Dramat 1938

Film opowiada o dzieciństwie znanego pisarza rosyjskiego Maksyma Gorkiego (nazwisko rodowe: Aleksiej Pieszkow). Po śmierci rodziców babka zabiera go do swojego domu w Niżnym Nowogrodzie. Tam szczególnie blisko chłopiec zaprzyjaźnił się z Cyganką i młodymi robotnikami z warsztatu dziadka...

Podstawą fabuły staje się prawdziwe wydarzenie – budowa miasta na brzegu rzeki Amur. Ani wieczna Tajga, ani rzeka Amur, ani rozkopana budową ziemia – wszystkie ogromne obiekty, które mogły zapełnić całkowicie kadr – nie przeszkodziły reżyserowi w realizacji jego zamysłu: wnikliwej obserwacji życia człowieka. W ciasnych przeludnionych barakach nie zagubiła się myśl reżysera, która wiązała ludzi i miasto, charaktery i budownictwo, byt i patos. Zwłaszcza ten ostatni nie mógł nie pojawić się w opowieści o budowniczych Komsomolska. Jego elementy pojawiły się jednak w montażowej deklamacji. Oto ludzie kładą się spać po ciężkiej pracy, powietrze w kadrze staje się gęste, nastaje ranek, kiedy trzeba aktywizować się do pracy w kanale. Robotnicy podnoszą więc budzik do ucha a następnie strzelają w sufit z zawołaniem: „Do kanału!”…

Starszy brat Whitey’a Marsha, wpada w tarapaty. Wiedząc, że nie będzie mógł się nim zaopiekować, prosi o pomoc ojca Flangana, który założył specjalny ośrodek dla chłopców. Z początku Whitney nie umie się tam odnaleźć, notorycznie łamie obowiązujący regulamin, jest niemiły dla kolegów i opiekuna, buntuje się i chce jak najszybciej opuścić „miasto chłopców”. Z biegiem czasu zaczyna jednak rozumieć, że to miejsce jest dla niego jedyną szansą na przetrwanie trudnych chwil.

Drobny złodziejaszek Aleksy (Jerzy Pichelski) chce kupić barkę, aby zaimponować swojej narzeczonej Annie (Ina Benita).

Młoda nauczycielka wraca do swoich rodzinnych stron, gdzie legalne jest małżeństwo z nieletnimi dziewczętami. Podejmuje kampanię edukowania ludności, by przeciw działać takim praktykom, jednak mężczyznom z wioski to się nie podoba i planują uciszyć kobietę.

Maszynista kolejowy Lantier (Jean Gabin) prowadzi parowóz na trasie z Hawru do Paryża. Zakochuje się w Séverine (Simone Simon), żonie zawiadowcy stacji Roubauda (Fernand Ledoux), która chce się pozbyć męża. Lantier, stopniowo przez nią nakłaniany do popełnienia morderstwa, zabija w afekcie ukochaną. Oszalały z bólu, żalu i rozpaczy, z niezdolnością do kontrolowania samego siebie, następnego dnia wyskakuje w akcie desperacji z pędzącego pociągu.

Trzej studenci z Saint-Agil, André Baume (Serge Grave), Philippe Macroix (Marcel Mouloudji) i Mathieu Sorgue (Jean Claudio) zakładają tajne stowarzyszenie, które pomoże przygotować ich do wyjazdu do Ameryki. Pewnego wieczoru Sorgue, widzi człowieka przez ścianę. Wysłany do dyrektora nagle znika. To samo dzieje się z Macroix. Baume postanawia rozwiązać tajemnicę i wkrótce odkrywa miejsce, gdzie Sorgue jest więziony. Stwierdza również, że ​​"niewidzialny człowiek" jest jednym z bandy fałszerzy którym przewodzi dyrektor Saint-Agil (Aimé Clariond).

Jean jest dezerterem z armii kolonialnej i potajemnie przybywa do Hawru. Tam zachodzi do podrzędnej knajpy, w której poznaje Nelly. Kobieta ukrywa się przed swoim opiekunem Zabelem, który zabił jej narzeczonego. Unika również bossa miejscowych gangsterów, Luciena, który chce ją posiąść. Jean i Nelly zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, co niebawem doprowadzi do tragedii.

Zdobywszy wykształcenie na zagranicznej (Paryż) uczelni, Zenon wraca do kraju z wielką energią do działania. Wszystko układa się po jego myśli; spotyka miłość z lat dziecinnych i uczucie odżywa, pracę zaczyna obiecująco, wypoczywa w rodzimej wsi, gdzie ulega czarowi pięknej Justyny. Szybko jednak przychodzi opamiętanie. W momencie, gdy chce zakończyć romans, okazuje się, że owocem namiętności będzie dziecko, a los szykuje mu jeszcze kilka niespodzianek...

Losy młodej pary Pierre'a i Renee. Są oni jak bohaterowie romantyczni. W proteście przeciw szarej codzienności decydują się na popełnienie samobójstwa. Wynajmują pokój w tytułowym hotelu. To co zaplanowane, bardzo szybko wymyka się spod kontroli.