Filmy mężobójstwo, przemoc

Albert Spica i jego żona Georgina, przychodzą codziennie do francuskiej restauracji Richarda Borsta i spędzają tam wiele godzin na delektowaniu się kolejnymi przysmakami serwowanymi przez szefa kuchni. Albert jest bardzo wymagającym klientem i takiego samego poświęcenia wymaga od Georginy. Często bije ją i poniża, aby pokazać swoją wyższość. Pewnego dnia, Georgina poznaje w restauracji Michael, prostego właściciela księgarni, w którym się zakochuje. Pod nosem męża, zaczyna go zdradzać w kuchni restauracji.

Świat bez końca jest kontynuacją popularnego serialu Filary Ziemi. Historia rozgrywa się w tym samym miejscu 200 lat później, w momencie, gdy Anglia zostaje uwikłana w mającą trwać ponad wiek wojnę z Francją. Obie produkcje są adaptacjami powieści jednego z najpoczytniejszych pisarzy naszych czasów Kena Folletta.

Historia budowy średniowiecznej katedry na tle wojen domowych, konfliktów religijnych i walki o władzę.

W chińskiej dzielnicy Nowego Jorku, dochodzi do serii brutalnych morderstw. Jedną z ofiar jest szef lokalnej mafii Jackie Wong. Wyjaśnienia sprawy zabójstw podejmuje się wzorowy policjant Stanley White (Mickey Rourke).

Hiszpania XIX wiek. Dwaj bracia César i Román Bravo po nieudanym napadzie na bank muszą uciekać przed wymiarem sprawiedliwości. W końcu postanawiają wrócić do swojego rodzinnego miasteczka El Lobo, gdzie będą musieli stawić czoła miejscowemu właścicielowi ziemskiemu.

Polska prapremiera sztuki Goethego odbyła się w 1961 roku w warszawskim Teatrze Współczesnym. Doczekała się też wersji telewizyjnej (premiera 8 lutego 1965 roku). Nowe możliwości techniczne sprawiły, że inscenizacja Erwina Axera jeszcze zyskała na wartości. Pełnym blaskiem jaśnieje też kreacja Zofii Mrozowskiej jako Ifigenii, z pewnością jedna z najlepszych w bogatym dorobku tej aktorki. W mitologii greckiej Ifigenia pozostaje w cieniu swego sławniejszego rodzeństwa – Elektry i Orestesa. Jej losy są wszakże nie mniej dramatyczne, choć pozbawione piętna zbrodni. Przeciwnie, to dzięki Ifigenii naznaczony klątwą bogów ród Atrydów doczekał się moralnego odrodzenia. W klasycznie zbudowanej sztuce Johanna Wolfganga Goethego mniej znana z córek Agamemnona urasta do rangi jednej z najpiękniejszych pod względem etycznym postaci mitologii. Pomimo że sztuka Goethego dotyka spraw makabrycznych i mrocznych, tchnie z niej niezwykły optymizm. Wedle autora „Fausta” człowiek nie może uciec od swego przeznaczenia. Z drugiej wszakże strony dzięki uczciwości, sprawiedliwości i umiłowaniu prawdy jest w stanie odnieść zwycięstwo nad gwałtem i nienawiścią. W dramacie Goethego przemoc, podstęp, zawiść i duma uznają wyższość niezdolnej do kłamstwa i podłości bezbronnej Ifigenii.