Filmy idealizm, relacja matka-córka

Niemcy, lata 70. Rozwojowi kruchej jeszcze demokracji niemieckiej zagrażają wszechobecne zamachy bombowe, terroryzm i wewnętrzne napięcia w państwie. Grupa młodych ludzi pod dowództwem Andreasa Baadera, Ulrike Meinhof i Gudrun Ensslin wypowiada wojnę przeciwko zjawisku, które przypomina nowe oblicze faszyzmu: amerykański imperializm wspierany przez wpływowych Niemców, wśród których jest wielu byłych nazistów. Celem grupy jest stworzenie bardziej humanitarnego społeczeństwa, ale nie przebierają w środkach, siejąc postrach i terror, sami tracą swój humanitaryzm. Człowiek, który najlepiej ich rozumie, jednocześnie jest ich tropicielem - szef niemieckiej policji, Horst Herold.

II wojna światowa zakończyła się niedawno. Marco (Nino Manfredi) i Paola (Leslie Caron), architekci, są pełni ideałów odnowy dla społeczeństwa. Żenią się. Dzieci zaczyna przybywać. Już czwórka. Pojawiają się problemy związane z ich wykształceniem, a czas płynie.

Londyn, rok 1962. Dwie nastolatki - Ginger (Elle Fanning) i Rosa (Alice Englert) - są nierozłączne; razem chodzą na wagary, debatują o religii, polityce i stylizacjach. Obie marzą o lepszym życiu niż to, które wiodą ich sfrustrowane matki. Ale gdy zimna wojna napotyka seksualną rewolucję, a groźba nuklearnego holokaustu się nasila, długoletnia przyjaźń między dwiema dziewczynami zaczyna pękać.

Viridiana (Silvia Pinal) jest młodą zakonnicą mieszkającą w klasztorze, jeszcze czekającą na złożenie ślubów. Na niedługo przed tym wydarzeniem zostaje zaproszona do siebie przez długo niewidzianego wuja (Fernando Rey), który opłacał dotychczas jej pobyt w klasztorze. Namówiona przez siostrę zakonną, postanawia po raz ostatni przed ślubami spotkać się ze światem "zewnętrznym" i odwiedzić mężczyznę. Po kilkudniowym pobycie jednak, okaże się, że pobożna dziewczyna żyjąca w wyimaginowanym, idealistycznym świecie wiary chrześcijańskiej, będzie musiała przedefiniować swój światopogląd.

Po śmierci męża, Rosaria Parondi z czterema synami - Simone, Rocco, Ciro i najmniejszym Lucą - wyrusza do Mediolanu. Jeszcze za życia ojca wyjechał tam najstarszy syn - Vincenzo, i on teraz musi się zatroszczyć o przyszłość reszty rodziny. Vincenzo zdobywa tanie lokum dla rodziny, ale utrzymać wszystkich nie jest w stanie. Pierwszy zarobek, który trafia się braciom, to uprzątanie śniegu, oglądanego przez nich po raz pierwszy w życiu. Wkrótce Simone angażuje się jako bokser. Talent bokserski ma też Rocco, ale nie lubi walki. Próbuje pracować w farbiarni, lecz wkrótce zostaje wzięty do wojska. On jeden wie, że Simone ma już na sumieniu kradzież.

Sophie Scholl była niemiecką studentką, która razem ze swoim bratem Hansem i kilkoma innymi studentami założyła grupę konspiracyjną o nazwie „Biała Róża”. Organizacja ta sprzeciwiała się reżimowi hitlerowskiemu. Historia opowiedziana w filmie koncentruje się na wydarzeniach, które rozegrały się pomiędzy 17 a 22 lutego 1943 roku. Wtedy to Sophie i jej brat Hans zostali aresztowani przez Gestapo.

Akcja filmu toczy się w Paryżu w burzliwych latach 1968 - 1969. Studenci, a także związki zawodowe buntują się przeciwko polityce rządu. François (Louis Garrel) jest dwudziestoletnim poetą, który uchyla się od służby wojskowej. Lubi barykady, ale nie należy do takich, którzy rzucaliby koktajlem Mołotowa w policję. Nałogowo pali opium i dyskutuje o rewolucji ze swoim przyjacielem Antoine'm (Julien Lucas). Korzysta z tego, że Antoine odziedziczył w spadku mieszkanie - mieszka u niego i żyje na jego koszt. Poznaje rzeźbiarkę Lilie (Clotilde Hesme) i zakochuje się w niej z wzajemnością. Mija rok, a bohater nadal, delektując się dymem opium, pisze wiersze, kocha się z Lilie, dyskutuje o polityce. Czy zdobędzie się na odwagę, by uczynić coś, co odmieni jego egzystencję?