swoimi adoratorami. Jednak podróż nie jest usłana różami, przez co Luli wpada w towarzystwo nie lepsze od swoich rodziców.

Ruth jest znana z tego, że zawsze obraca się w wykwintnym towarzystwie. Po tym, jak młoda dziewczyna uratowała jej życie, zdecydowała się otworzyć swoją posiadłość i przeznaczyć ją dla ludzi bezdomnych.

Noc, mgła, deszcz. Wąska mazurska droga. Rozpędzone tiry. Samotny mężczyzna za kierownicą starego samochodu spieszy do domu na koncert córki. Wyprzedza tiry, zdążając ku swemu przeznaczeniu. Tym przeznaczeniem jest zaćpana dziewczyna, tańcząca na drodze i wymachująca płonącą kurtką jak pochodnią. Cudem omijają ją ciężarówki. Mężczyzna jest komendantem miejscowego posterunku policji, dziewczyna narkomanką z pobliskiego schroniska odwykowego. Ona zginie pod kołami, a on zrobi wszystko, żeby wyjaśnić, co robiła w nocy na drodze. Podejmie heroiczne próby, aby nie upodobnić się do otoczenia: skorumpowanej władzy i policji, dealerów narkotyków sprzedających towar nawet pod oknem burmistrza. Nazywa się Leon Kamelski, lecz wszyscy nazywają go Kameleon.