Filmy hańba, korupcja

Film ten opowiada prawdziwą historię Jeffreya Wiganda, byłego dyrektora przemysłu tytoniowego, który decyduje się na wystąpienie w programie informacyjnym „60 minut” stacji CBS-TV. Dla czystego sumienia i częściowo zachęcony przez producenta Lowella Bergmana, Wigand ujawnia, że przemysł tytoniowy nie tylko był świadomy, że papierosy są szkodliwe i wciągające w nałóg, ale pracował także nad tym, aby wręcz zwiększyć uzależniające właściwości tytoniu. Niestety, obaj bohaterowie tej historii przekonali się na własnej skórze, że samo mówienie prawdy nie wystarcza.

Najnowszy film nagrodzonego Oscarem za kreację w Syrianie Clooneya to historia pokerowej rozgrywki kandydata na prezydenta USA - Mike Morrisa (w tej roli sam reżyser) z czyhającymi na każde jego potknięcie przeciwnikami (podziwiany ostatnio w szlagierze Kac Vegas w Bangkoku Paul Giamatti) i wszędobylskimi dziennikarzami (m.in. uhonorowana przez Amerykańską Akademię Filmową za kreację w komediowym hicie Mój kuzyn Vinny Marisa Tomei). Szanse na elekcję pretendenta o bujnej przeszłości staną pod znakiem zapytania, kiedy w jego sztabie pojawi się asystentka, emanująca młodzieńczym entuzjazmem i erotyzmem (namiętna muza Woody’ego Allena z Co nas kręci, co nas podnieca Evan Rachel Wood). Dziewczyna szybko zawróci w głowie młodemu, błyskotliwemu doradcy Morrisa (nominowany do Oscara za Szkolny chwyt Ryan Gosling) i pozna najskrzętniej skrywane tajemnice kampanii.

Latem 1977 roku, emitowana przez amerykańską telewizję seria wywiadów Davida Frosta z Richardem Nixonem zgromadziła przed ekranami rekordową liczbę widzów. Takiego zainteresowania programem publicystycznym nie odnotowano nigdy dotąd w historii amerykańskiej telewizji. Ponad 45 milionów widzów przez cztery dni z rzędu gromadziło się przed ekranami telewizorów w nadziei na poznanie sposobu myślenia człowieka, który po aferze Watergate w niesławie opuszczał urząd prezydenta USA. Słowna potyczka Nixona i Frosta rozpalała umysły obywateli ciekawych tego, czy prowadzącemu program uda się przyprzeć byłego prezydenta do muru i uzyskać przyznanie się do winy za nadużycia władzy. Obaj mężczyźni zdawali sobie sprawę jak wiele mają do zyskania lub stracenia – w tej potyczce tylko jeden mógł odejść w glorii chwały. Ich legendarna telewizyjna konfrontacja na zawsze zmieniła oblicze sztuki wywiadu, jak również oblicze polityki, doprowadzając do wyznań, które zaskoczyły ludzi na całym świecie, a być może były zaskoczeniem również dla samego Nixona.

Szesnastoletnia Nisha prowadzi podwójne życie. W domu, z rodziną jest idealną pakistańską córką, ale gdy jest z przyjaciółmi, staje się normalną, norweską nastolatką. Kiedy ojciec przyłapuje ją na całowaniu się ze swoim chłopakiem, dwa światy Nishy brutalnie się zderzają. Aby dać przykład innym młodym ludziom, rodzice Nishy decydują się na jej porwanie i umieszczenie u krewnych w Pakistanie. Tam, w kraju, w którym nigdy wcześniej nie była, Nisha będzie zmuszona dostosować się do kultury swoich rodziców. Film pokazuje w mądry sposób zderzenie dwóch kultur oraz odmienne pojmowanie wolności i roli kobiety w społeczeństwie.

Film zrealizowany na podstawie powieści Roberta Drewe'a. Główny bohater filmu to Ned Kelly (Heath Ledger), żyjący w latach 1855-1880. Kelly to legendarny australijski bandyta, który jak Robin Hood napadał tylko na bogatych i rozdawał biednym. Ned Kelly i jego brat byli synami irlandzkiego złodzieja, który został skazany na banicję do australijskiej kolonii karnej. Tam stworzyli Kelly Gang, który to przed ponad dwa lata działał w całym kraju. Kelly był bardzo bystrym, sprytnym człowiekiem; posługiwał się tylko bronią, którą sam zrobił, sam też wykonał metalową kamizelkę kuloodporną i kask. Po raz pierwszy aresztowano go w wieku 16 lat za kradzież konia.

Do uwikłanego w kilka procesów Beaumarchais zgłasza się Paul-Philippe Gudin. Rekomendowany przez samego Woltera młodzieniec zostaje sekretarzem dramaturga i jego wiernym przyjacielem. Oskarżony o fałszerstwo dokumentów Beaumarchais przegrywa pierwszy proces, ale wygrywa apelację, gdy udaje mu się zdyskredytować radcę Louisa Goezmana, a wraz z nim cały przekupny parlament. Zyskawszy publiczny poklask, w atmosferze euforii wystawia "Cyrulika", ale odnosi umiarkowany sukces...