Filmy teatr, dekoracja

Federico Fellini przedstawia nam poetycką wizję Wiecznego Miasta. Według reżysera, Rzym ma klika wymiarów, w których mieszają się przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Jest świetnym miejscem do oglądania widowiska życia. A także wielkiego widowiska końca świata. Wyobraża sobie, że koniec świata byłby w Rzymie spektaklem wysoko ocenionym i gorąco oklaskiwanym. Po czym wszystko można by zacząć od nowa, albo raczej odrodzić się. W filmie powracają liczne motywy i obsesje twórczości Felliniego.

Do Paryskiej Opery zgłasza się Krystyna Daee, której głos zachwycił jednego ze sponsorów Opery - hrabiego de Chagny. Jednak z racji niskiego pochodzenia dziewczyny, żona nowego dyrektora, Carlotta - zazdrosna o każdą osobę, mogącą stanowić dla niej konkurencję na scenie - zamiast lekcji śpiewu proponuje nowo przybyłej pracę w swojej garderobie. Dzięki uprzejmości pracownika Opery, Christine może przez pewien czas zamieszkać w jednym z pomieszczeń w podziemiach budynku.Dziewczyna nie zna krążącej od kilkudziesięciu lat legendy o Upiorze, który podobno zamieszkuje tutejsze katakumby. Podanie głosi, że nosi on maskę, a każdy, kto by zobaczył jego twarz lub zapuścił się zbyt głęboko do katakumb, ginie... Tymczasem Christine niespodziewanie interesuje się tajemniczy nieznajomy, podający się za muzyka, który oferuje jej swą pomoc w nauce śpiewu. Nie wyjawia jej, kim jest i - aby nie zostać rozpoznanym, nosi maskę... Wraz ze zmianą dyrekcji, nastają dla Opery czasy dość niespokojne. Nowy dyrektor ani myśli przestrzegać ultimatum, ani żądań, przesyłanych mu w listach przez "Upiora", na czym zaczyna cierpieć kariera jego żony i jego samego...