Filmy prawa homoseksualistów, morderstwo

W 1977 roku Harvey Milk został wybrany na radnego w San Francisco i stał się pierwszym w historii przyznającym się otwarcie do homoseksualizmu mężczyzną wybranym do znaczącej instytucji publicznej w Ameryce. Jego zwycięstwo było nie tylko sukcesem w walce o prawa gejów, wpłynął na zmianę wielu aspektów życia politycznego. Docierając do wszystkich - od starszych obywateli po działaczy związkowych - Harvey Milk zmienił sposób pojmowania walki o prawa człowieka i przed przedwczesną śmiercią w 1978 roku stał się bohaterem dla wszystkich Amerykanów.

W październiku 1998 roku w miasteczku Laramie, w Wyoming, dwóch młodych ludzi śmiertelnie pobiło geja. Wkrótce po tym reżyser Moises Kaufman i członkowie nowojorskiego Tectonic Theater pojechali do Laramie. Aktorzy przeprowadzili ponad 200 wywiadów z mieszkańcami miasta.

Dokument (zdobywca statuetki Oscara) ukazujący życie Harveya Milka - pierwszego polityka, radnego San Francisco, który nie krył się ze swą homoseksualną orientacją. Fabuła skupia się głównie na latach przedwyborczych i próbach zdobycia stołka radnego, jak i na latach powyborczych, w których Harvey walczył o prawa mniejszości homoseksualnej, m.in. walka z Poprawką nr 6, która godziła w konstytucyjne prawa osób homoseksualnych. Dokument próbuje również przybliżyć kulisy śmierci gejowskiego radnego z dzielnicy Castro, który został zastrzelony wraz z burmistrzem San Francisco, Georgem Moscone, 27. listopada 1978 r.

Od 2009 roku w Ugandzie trwały dyskusje na temat zaostrzenia prawa karzącego homoseksualistów. Ustawa obowiązująca zakładała karę pozbawienia wolności na 14 lat w przypadku aktów seksualnych z osobą tej samej płci. Od 2009 roku pracowano nad tym, żeby ją zaostrzyć. W pierwszych projektach nowelizacji za homoseksualne stosunki groziła kara śmierci. Pomysł wywołał burzę na świecie. Krytykowały go głowy państw, a Parlament Europejski zagroził rządowi Ugandy wyciągnięciem finansowych konsekwencji. Podczas gdy lokalne gazety piętnowały homoseksualistów, David Kato jako pierwszy odważył się publicznie przyznać do swojej orientacji, do bycia "kuchu". Z gazetami i tabloidami walczył w sądach, w telewizji i na forum ONZ. Wspierał go emerytowany biskup anglikański Christopher Senyonjo, który podjął się obrony społeczności LGBT, kiedy większość przywódców religijnych w Ugandzie poparło projekt zaostrzenia ustawy i ustanowienia kary śmierci dla wszystkich homoseksualistów i nosicieli HIV. Mający doktorat z ludzkiej seksualności i dokładnie rozumiejący Słowo Boże, Senyonjo wraz z Kato uparcie walczył z prawnie usankcjonowanymi prześladowaniami gejów i lesbijek. Rok po skończeniu zdjęć do dokumentu i trzy tygodnie po wygraniu sprawy przeciwko gazecie, która opublikowała jego nazwisko i zdjęcie piętnując go jako geja, Kato został brutalnie zamordowany w swoim domu. Jego śmierć wprawiła w osłupienie biskupa Senyonjo, całą społeczność LGBT i odbiła się szerokim echem na świecie.