Filmy 1938

Film opowiada o dzieciństwie znanego pisarza rosyjskiego Maksyma Gorkiego (nazwisko rodowe: Aleksiej Pieszkow). Po śmierci rodziców babka zabiera go do swojego domu w Niżnym Nowogrodzie. Tam szczególnie blisko chłopiec zaprzyjaźnił się z Cyganką i młodymi robotnikami z warsztatu dziadka...

Podstawą fabuły staje się prawdziwe wydarzenie – budowa miasta na brzegu rzeki Amur. Ani wieczna Tajga, ani rzeka Amur, ani rozkopana budową ziemia – wszystkie ogromne obiekty, które mogły zapełnić całkowicie kadr – nie przeszkodziły reżyserowi w realizacji jego zamysłu: wnikliwej obserwacji życia człowieka. W ciasnych przeludnionych barakach nie zagubiła się myśl reżysera, która wiązała ludzi i miasto, charaktery i budownictwo, byt i patos. Zwłaszcza ten ostatni nie mógł nie pojawić się w opowieści o budowniczych Komsomolska. Jego elementy pojawiły się jednak w montażowej deklamacji. Oto ludzie kładą się spać po ciężkiej pracy, powietrze w kadrze staje się gęste, nastaje ranek, kiedy trzeba aktywizować się do pracy w kanale. Robotnicy podnoszą więc budzik do ucha a następnie strzelają w sufit z zawołaniem: „Do kanału!”…

Starszy brat Whitey’a Marsha, wpada w tarapaty. Wiedząc, że nie będzie mógł się nim zaopiekować, prosi o pomoc ojca Flangana, który założył specjalny ośrodek dla chłopców. Z początku Whitney nie umie się tam odnaleźć, notorycznie łamie obowiązujący regulamin, jest niemiły dla kolegów i opiekuna, buntuje się i chce jak najszybciej opuścić „miasto chłopców”. Z biegiem czasu zaczyna jednak rozumieć, że to miejsce jest dla niego jedyną szansą na przetrwanie trudnych chwil.

Drobny złodziejaszek Aleksy (Jerzy Pichelski) chce kupić barkę, aby zaimponować swojej narzeczonej Annie (Ina Benita).

Młoda nauczycielka wraca do swoich rodzinnych stron, gdzie legalne jest małżeństwo z nieletnimi dziewczętami. Podejmuje kampanię edukowania ludności, by przeciw działać takim praktykom, jednak mężczyznom z wioski to się nie podoba i planują uciszyć kobietę.

Troje zaspanych maluchów żegluje w swojej łódce wykonanej z bucika, grzęzną na chmurze, a następnie mają rozmaite kłopoty ze swoimi żyłkami wędkarskimi (jedna ląduje na gwieździe przypominającej rybkę, która w końcu zaplątuje się w jego spodniach). Gwiazda zahacza o dwie linki sczepione ze sobą za pomocą landrynkowych lasek. Gwiazdy droczą się z malcem, podczas gdy on tkwi wywieszony za burtą. Obok przelatuje kometa, którą łapią w sieć, a ona ciągnie ich za sobą w dzikim pędzie, aż nareszcie lądują na innej chmurze, gdzie są miotani przez burzę, w końcu ich maszt ulega złamaniu, a burza unosi ich z powrotem na ziemię (do ich łóżeczek, gdzie jak się okazuje, śpi tylko jedno dziecko).

W trakcie podróży pociągiem, młoda dziewczyna Iris Henderson poznaje starszą kobietę, panią Froy. Pasażerki zaprzyjaźniają się. W pewnym momencie Iris zapada w śpiączkę. Gdy się budzi, okazuje się, że starsza pani zniknęła i nikt z pasażerów jej nie widział. Dziewczyna jest w pełni przekonana, że pani Froy istnieje naprawdę i postanawia odszukać ją na własną rękę.

Naczelnik urzędu przemysłu drobnej wytwórczości Bywałow marzy o pracy w Moskwie. Wkrótce trafia się niebywała okazja, otrzymuje polecenie przygotowania uczestników do ogólnokrajowego przeglądu twórczości amatorskiej. W mieście działają dwa zespoły amatorskie. Który wybrać? Koniec końców obie konkurujące ze sobą grupy udają się w podróż parowcami po Wołdze do stolicy...

Maszynista kolejowy Lantier (Jean Gabin) prowadzi parowóz na trasie z Hawru do Paryża. Zakochuje się w Séverine (Simone Simon), żonie zawiadowcy stacji Roubauda (Fernand Ledoux), która chce się pozbyć męża. Lantier, stopniowo przez nią nakłaniany do popełnienia morderstwa, zabija w afekcie ukochaną. Oszalały z bólu, żalu i rozpaczy, z niezdolnością do kontrolowania samego siebie, następnego dnia wyskakuje w akcie desperacji z pędzącego pociągu.

Trzej studenci z Saint-Agil, André Baume (Serge Grave), Philippe Macroix (Marcel Mouloudji) i Mathieu Sorgue (Jean Claudio) zakładają tajne stowarzyszenie, które pomoże przygotować ich do wyjazdu do Ameryki. Pewnego wieczoru Sorgue, widzi człowieka przez ścianę. Wysłany do dyrektora nagle znika. To samo dzieje się z Macroix. Baume postanawia rozwiązać tajemnicę i wkrótce odkrywa miejsce, gdzie Sorgue jest więziony. Stwierdza również, że ​​"niewidzialny człowiek" jest jednym z bandy fałszerzy którym przewodzi dyrektor Saint-Agil (Aimé Clariond).