Filmy picie, model

W rewolucyjnej Francji szaleje terror. Na posiedzeniu Komitetu Ocalenia Publicznego Billaud Varenne oskarża Dantona i jego przyjaciół o działalność kontrrewolucyjną. Robespierre nie zgadza się w sprawie sądzenia...

Maurice i Ian to dwaj starzejący się aktorzy. Niegdyś wielkie postacie londyńskich teatrów i kina, dzisiaj pozostały im tylko wspomnienia i czekanie na śmierć. Chociaż starają się do tego podejść z dystansem, rutyna wdarła się już do ich życia. Przerywa ją pojawienie się młodej siostrzenicy Iana, Jessie. Zamknięta i opryskliwa z początku dziewczyna wywraca ich życie do góry nogami.

Romain jest 31-letnim fotografem gejem. Dobrze zarabia i ma kochanka. Przełomem w jego życiu okazuje się dzień, w którym dowiaduje się, że cierpi na nieuleczalną chorobę i zostało mu niewiele życia. Co będzie robił z czasem, który mu pozostał?

Po przejściu na emeryturę James Whale (Ian McKellen) odsuwa się od towarzyskiego życia Hollywood. Prowadzi teraz spokojne życie w swojej rezydencji, a wolne chwile poświęca malarstwu, które zawsze było jego pasją. Pewnego dnia zatrudnia młodego ogrodnika, Claya (Brendan Fraser). Zafascynowany niezwykle przystojnym mężczyzną artysta prosi go, żeby ten dla niego pozował. Spędzają w pracowni długie chwile i powoli się zaprzyjaźniają. Jednak Clay zadaje dużo pytań, które przywołują wspomnienia i budzą demony z przeszłości. Demony, które przyczyniły się do sukcesu artystycznego Jamesa Whale, ale które odcisnęły też na nim bolesne piętno.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Akcja filmu dzieje się w latach 60. i 70. ubiegłego wieku w Irlandii. Bohaterem opowieści jest Patrick "Kitten" Brady, młody chłopak z irlandzkiej prowincji, który ucieka do Londynu gdzie zamierza zrobić karierę w barach dla transwestytów.

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).

Grupa przyjaciół ze szkoły staje przed faktem, że jedno z nich, zabiło drugą osobę. Dotąd zgrana paczka rozpada się. Jedni bronią kolegi, pomagają w ucieczce, a drudzy uważają, że najlepszym wyjściem było by poinformowanie policji. Tak też się staje... ktoś idzie na policję...

To historia Lolity Cassard, dwudziestolatki, która jest wściekła na cały świat, ponieważ nie wygląda jak dziewczyny z pism kolorowych, ani jak jej szczupła macocha. Tak strasznie chciałaby być piękna, przynajmniej w oczach swego ojca; pragnie skłonić go, żeby w ogóle chociaż na nią spojrzał. Jest to również historia mężczyzny, Etienne'a Cassarda, który nie za bardzo ogląda się na innych, ponieważ zbyt wiele czasu zajmuje mu przyglądanie się sobie - czuje, że się starzeje, wie także, co to znaczy być niekochanym, a obecną pozycję musiał sobie wywalczyć.[...] To historia ludzi, którzy wiedzą doskonale, co zrobiliby na czyimś miejscu, ale niezbyt dobrze radzą sobie na własnym.

Być jak Stanley Kubrick (ang. „Colour me Kubrick”), reż. Brian W. Cook, to film o słabości zwykłych ludzi i współczesnej obsesji na punkcie kreowania rzekomych sław. Odkrywa prawdę o konsekwencjach płynących z próżnej potrzeby pozornej przynależności do wielkiego świata. Główny bohater, Allan Conway (John Malkovich), chcąc poznać słodki smak lepszego życia, podszywa się pod postać światowego filmowca Stanleya Kubricka. Kłamstwo zawsze wyprzedza o jeden krok prawdę i gdy mamy oszusta w zasięgu ręki, wymyka się… Zdaje się czytać w naszych myślach…