Filmy monotonia, marzenie

Fran (Daisy Ridley) jest przykładem typowej introwertyczki. Mieszka sama, stroni od ludzi, mimo że w pracy jest na nich poniekąd skazana, a jakiekolwiek głębsze relacje napawają ją autentycznym przerażeniem. Do bólu uporządkowane życie kobiety wypełnia monotonia, a każdy dzień wygląda dokładnie tak samo. Śniadanie, kilka godzin spędzonych w biurze przed monitorem, powrót do domu, kolacja i sen. Tyle że tak naprawdę nikt nie wie, o czym Fran przez cały ten czas rozmyśla. Sposób na pokonanie codziennej nudy ma dość oryginalny, a jest nim snucie fantazji na temat tego, w jakich okolicznościach mogłaby umrzeć. Od zwykłego wypadku samochodowego przez bardziej fantazyjne, a zarazem brutalne zdarzenia, jak chociażby uduszenie przez węża. Z tych makabrycznych rozmyślań bohaterkę wybija nowy kolega z pracy, Robert (Dave Merheje), który, ku jej zdziwieniu, nie tylko interesuje się Fran, ale w końcu postanawia zaprosić ją do kina.

"Dziewczyny do wzięcia" to opowieść o jednodniowej przygodzie młodych dziewcząt, pragnących przerwać monotonię wiejskiego życia. Trzy panny z podwarszawskiej miejscowości przybywają do stolicy po odrobinę wielkomiejskiego blichtru, z nadzieją na rozrywkę, poznanie mężczyzny, może – w perspektywie – trwały związek. Wpadają w oko dwóm młodzieńcom, równie skrępowanym jak one. Gdy wydaje się, że przyjdzie skończyć dobrze rozpoczęty wieczór, sytuację i męski honor ratuje znajomy kelner światowiec, który zaprasza całe towarzystwo do siebie.

30-letnia nauczycielka Anna jest znużona prowadzeniem domu i wychowywaniem kilkuletnego synka. Pod wpływem powieści Gustawa Flauberta "Pani Bovary" chce przeżyć coś niezwykłego. Likwiduje książeczkę oszczędnościową, odwiedza salon piękności i kupuje kosztowne kreacje. Następnie umawia się na randkę z człowiekiem, którego kiedyś kochała. Spotkanie nie dochodzi jednak do skutku. Rozczarowana Anna snuje się po dworcu kolejowym. Spotyka młodego, równie zagubionego mężczyznę. Spędzają całą noc na rozmowie, a nad ranem udają się do hoteliku...

Sześć historii sześciu różnych par, które połączone są ze sobą nie tylko wspólnym problemem - miłością. Szczęśliwe małżeństwo hindusa Ashutosha (John Abraham) i muzułmanki Tehzeeb (Vidya Balan) czeka kolejne wyzwanie - w wyniku wypadku kobieta traci pamięć, jednak jej mąż nie zamierza się poddać i ponownie walczy o miłość żony. Taksówkarz Raju (Govinda) pomaga pięknej cudzoziemce Stephanie (Shannon Esre) odnaleźć jej miłość - hindusa Rohita... Bogaty biznesmen Vinay (Anil Kapoor) osiągnął już w życiu wszystko. Ma świetną pracę, wielki dom, wspaniałe życie u boku pięknej żony Seemy (Juhi Chawla) i dwójkę uroczych dzieci. Mężczyzna odczuwa jednak monotonię. Radość życia przywraca mu spotkanie z oszałamiającą tancerką Anjali (Anjana Sukhani). Młoda gwiazdka Kamini (Priyanka Chopra) bardzo pragnie być traktowana poważnie przez producentów. Wkrótce pojawia się w jej życiu tajemniczy Rahul (Salman Khan), który wie o niej zaskakująco dużo... Zatwardziały kawaler Shiven (Akshaye Khanna) zrywa ze swoją dziewczyną Gią (Ayesha Takia), gdy zauważa że ta pragnie ślubu. Młodzieniec z zaskoczeniem odkrywa, że ogromnie mu jej brakuje, a na domiar złego jej ojciec postanowił zaaranżować jej małżeństwo z pewnym Rohitem... Nowożeńcy Ram (Sohail Khan) i Phoolwati (Isha Koppikar) wskutek wielu przeciwności losu i niespodziewanych wypadków nie mogą spędzić swojej pierwszej intymnej nocy poślubnej...

Oda do wolnej mowy i do potęgi słowa. Trzeci film Tannera jest wynikiem jego młodzieńczej inspiracji poetą AiméCésaire i jego napisanym w 1939 r. tekstem: Cahier d’un retour au pays natal. Wiersz, wychwalany przez surrealistów, wyraz antykolonialnej postawy inspiruje ruchy i słowa głównego bohatera filmu, trzydziestoletniego Vincenta. Przytłoczony monotonią i nudą swego wygodnego, zachodniego życia, sprzedaje swój majątek i udaje się wraz z narzeczoną do Algierii. Siła filmu leży jednak w sposobie, w jaki stawia on swoją tezę na głowie: w przeddzień wyjazdu okoliczności zmuszają parę do pozostania. Postanawiają więc spełnić pragnienie ucieczki ukrywając się w pustym mieszkaniu. Po raz kolejny Tanner pokazuje, że najważniejsze są mile przebyte w marzeniach, a nie realna podróż. Ważne jest raczej postawienie pytania, a nie odpowiedź.