Filmy wymiociny, utwór muzyczny

Zwycięzca Nagrody Publiczności na Berlinale 2013, w którym reżyser Joshua Oppenheimer prezentuje efekty siedmiu lat spędzonych z "emerytowanymi" dowódcami brygad śmierci w Indonezji. W efekcie powstał jeden z najważniejszych i najbardziej wstrząsających obrazów dokumentalnych ostatnich lat, który łączy w sobie cechy gangsterskiego dramatu, kiczowatego melodramatu i surrealistycznego dramatu psychologicznego.

Młody Francuz, Stefan poszukując enigmatycznej cygańskiej pieśniarki wyrusza do Rumunii. Jedynym śladem owego głosu jest nazwisko na kasecie z jej muzyką - Nora Lucka. Kasety tej ojciec Stefana słuchał bezustannie w ostatnich chwilach swojego życia. W sercu Rumunii, w zapomnianej przez wszystkich cygańskiej wiosce, Stefan poznaje ludzi dzięki którym odkrywa zupełnie nową kulturę. Znajduje nową rodzinę i przyjaciół - ale jego najowocniejszym odkryciem jest Sabina. Szukając Nory Lucka, Stefan podążał śladem ojca, tym co spotkał na swojej drodze była miłość.

Pigalle. Kabarety, kluby nocne, sklepy, sex shopy, transwestyci, striptizerki... Pigalle. Handel wszelkiego rodzaju. Zasady są kruche. Gangsterzy organizują się, by kontrolować rynek narkotyków. Véra (Véra Briole) pokazuje swoje młode ciało w peep-show. Mieszka z małym handlarzem zwanym Jésus le Gitan (Patrick Chauvel). Fifi (Francis Renaud), kieszonkowiec o niespokojnych pragnieniach, pała namiętną miłością do Divine (Blanca Li), przebraną za Wielkie Serce. Divine ginie na ulicy, ofiara rywalizacji. Opozycja wykorzystuje Vérę jako przynętę, by uznać Fifi jako zabójcę. Odtąd Pigalle staje się krainą, w której giną klany, panuje zemsta i namiętności...

W 1993 roku Max (Max Boublil) miał 13 lat, kiedy zaoferowano mu jego pierwszy aparat. Przez 25 lat nie przestanie filmować. Grono przyjaciół, miłości, sukcesy, porażki. Od lat 90. do 2010 roku jest to portret całego pokolenia, które wyłania się dzięki jego pasji.