Scena zbrodni 2012

Mam nadzieję, że w Indonezji w końcu przejrzą na oczy. Jak ogromna jest ślepota czy strach aby godzić się na takie traktowanie. To ja już wolę minę,stopę i ups.

Mocna rzecz, ale lepiej nie zaczynać od wersji reżyserskiej, bo może miejscami zmęczyć. Niemniej ważna pozycja, warto znać.

"Scena ciszy" bardziej mi się podobał. ten był rozwleczony i musialam go przewinac…

Podobny problem jak z "Brakującym zdjęciem". Wszystko wydaje się zbyt odrealnione, a w moim mniemaniu to wada przy takich tematach.

Problematyczny – Może mój problem z tym filmem wynika z tego, że miałem ogromne oczekiwania względem niego. A może to wina tego, że jestem sceptykiem i nie kupuję głównego bohatera, jego opowieści, jego gestów. Jego płacz i rzyganie powietrzem nie wywołały we mnie współczucia, bo jawi mi się on jako zręczny manipulant, który zrobi wszystko, byle tylko zabłysnąć, znaleźć się w centrum uwagi. Takiej autopromocji zabrakło innym brygadzistom śmierci, przez co Oppenheimer ich zmarginalizował. Wzięcie pod oko kamery karierowicza, a pominięcie trudnych do zgryzienia innych postaci (np. dziennikarza zarzekającego się, że nie wiedział o egzekucjach czy kata, który nie boi się Trybunału Sprawiedliwości) jest zbytnim pójściem na łatwiznę.

Oppenheimer nie stara się dociec, co może wywołać w ludziach takie bestialstwo. Ponadto film jeszcze należałoby przemontować. Spokojnie wiele niepotrzebnych scen można by wyciąć z korzyścią dla filmu.