Filmy francuski neobarok, cinéma du look

Przeszukaj katalog

Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje francuski neobarok, cinéma du look. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach.

Po zabójstwie całej rodziny przez skorumpowanych policjantów dwunastoletnia Matylda zamieszkuje z sąsiadem Leonem będącym płatnym mordercą. Dziewczynka pragnie być taka jak on.
Jest takie miejsce na naszej planecie dziwniejsze od wszystkich innych - najsłabiej poznane i najbardziej tajemnicze; miejsce gdzie, podobnie jak w przestrzeni kosmicznej, ulatnia się konwencjonalne pojmowanie czasu i odległości; miejsce magiczne i niebezpieczne, do którego ludzkie ciało i ludzka dusza muszą się przystosować. Jest to zarazem jedyne miejsce, gdzie człowiek o imieniu Jacques Mayal naprawdę czuje się jak w domu. Tym miejscem jest morska otchłań - "Wielki błękit"

Nikita

7,3
Skazana na dożywocie za zabicie policjanta Nikita otrzymuje propozycję nie do odrzucenia: albo pogodzi się z losem, albo podejmie rzucone jej wyzwanie i zostanie zawodowym zabójcą, pracującym na zlecenie ściśle tajnej agencji rządowej. Dziewczyna przechodzi szkolenie pod okiem sadystycznego opiekuna Boba (Tcheky Karyo) i rozpoczyna nowe życie. Staje się "Josephine" - uwodzicielską i wyrafinowaną maszyną do zabijania, która brutalnie rozprawia się z przeciwnikami.


Metro

6,5
Równie piękna, jaki i bogata Helena zaprasza Freda do domu. Fred mieszka w metro paryskim i jest człowiekiem marginesu. Zaproszenie traktuje jako okazję do ograbienia domowego sejfu. Następnego dnia wyznaje Helenie przez telefon, że ją kocha i przeprasza za nieprzyjemności, na które ją naraził. Proponuje zawarcie układu: kosztowności za noc wspólnie spędzoną.
Tajemnicza katastrofa nuklearna doprowadziła do wyginięcia gatunku ludzkiego. A ci, którzy przetrwali, utracili zdolność mowy. Główny bohater, bezimienny samotnik, żyje w ruinach dawnego drapacza chmur. Buduje prymitywny samolot, aby uciec z okolicy opanowanej przez ludzkie bestie. Po długich przygotowaniach udaje mu się odpalić maszynę i wyruszyć w podróż do miejsca, gdzie być może zachowały się resztki cywilizacji.
Rzecz dzieje się w Paryżu. Młody chłopak uwielbia operę. Posiada wiele nagrań ulubionych śpiewaków. Ta z pozoru niczym nie grożąca namiętność doprowadza go do wplątania w bardzo groźną aferę. Okazuje się, że jako jedyny posiada taśmy z głosem operowego sopranu. Taśmy te są bardzo cenne. Rozpoczyna się niebezpieczne dlań polowanie...

Betty

7,6
Zorg pracuje we Francji. Dogląda i ma pod opieką osiedle bungalowów przy plaży. Wiedzie spokojne, ciche życie, pracuje sumiennie a w wolnych chwilach pisze. Pewnego dnia do jego uporządkowanego świata wkracza Betty...
Na wyłączonym z powodu remontu moście Pont-Neuf spotykają się się bezdomni Michele i Alex. Michele jest malarką, która uciekła z domu kiedy dowiedziała się, że z powodu choroby traci wzrok. Rodzi się między nimi uczucie.
Przez nocny Paryż wędruje samotny Alex. Sfrustrowany i nie pogodzony z losem, niespodziewanie spotyka młodą aktorkę. Właśnie rozstała się z ukochanym. Pełna zdesperowanej rezygnacji, w wędrówce przez opustoszałe miasto chce odzyskać spokój, równowagę. Miedzy dwojgiem samotników rodzi się sympatia, wzajemne zainteresowanie, potrzeba psychicznego wsparcia.
Thierry jest jak zaginiony bohater filmu Wolny dzień Ferrisa Buellera Johna Hughesa, przypadkowo teleportowany do liceum po drugiej stronie Atlantyku. Krnąbrny zgrywus realizuje swój niewątpliwy potencjał w sztubackich próbach wysadzenia szkolnego profesora z rowerowego siodełka. Jego tumiwisizm pozwala mu trwonić energię na rzeczy pozornie nieistotne. Azymut dla tych chaotycznych ruchów wyznacza dopiero delikatna Roselyne, która tembrem swojego głosu i przeszywającym świstem bata rozstawia po klatce drapieżne lwice. W tym osobliwym, inspirowanym biografią tresera dzikich kotów Thierry’ego Le Portiera, "portrecie artysty z czasów młodości" (przypadającej na burzliwe lata 80.) jak echo pobrzmiewają słowa Paula Éluarda: Najkrótszą drogą z jednego punktu do drugiego nie jest linia prosta, ale sen.
Słowa kluczowe

Proszę czekać…