Nastolatka pragnąca niezależności podgląda sąsiadów z dachu swojego domu i przy okazji fotografuje sceny miłosne pomiędzy samotną kobietą w średnim wieku - Zoją, a jej kochankiem (żonatym sąsiadem). Wika wpada na pomysł żeby szantażować zdrajcę. Za pomocą detektywa mężczyzna szybko demaskuje dziewczynę, jednak z obawy przed nagłośnieniem sprawy zrywa ze swoją kochanką - Zoją. Wika szuka kontaktu z Zoją. Gdy kobiety zapoznają się, Wika namawia swoją nową koleżankę do zemsty na byłym kochanku. Z biegiem czasu zemsta przybiera kryminalny charakter, nieodwracalnie zmieniając życie Zoji i Wiki.
Ochroniarz spędza całe dnie na obserwowaniu innych ludzi w sklepie, między innymi również sprzedawczyni, w której się podkochuje. Podgląda ją przez system kamer sklepowych, szukając jakiegoś sposobu by zwrócić na siebie jej uwagę, gdy będą wracać do domu tym samym pociągiem. Pewnego wieczoru kobieta wsiada do kolejki z jakimś mężczyzną...
Haseo i jego przyjaciele otrzymują e-mail od Ovana, który prosi, by udali się na Hidden Forbidden Festival. Miejsce okazuje się puste, ale w trakcie poszukiwań natrafiają na AIDA Chim Chim, który pragnie pokojowo współistnieć z innymi graczami "The World". Stworek daje im również wskazówkę do powrotu Ovana.
Rabuś wchodzi do małego, przytulnego sklepiku mając na celu zrealizowania swej „zawodowej” powinności. W tym czasie wiekowa babcia o złym spojrzeniu robi zakupy.
Nagłe wszystko zaczyna dziać się źle i nie tak jak powinno...
Nawet po upływie ponad 60 lat bombardowania Hiroszimy i Nagasaki nadal pobudzają dyskusje, mechanizmy wypierania prawdy oraz mity. Za sprawą wstrząsających relacji osób ocalałych po wybuchach dwóch bomb atomowych, które w 1945 r. zrównały z ziemią dwa japońskie miasta, film ten przedstawia przejmujące spojrzenie na bolesne dziedzictwo pierwszego i – miejmy nadzieję ostatniego – zastosowania broni atomowej w działaniach wojennych. „Białe światło, czarny deszcz” w reżyserii laureata Oskara Stevena Okazakiego jest obszerną i wzruszającą relacją z bombardowań w Hiroszimie i Nagasaki, opowiedzianą z punktu widzenia tych – zarówno Japończyków, jak i Amerykanów – którzy tam wtedy byli.
Fin Juha Kinnunen przyjeżdża do Tallina, aby tu właśnie znaleźć kandydatkę na żonę, bo - jak twierdzi - w Estonii wszystkie kobiety to babochłopy. Kinnunen nie zna co prawda estońskiego, ale od czego są kursy językowe?
Po przybyciu wraz z mężem z prowincji do Pekinu Liu Ping Guo (Fan Bingbing) znajduje pracę jako masażystka stóp w salonie, prowadzonym przez Lina (Tony Leung) - mężczyznę, którego żona nie może zajść w ciążę. Po imprezie pożegnalnej jednej z koleżanek mocno podpita Liu poddaje się nagabywaniom szefa i oddaje mu się. Przypadkowym światkiem tej sceny jest mąż Liu - Kun (Tong Dawei), który postanawia finansowo wykorzystać zaistniałą sytuację. Dodatkową komplikacją staje się fakt, że Liu zachodzi w ciążę - tak naprawdę nie wiadomo, czy z mężem, czy z szefem.
Trudie Chandler jest kelnerką, która nie potrafi znaleźć sobie porządnego mężczyzny. Rodzice zaczynają wątpić, iż kiedykolwiek ułoży sobie życie. Bliska załamania dziewczyna postanawia za wszelką ceną udowodnić rodzicom, że są w błędzie. Porywa więc jednego z klientów restauracji, w której pracuje, i zmusza go, aby podczas wizyty jej rodziców udawał jej chłopaka.
Film opowiada o relacjach współczesnych młodych ludzi i ich stosunku do seksu, przemocy, buntu, miłości i życia. Streaptiserka Hope poznaje pewnej nocy w jednym z barów Frankiego, zagubionego chłopaka, który ma wziąć udział, razem ze swoim przyjacielem Charliem, w pewnym bliżej nieokreślonym zamachu. Hope i Frankie zakochują się w sobie, ale nie mogą dojść do porozumienia.
Mniej więcej 1500 lat temu w Bamian zostały wyrzeźbione w skale 30-metrowe posągi Buddy. Wznosiły się one w centrum jaskiń klasztornych, w których niegdyś mieszkało aż 3000 mnichów - wówczas Bamian pełniło rolę duchowej stolicy Afganistanu. W 2001 r. pomniki zostały wysadzone przez Talibów, którzy w ten sposób zniszczyli część światowego dziedzictwa. W jednej z jaskiń dawnego klasztoru mieszka dorastająca Bakhtay wraz z rodziną. W czasie, kiedy chłopcy w jej wieku z trudem uczą się alfabetu, ona musi siedzieć w domu. Bakhtay też chce nauczyć się czytać i pisać, więc marzy o tym, że będzie uczęszczać do nowej szkoły dla dziewcząt po drugiej stronie rzeki.