Filmy ciąża, turcja

Niemiecka psychoterapeutka Doris, wychowująca samotnie dwójkę dzieci, zakochuje się w tureckim policjancie Metinie, który również wychowuje dwójkę nastolatków. Kiedy ta niemiecko-turecka rodzina zamieszkuje pod jednym dachem, każdy z jej członków musi odnaleźć swoje miejsce w nowej, niecodziennej sytuacji. Czy pomimo odmienności kulturowej i światopoglądowej uda im się stworzyć prawdziwy dom?

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Policjant szukający zemsty na mordercach swego brata, który padł ofiarą mafijnych porachunków w San Francisco.

To pierwszy napisany i wyreżyserowany przez Woody'ego Allena film. Oczywiście, sam w nim też gra. Utrzymany w stylu dokumentalnym opis życia cokolwiek niewydarzonego złodzieja, twardo trzymającego się swej szczególnej raczej profesji, który robi karierę w środowisku przestępczym.

W Hollywood powstaje film o laleczce Chucky. Materiał ten ogląda przebywające w Anglii dziecko Chucky'ego i Tiffany, które do tej pory nie wiedziało nic na temat swoich rodziców. Powraca do los Angeles i w rytuale woo-doo wskrzesza lalki. Nie wie jednak nic o ich morderczych instynktach.

Ayse ma 19 lat. Jest młodą dziewczyną z tureckiej prowincji, którą poznajemy na ślubnym kobiercu. Hasanowi, panu młodemu, do szczęścia na oswajanej austriackiej ziemi brakować może tylko opiekunki domowego ogniska. Opowieść przenosi się do tureckiej diaspory we współczesnym Wiedniu. Wrażenie pewnej tajemnicy ukrywanej na weselu przed rodziną Ayse zyskują wnet swe uzasadnienie – panna młoda w Wiedniu nie zagrzeje miejsca w łożu swego prawowitego męża. Ayse nie wygląda jednak na zdziwioną faktem, że to głowa rodziny i zarazem ojciec jej ślubnego będzie jej przewodnikiem na drodze do zostania matką. Wydaje się, że od samego początku znała swe zadanie - zostać kumą, drugą żoną.