Filmy 2018

Szef Bobas zaprasza do firmy swojego starszego brata, Tima, aby nauczyć go, jak się robi biznes — serial animowany oparty na popularnym filmie.

Tytułowy Lazzaro (Adriano Tardiolo) jest mieszkańcem zapomnianej przez Boga i ludzi sycylijskiej wsi, bezlitośnie eksploatowanej przez baronową Alfonsinę De Lunę (Nicoletta Braschi) i jej ekonoma. Nieznający ironii, występku ani fałszu chłopak jest wcieleniem najszlachetniejszej dobroci, przez wszystkich uznawanej jednak za zwykłą głupotę. Kiedy więc Lazzaro udzieli schronienia znudzonemu synowi arystokratki, ten postanowi dla zabawy wykorzystać naiwność wieśniaka.

Jong-su to prosty chłopak o wielkich marzeniach, lecz brak mu śmiałości i przebojowości, by je spełnić. Jednym z nich staje się Haemi, piękna dziewczyna z apetytem na życie, która pragnie jeździć po świecie, doświadczać, poznawać. Z jednej z takich podróży, aż do Afryki, przywozi nowego chłopaka, Bena, zamożnego i złotoustego czarusia. Bycie z Benem wydaje się być obietnicą ekscytujących przygód. Dla Haemi jest to spełnienie marzeń, dla Jong-su istna tragedia, jednakże perfidny los sprawi, że cała trójka będzie musiała przewartościować swoje życie i podjąć wiele trudnych decyzji.

„Życie zaskakuje bardziej niż filmy” – powiedział Arthur do Jacquesa, kiedy pierwszy raz przypadkiem spotkali się w kinie. Jacques jest znanym w Paryżu pisarzem, a Arthur to młody student, który dużo czyta. Spotkają się jeszcze wiele razy, a ich namiętność przeplatać się będzie z intelektualną i emocjonalną grą. Jednak choroba Jacquesa nie pozwala mu uwierzyć, że ma jeszcze szansę na prawdziwą miłość. Jest rok 1993.

Rodzice mogą wyrządzić swym dzieciom wiele różnych krzywd, od czysto fizycznych, które zamieniają się z biegiem czasu w blizny wspomnień, po psychologiczne, których echa potomkowie odczuwają przez wiele lat, nierzadko do samego końca. Co jednak muszą zrobić dziecku rodzice, by to postawiło ich na sali sądowej, pozywając za to, że w ogóle mieli czelność je spłodzić? Odpowiedź na to pytanie jest nieoczywista. Wybrzmiewa zarówno w wąskich uliczkach bejruckich slumsów, w których każdy może być każdemu wilkiem, nawet jeśli chwilę wcześniej był przyjacielem, jak i w amalgamacie twarzy życiowych rozbitków, których spotyka na swojej drodze główny bohater, prawdopodobnie dwunastoletni Zain. Prawdopodobnie, bowiem żyjący poza krawędzią ubóstwa rodzice nie zarejestrowali jego narodzin w urzędzie, a kolejne porody, które obecnie trudno zliczyć, wypaczyły postrzeganie czasu. Niestety, w świecie, w którym Zainowi przyszło się urodzić i dorastać, takie sytuacje są na porządku dziennym.

Asako (Erika Karata) to 21-letnia kobieta, mieszkającą w Osace. Zakochuje się w Baku (Masahiro Higashide), który jest swobodnym lekkoduchem. Pewnego dnia Baku nagle znika. Dwa lata później, Asako, teraz mieszkająca w Tokio, poznaje Ryohei (Masahiro Higashide). Wygląda jak jej były chłopak Baku, ale ma zupełnie inną osobowość. Ryohei jest salarymanem ze szczerą osobowością. Asako zakochuje się w nim.

To najbardziej osobisty z dotychczasowych filmów nagrodzonego Oscarem reżysera i scenarzysty Alfonso Cuaróna. Opowiada historię Cleo (Yalitza Aparicio), młodej służącej pracującej w zdominowanej przez klasę średnią dzielnicy Roma w Meksyku. Cuarón pisze tym filmem pełen artyzmu i miłości list do kobiet, które go wychowały, oraz maluje żywy i poruszający obraz domowych napięć i zmian hierarchii społecznej na tle politycznego chaosu lat 70.

Akcja filmu rozpoczyna się w momencie, kiedy dwaj nastoletni chłopcy z Eisenhüttenstadt w Niemczech Wschodnich podróżują do Berlina Zachodniego, aby odwiedzić grób dziadka Kurta, byłego oficera SS. Przed powrotem do domu chłopcy postanawiają pójść do kina, gdzie trafiają na kronikę filmową o powstaniu węgierskim z 1956 roku. To inspiruje ich do działania...

Lato 1981. Leningrad żyje rockiem ze szmuglowanych z Zachodu płyt Davida Bowiego, Blondie, Lou Reeda, T-Rex czy Sex Pistols. Mike jest gwiazdą undergroundowej sceny muzycznej i królem klubu rockowego, gdzie młodzież ma przykazane słuchać koncertów na siedząco i w ciszy. Poszaleć można jedynie za zamkniętymi drzwiami mieszkania, podczas prywatnych występów. Wiktor dopiero zaczyna, ma za to talent, przyciągającą wzrok urodę i pisze świetne teksty. Tych dwóch połączy nie tylko miłość do muzyki, ale i do Nataszy, mądrej i pięknej żony Mike’a. Losy tego trójkąta stanowią centrum „Lata”: czarno-białego (z nagłymi wybuchami kolorów) filmu o miłosnym i artystycznym rozkwicie. Film Kiryła Serebrennikowa zainspirowały autentyczne historie liderów leningradzkich grup: Mike’a Naumenko (Zoopark) i Wiktora Coja (Kino).

Dwie siostry, mąż jednej z nich, ich kilkuletni syn i sędziwa nestorka rodu żyją pod jednym dachem, utrzymując się z emerytury babci, dorywczych zajęć i drobnych kradzieży. Spoiwem, które wszystkich łączy, są mroczne tajemnice, a gdy w ich domu pewnego dnia pojawi się zaniedbywana dziewczynka z sąsiedztwa, ta osobliwa wspólnota jeszcze bardziej się umocni. Nieoczekiwane wydarzenie skłoni też do zadania fundamentalnego pytania: czy większą wartość mają więzy krwi, czy też związki budowane z własnej woli.