Filmy lata 40., muza

Młody, inteligentny i niedoświadczony autor wystawianych na Broadwayu sztuk Barton Fink przybywa w 1941 do Hollywood, gdzie na zlecenie despodycznego magnata filmowego ma napisać scenariusz dla trzeciorzędnego filmu o zapaśnikach. Przeżywa on niemoc twórczą podczas desperackiej próby sprawdzenia się w gatunku twórczości, do którego nie ma żadnego stosunku. Musi też uznać wyobcowanie w kontakcie z pospolitą kulturą mieszczańską, z którą właściwie czuje się związany. Urozmaicenie przynosi mu znajomość z nieco maniakalnym, ale przyjaznym lokatorem z sąsiedniego pokoju. Kiedy później okazuje się, że jest on wielokrotnym mordercą, Barton Fink zostaje wplątany w niebezpieczne wydarzenia, z których z trudnością uchodzi z życiem.

Druga Wojna Światowa, okupowana Francja, stary rzeźbiarz (w tej roli wybitny francuski aktor Jean Rochefort), znajduje na rynku w swoim miasteczku młodą, piękną uciekinierkę z obozu. W zamian za dach nad głową proponuje jej pozowanie do jednej ze swoich rzeźb. Pomimo dzielących ich różnic, sztuka sprawia, że tych dwoje zaczyna łączyć szczególna więź złożona z zachwytu, fascynacji, podziwu dla urody i mądrości. Hipnotyczny obraz, będący niczym więcej jak czystą pochwałą piękna. W jednej z głównych ról zobaczymy dawno nie widzianą włoską gwiazdę kina - Claudię Cardinale.